سازمان حقوق بشر ایران روز دوم دی، ضمن ابراز نگرانی نسبت به دسترسی نداشتن زندانیان سیاسی به خدمات درمانی، خواهان آزادی فوری فاطمه سپهری برای انجام مراحل درمانی در خارج از زندان شد.
مدیر سازمان حقوق بشر ایران در این باره گفت: «علاوه بر حبس غیر‌قانونی به‌خاطر ابراز عقیده، محروم کردن عامدانه فاطمه سپهری از خدمات درمانی مناسب، مصداق شکنجه است و جان او را در خطر قرار داده است.»
محمود امیری‌مقدم با اعلام این که علی خامنه‌ای و دیگر مسئولان حکومت در قبال سلامت فاطمه سپهری و دیگر زندانیان سیاسی مسئول هستند و باید پاسخگو باشند، افزود: «جامعه جهانی باید با تلاش بیشتر، از حذف فیزیکی مخالفان، از طریق محرومیت از خدمات پزشکی در زندان‌های جمهوری‌اسلامی جلوگیری کند.»
فاطمه سپهری روز هفتم مهر سال جاری، در بیمارستانی در مشهد تحت عمل جراحی قلب باز قرار گرفت و روز ۱۵ مهر به زندان بازگردانده شد.
اصغر سپهری، برادر این زندانی سیاسی، به سازمان حقوق بشر ایران گفت: «با پیگیری‌های خانواده و وکیلش، پزشکی قانونی فقط با یک هفته مرخصی فاطمه سپهری موافقت کرد که از این یک هفته، سه روز در زندان و سه روز در بیمارستان به بهانه مشکوک به کرونا نگهداشته شد و فقط یک شب ۲۵ مهر در خانه بود.»
او افزود: «بعد از بازگرداندن خواهر به زندان، تا سه هفته اجازه ملاقات از او را ندادند و بعد از آن، هر هفته سه‌شنبه‌ها که خانواده به ملاقات می‌رفتند، شاهد حال نامساعد خواهرم بودند.»
آقای سپهری با تاکید بر این موضوع که وضعیت سلامتی خواهرش نگران‌کننده است، اضافه کرد: «به دلیل فشارهای روانی از سوی مسئولین زندان، ضربان قلبش بالا است. با این حال، بهداری زندان فقط به تزریق و دادن داروهای خواب‌آور بسنده می‌کند.»
فاطمه سپهری همراه با برادرش، محمدحسین سپهری، از جمله چهارده امضاکننده نامه درخواست استعفای علی خامنه‌ای هستند که در تاریخ ۱۴ مرداد ۱۳۹۸ منتشر شد. امضاکنندگان نامه بازداشت شدند. پس از آن، خانم سپهری در اریبهشت ۱۳۹۹ با تعلیق محکومیت، از زندان مشهد آزاد شد.
خانم سپهری دوباره در روز ۳۰ شهریور ۱۴۰۱، در پی حمله مأموران امنیتی در منزل خود بازداشت و تا امروز در زندان به سر می‌برد.
به گفته سازمان حقوق بشر ایران، گزارش‌های بسیاری از محروم کردن زندانیان سیاسی از درمان مناسب تاکنون منتشر شده است و به‌نظر می‌رسد که مسئولان امنیتی از این روش برای شکستن زندانیان سیاسی و وادار کردن آنها به سکوت استفاده می‌کنند.
این نهاد حقوق بشری اشاره کرد که تاکنون چندین زندانی سیاسی از جمله حشمت الله ساران، فعال مدنی؛ محسن دکمه‌چی، هوادار سازمان مجاهدین خلق ایران؛ شاهرخ زمانی، فعال کارگری؛ ساسان نیک‌نفس، فعال مدنی؛ بهنام محجوبی، درویش گنابادی؛ بکتاش آبتین، شاعر و فیلم ساز؛ و جواد روحی، شهروند معترض؛ در زندان‌های ایران به‌دلیل محرومیت از درمان مناسب جان خود را از دست داده‌اند.
