دولت آرژانتين با اختصاص صفحۀ کاملی از روزنامه‌های محلی به یک آگهی درباره پرونده بمبگذاری ۱۹۹۴ در مرکز يهوديان بوئنوس آیرس، معروف به آميا، و ارتباط آن با برخی از مقام‌های جمهوری اسلامی ايران، می‌گوید امضای يک يادادشت تفاهم با تهران، شايد بهترين راه ممکن برای کشف واقعيت‌ها در مورد اين واقعه باشد.
یک دادگاه فدرال آرژانتين سال گذشته در واکنش به ادامۀ معمای پروندۀ جنجالی آميا و دعاوی مربوط به دخالت ۸ نفر از مقام‌های ارشد جمهوری اسلامی، از جمله، اکبر هاشمی رفسنجانی و محسن رفيقدوست، طی حکمی خواستار بازجويی از اين افراد شد. دعوايی که دولت ايران به شدت آن را تکذيب می‌کند، و اجازه نمی‌دهد اتباعش برای بازجويی تحویل آرژانتين شوند.
پرونده بمبگذاری از آغاز سال جاری ميلادی، از زمانی که آلبرتو نيسمان دادستان فقيد پرونده، کريستينا فرنادز رئيس جمهوری آرژانتين را متهم به زد و بند با دولت ايران کرد، بار ديگر به صفحۀ نخست روزنامه‌های آرژانتينی برگشته است.
آقای نيسمان، که يک روز پيش از ارائۀ مدارک لازم جهت اثبات دعاوی خود به کنگره به طرز مشکوکی در آپارتمانش در بوينوس آيرس به قتل رسيد، خانم فرناندز را متهم کرده بود که در ازای خريد نفت ارزان از ايران، قول داده بود قضيه بمبگذاری منجر به کشته شدن ۸۵ نفر و ارتباط آن با سران مظنون جمهوری اسلامی را مسکوت بگذارد.
دولت آرژانتين در این آگهی، که با حاشيه آبی روشن به رنگ پرچم آرژانتين چاپ شده است، می گويد تنها راه عملی شدن بازجويی، امضای يادداشت تفاهمی توسط قوه مجريه و کنگره ملی ست تا بتوانيم موضوع بازجویی از متهمان ايرانی را پیگیری کنيم.
در آگهی همچنین گفته می‌شود، دولت آرژانتين فقط از اين طريق می‌تواند راحت تر از ايران و جامعۀ بين المللی درخواست تحویل يا محاکمۀ متهمان در يک دادگاه کشور ثالث را مطرح کند.
چنین اقدامی سال پيش توسط يکی از دادگاه‌های فدرال آرژانتين مغاير قانون اساسی آن کشور اعلام شد، اما دولت گفته بود عليه آن از ديوان عالی کشور تقاضای فرجام می‌کند. هنوز کاری انجام نشده است.
آلبرتو نيسمان، مسئول تحقيق در مورد پرونده آميا، ماه ژانويه گذشته همچنین خانم فرناندز را متهم کرد به دولت ايران قول داده است تمرکز پرونده را از روی ايران بردارد. ادعايی که موجی از انتقاد، سوء ظن، و فرضيات مختلف را در مورد خانم فرنادز برانگیخت و باعث بی‌اعتبار شدن دولت او شد.
دولت آرژانتين در آگهی روز چهارشنبه به سهم خود انگيزۀ نيسمان را در پافشاری بيش از حد بر دست داشتن مقام‌های ايرانی در بمبگذاری ۱۹۹۴ زير سئوال برده است و در پاسخ می‌گويد: کدام انگيزه از اين بالاتر که بخواهند آرامش سياسی آرژانتين را بر هم بزنند.
