در آستانه اولین سالروز سقوط افغانستان و تسلط دوباره طالبان بر این کشور، شماری از فعالان زن در کابل در اعتراض به ادامه وضع محدودیت‌ها بر زنان و دختران در این کشور دست به اعتراض زدند؛ نیروهای طالبان هم با شلیک هوایی به مقابله با معترضان برآمدند.
به گزارش بخش دری صدای آمریکا، زنان معترض که شمارشان به ده‌ها تن می‌رسید روز شنبه ۲۲ مرداد به جاده‌های کابل رفتند و با شعار «کار، نان و آزادی» – «ما زنان بیداریم و از تبعیض بیزاریم» از ادامه وضع محدودیت‌های طالبان بر زنان در افغانستان انتقاد کردند.
شماری از این زنان با وجود ممانعت طالبان و جمع‌آوری تلفن‌های همراه معترضان، «تهدید، خشونت فیزیکی و تیراندازی هوایی طالبان با هدف متفرق‌کردن معترضان» را در رسانه‌های اجتماعی منتشر کردند.
لیلا بسیم، یکی از این معترضان گفت: «ما امروز تظاهرات داشتیم، متاسفانه مثل همیشه این‌ها [افراد طالبان] آمدند و تیرهای هوایی شلیک کردند.»
ژولیا پارسی، یکی از دیگر معترضان گفت که شماری زنان و دخترانی که در این تظاهرات شرکت کرده بودند، به بیش از ۸۰ نفر می‌رسید. خانم پارسی افزود: «طالبان زنان را نمی‌توانند ببیند، از زنان می‌ترسند، از ایستادگی زنان می‌ترسند و از علم و دانش زن می‌ترسند.»
او افزود که آنان به خاطر یک‌سالگی حاکمیت طالبان بر افغانستان به جاده‌ها رفته و خواستار حق کار و مشارکت همه‌جانبۀ زنان و دختران در تمام عرصه‌های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی اند.
خانم پارسی اضافه کرد: «مدارس به روی اکثر زنان و دختران بسته است و ما به همین دلیل تظاهرات کردیم.»
پس از تسلط طالبان بر افغانستان در اوت سال گذشته، طالبان افزون بر ممانعت از کار زنان در ادارات، به استثنای چند ادارۀ معدود، و جلوگیری از ادامۀ تحصیل دختران از کلاس ششم به بالا، محدودیت‌هایی را در زمینۀ سیر و سفر آزادانه و "بدون محرم" و نیز نحوۀ پوشش حجاب زنان وضع کرده اند که با انتقاد گستردۀ داخلی و جهانی مواجه شده است.
زنان معترض تاکید کردند که تا زمانیکه عدالت برای مردم به ویژه زنان در افغانستان تامین نشود و گروه طالبان به تغییرات سیاست‌های خود در قبال مردم روی نیاورد، آنان به اعتراض‌های خود ادامه خواهند داد.
در این حال، گفته می‌شود که طالبان افزون بر شلیک هوایی برای متفرق‌کردن زنان، برخی از معترضان و خبرنگارانی را که برای پوشش این راه‌پیماهی در محل حضور داشتند با خود بردند.
گرچه طالبان نسبت به حکمروایی اخیر شان بین سال‌های ۱۹۹۶ و ۲۰۰۱ وعده یک حکومت فراگیر و شکل معتدل‌تری از حکومت اسلامی را داده اند اما بسیاری از افغان‌ها، به‌ویژه زنان، عمیقاً بدبین بوده و بیم از دست‌دادن حقوق شان را دارند که در دو دهه گذشته به دست آورده بودند.
طالبان همواره گفته‌اند که به حقوق زنان "در چارچوب شریعت اسلامی" باور دارند. اما تمام اعضای حکومت طالبان مردان هستند و اکثر زنان تاکنون اجازه بازگشت به کار خود را نیافته‌اند. طالبان گفته‌اند که برای بازگشت کارمندان زن در ادارات دولتی "شرایط" آن باید مهیا شود.