کارزار «اتحاد علیه آپارتاید جنسی» در بیانیه‌ای مطبوعاتی از قصد خود برای «گسترش صدای» زنان ایرانی و افغانستانی در فضای بین‌المللی و «دسته‌بندی جمهوری اسلامی و طالبان به عنوان یک نظام آپارتاید جنسیتی» خبر داد.
این کارزار در پی سخنرانی مسیح علینژاد، از مخالفان جمهوری اسلامی، در شهر مونیخ آلمان آغاز شده است.
در بخشی از بیانیه مطبوعاتی این کارزار تاکید شده: « بیش از ۴۴ سال است که زنان و جامعه اقلیت‌های جنسی و جنسیتی در ایران تحت فشار آپارتاید جنسیتی زندگی می‌کنند. همینطور افغانستان پس از اشغال طالبان یک وضعیت آپارتاید جنسیتی را ایجاد کرده است.»
در ادامه این بیانیه با اشاره به اطلاع‌رسانی بخشی از جامعه زنان ایرانی و افغانستانی دررابطه با آپارتاید جنسیتی بودن جمهوری اسلامی و نظام طالبانی آمده: «کارازر اتحاد علیه آپارتاید جنسیتی قصد دارد با جمع آوری روایت‌های زنان ایرانی و افغانستانی و همچنین جمع آوری همبستگی‌های بین المللی با این کارازار این صدا را در فضای بین المللی گسترش دهد و بستری را فراهم کند که در آن صحبت کردن از آپارتاید جنسیتی و دسته‌بندی کردن جمهوری اسلامی و طالبان به عنوان یک نظام آپارتاید جنسیتی ممکن باشد.»
بر پایه این بیانیه، در پی سخنرانی مسیح علینژاد «زنان افغانستانی و ایرانی برای همبستگی با فراخوان او به این کارازار در شبکه‌های اجتماعی پیوستند.»
مسیح علینژاد هم روز پنجشنبه ۲۳ اسفند در یادداشتی در صفحه ایکس از جامعه بین‌المللی خواست با شنیدن روایت‌ها درباره «خشونت سیستماتیک علیه زنان» نسبت به طبقه‌بندی «رژیم اسلامی» در ایران و طالبان به عنوان عاملان «ارتکاب آپارتاید جنسی» اقدام کند.
به تازگی هم بیش از ۴۰ تن از فعالان حقوق زنان و کنشگران صنفی و مدنی همراه با شماری از تشکل های دانشجویی در بیانیه‌ای به مناسبت روز جهانی زن، هشتم مارس، از تمامی دولت های جهان خواستند تا جمهوری اسلامی را به عنوان «رژیم آپارتاید جنسیتی بایکوت کنند.»
نرگس محمدی، برنده جایزه صلح نوبل که به «اتهام‌های امنیتی»، زندانی است، ۱۲ بهمن سال جاری در نامه‌ای به آنتونیو گوترش، دبیر کل سازمان ملل، خواستار «جرم‌انگاری آپارتاید جنسیتی» و برشمرده‌شدن آن به عنوان «یکی از مصادیق جنایت علیه بشریت» شده بود.
او در نامه خود تصریح کرده بود: «در کشورهایی چون ایران و افغانستان، حکومت‌های جمهوری اسلامی و طالبان، سلطه بر زن را به عنوان اهرمی برای بسط استبداد و سیطره سرکوب بر کل جامعه روا داشته‌اند و از دین به عنوان پوششی برای استبداد و سلطه‌گری بهره می‌گیرند.»
به تازگی، گروهی از نمایندگان پارلمان بریتانیا تحقیق درباره «آپارتاید جنسیتی» علیه زنان و دختران در ایران و افغانستان را آغاز کرده‌اند.