روزنامه آمریکایی واشنگتن پست یادداشتی به قلم لوران فابیوس، فیلیپ هاموند، فرانک والتر اشتاین، وزیران خارجه فرانسه، بریتانیا و آلمان – که پایه گذار مذاکرات هسته‌ای با ایران در سال ۲۰۰۳ میلادی بودند – و فدریکا موگرینی مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا منتشر کرده است که در آن به گفتگوهای هسته‌ای جاری شش قدرت جهانی با ایران اشاره می‌شود.
در این یادداشت با عنوان «به دیپلماسی با ایران فرصت دهیم،» به توافق موقت هسته‌ای که سوم آذر ماه ۱۳۹۲ در ژنو سوئیس حاصل شد، اشاره می‌شود که به عقیده نویسندگان آن، ایران و گروه ۱+۵ بعد از ماه‌ها مذاکره بر سر برنامه هسته‌ای ایران به آن دست یافتند و دارای سه مزیت بود:
اول آن که جلوی پیشرفت حساس‌ترین بخش برنامه هسته‌ای ایران را گرفت. در چارچوب برنامه اقدام مشترک، ایران تولید اورانیوم با غنای بالا و ساخت دستگاه‌های سانتریفوژ جدید غنی سازی و نصب سانتریفوژهای جدید را متوقف کرد. ایران همچنین موافقت کرد که راه اندازی نیروگاه آب سنگین اراک را به تاخیر بیندازد. در نتیجه ایران هم اکنون در مقایسه با قبل از مذاکرات، مواد غنی شده کمتری برای ساخت سلاح اتمی دارد.
دیگر آن که در همین حال جامعه جهانی دسترسی بیشتری به تاسیسات اتمی ایران یافت و اکنون جامعه جهانی می‌تواند میزان پایبندی ایران به توافق موقت را راستی آزمایی کند. در حالی که پیش از توافق، آژانس بین المللی انرژی اتمی می‌توانست تنها هر دو سه هفته یک بار تاسیسات ایران را بازرسی کند، اکنون تاسیسات فردو و نطنز هر روز، و نیروگاه اراک یک بار در ماه، تحت بازرسی آژانس قرار دارد.
و سرانجام نکته مهم دیگر آن است که این توافق موقت برای ما فضا و زمان مذاکره برای دستیابی به توافقی بلندمدت را، که برای امنیت آینده منطقه و جهان حیاتی است، فراهم آورده است.
نویسندگان این یادداشت در ادامه تاکید می‌کنند که دستیابی به توافق موقت، بدون اجماع جامعه جهانی و اتحاد ما درمورد اعمال تحریم‌های مربوط به برنامه اتمی ایران، غیرممکن بود. جامعه جهانی توانست با همراهی با یکدیگر تحریم‌هایی برایران اعمال کند که نتیجه آن آوردن ایران به میز مذاکرات بود.
امروز تهران در چارچوب این توافق موقت مقدار جزئی از در آمد نفتی مسدود شده خود را دریافت می‌کند، اما چارچوب تحریم‌ها برای اعمال فشار لازم هنوز دست نخورده است.
ارائه و تصویب تحریم‌های جدید علیه ایران در این مرحله بحرانی در مذاکرات، تمامی تلاش‌های ما را برای رسیدن به توافق جامع اتمی به خطر می‌اندازد و به تندروها در ایران که مخالف توافق جامع هستند خوراک تبلیغاتی و دستاویز فشار می‌دهد.
به نوشته این مقام‌های ارشد اروپایی، تحریم‌های جدید در این مقطع زمانی، ائتلاف بین المللی را که تاکنون تحقق تحریم‌ها را ممکن ساخته، شکننده خواهد کرد و در نهایت موجب تضعیف موقعیت مذاکره کنندگان خواهد شد.
در ادامه یادداشت آمده است، ما به دنبال دستیابی به توافق جامعی با ایران هستیم که در چارچوب آن، ایران از حق داشتن برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای برخوردار باشد، جامعه بین المللی راستی آزمایی واقعی و قابل تایید بلندمدت فعالیت‌های اتمی ایران را بطوری که تردیدی از غیرصلح آمیز بودن آن نداشته باشد، تایید کند.
آنها همچنین تاکید کردند که ایران، در صورت عدم پایبندی به مفاد توافق نهایی، بدون تردید تحت فشار بیشتری قرار خواهد گرفت. اما درحال حاضر باید به دیپلماسی، که به یکی از مهم‌ترین تهدیدهای بلندمدت امنیتی جهان می‌پردازد، فرصت داد از مسیر مسالمت‌آمیز دنبال شود و آن را از مسیر کنونی خارج نکرد.
