کمیته حفاظت از روزنامه‌نگاران در گزارش سالانه خود نوشت که دستکم «سیصد و شصت و سه» خبرنگار را که تا اول دسامبر ۲۰۲۲ در بازداشت به سر می‌بردند، شناسایی کرده است.
ایران، چین، میانمار، ترکیه و بلاروس در صدر فهرست جهانی بزرگترین زندان روزنامه‌نگاران قرار دارند.
مقامات جمهوری اسلامی، شمار بی‌سابقه‌ای از زنان روزنامه‌نگار را زندانی کرده‌اند. در پی سرکوب اعتراضات گسترده در ایران پس از کشته شدن مهسا امینی، حداقل ۶۲ روزنامه‌نگار تا تاریخ اول دسامبر در زندان بودند. اگر ۲۱ روزنامه‌نگار دیگری که پس از شروع اعتراضات بازداشت شده بودند، قبل از تاریخ این سرشماری به قید وثیقه آزاد نمی‌شدند این رقم بسیار بالاتر بود.
تعداد ۲۲ تن از ۴۹ روزنامه‌نگاری که در رابطه با اعتراضات اخیر دستگیر شده‌اند، زن هستند. این امر نشان‌دهنده نقش برجسته زنان خبرنگار در پوشش خیزش ایران به رهبری زنان است.
بنابر این گزارش در سرتاسر جهان، دولت‌ها به راهبردهایی مانند وضع قوانین «اخبار جعلی»، استفاده از جرم افترازنی و قوانین مبهم نگاشته‌شده برای جرم‌انگاری روزنامه‌نگاری، زیر پا گذاشتن حاکمیت قانون و سوء استفاده از سیستم قضایی و استفاده از فناوری برای جاسوسی کردن درباره خبرنگاران و خانواده‌های ایشان، روی آورده‌اند.
زندانی کردن روزنامه‌نگاران، تنها یکی از معیارهای نشان‌دهنده تلاش رهبران اقتدارگرا برای سرکوب آزادی مطبوعات است.
در شرایطی که از اواخر شهریور ماه و آغاز اعتراضات سراسری در ایران تاکنون ۵۸ روزنامه‌نگار بازداشت شده‌اند و نزدیک به ۳۰ نفر از آنان همچنان در بند هستند، آنتونی بلانگر، دبیرکل فدراسیون بین‌المللی روزنامه‌نگاران، از مقامات ایرانی خواسته است که از پوشش اعتراضات ملی به عنوان بهانه‌ای برای سرکوب رسانه‌ها استفاده نکنند.
آنتونی بلانگر همچنین گفت: «هر شهروند در ایران حق دارد بداند چه خبر است. همکاران ما باید فورا آزاد شوند و اجازه گزارش آزادانه وقایع را داشته باشند.»
