تشکل‌های مستقل صنفی با حمایت از اعتصاب پرستاران خواهان «اتحاد کارگران، معلمان و پرستاران» شدند

گروهی از تشکل‌های مستقل صنفی در بیانیه‌ای با حمایت از اعتصابات و اعتراضات پرستاران و کارکنان بخش بهداشت و درمان، خواهان اتحاد پرستاران، کارگران، و معلمان شدند.

در بیانیه مشترک تشکل‌های مستقل «موج تجمعات اعتراضی و اعتصابات پرستاران و کادر بهداشت و درمان» در ده‌ها شهر در سراسر ایران که همچنان ادامه دارد، «بی‌سابقه و گسترش یابنده» توصیف شده است.

در این بیانیه با یادآوری «خدمات‌رسانی» پرستاران در دوره همه‌گیری کرونا برای دفاع از حفظ سلامت مردم «رها شده به حال خود»، آمده است که این پرستاران «اکنون ناگزیر برای معیشت و حفظ کیفیت کار و زندگی، راهی جز حق‌خواهی و حضور اعتراضی در خیابان نمی‌بینند.»

بنا بر تأکید این تشکل‌های مستقل صنفی، پرستاران «در محیط کار» با «بیداد شدت استثمار، تبعیض و ستم» مواجهند که در نتیجه برای آنان «پیامدهای دهشتباری همچون فرسودگی جسم و روان، خودکشی‌های فزاینده، مهاجرت بی‌رویه نیروی ماهر پرستاری، چند شغله شدن تا رانندگی در اسنپ، به امری عادی تبدیل» شده است.

جزئیات و چرایی گسترش اعتصابات کارگران و پرستاران در ایران از زبان روزبه بوالهری

در این بیانیه همچنین به «فشار شرایط کاری سخت و زیانبار با شیفت‌های طولانی، اضافه کار اجباری در ازای چندرغاز تحقیرآمیز (ساعتی ۲۰ تومان)، عدم اصلاح تعرفه‌گذاری عادلانه خدمات پرستاری، عدم پرداخت کارانه و سایر معوقات، و سطح پایین حقوق‌های حداقلی» که در هفته‌های گذشته موجب اعتصابات و تجمع‌های اعتراضی پرستاران بوده اشاره شده است که «همچون کاردی بر استخوان نظام پرستاری جامعه فرود» آمده است.

تشکل‌های امضاکننده این بیانیه، با بیان این که «مطالبات و خواسته‌های جامعه پرستاری صرفا پرداخت معوقات نیست»، گفته‌اند که «تا ارتقا و بهبود شرایط معیشت شغلی و رفاه این بخش از زحمتکشان محقق نگردد، نظام درمان و سلامت جامعه که خود نیز کالایی گردیده، بیش از بیش جان مردم دردمند را به ورطه مرگ و نابودی سوق خواهد داد.»

تصاویری دیگر از تجمع پرستاران در بابل: «پرستار داد بزن، حقتو فریاد بزن»

در این بیانیه همچنین تأکید شده که «بسیاری از این خواست‌های معیشتی، مزدی و رفاهی، خواست و مبارزه مشترک» میان «کارگران، معلمان، بازنشستگان و سایر مزدبگیران در مسیر حق‌خواهی» و «تحقق آنها در گرو فریاد مشترک و همبستگی همدلانه» در «اعتراض به سیاست‌های حاکم بر جامعه» است.

امضاکنندگان این بیانیه با اعلام این که «تجمعات مستمر اعتراضی و اعتصابات» پرستاران در «خیابان‌ها و محل کار» با وجود «تمامی تهدیدها، حملات، بازداشت‌ها و سرکوبگری‌ها» جریان دارد، و با تأکید بر شعار «کارگر، معلم، پرستار، اتحاد اتحاد»، خطاب به پرستاران معترض آمده است: «با شما اعلام همبستگی نموده و از مبارزه و فریادهای برحقتان حمایت می‌کنیم.»

همچنین ببینید: یک فعال صنفی پرستاران: «وزارت بهداشت» و«مافیای پزشکی» مانع از اجرای قانون «تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری» است

در سالیان گذشته، مقامات جمهوری اسلامی در واکنش به اعتراضات صنفی در مناطق مختلف ایران در ادبیات مشابهی، وعده تحقق آنها را داده‌اند. اما در عمل، بخشی از این وعده‌‌ها اجرا شده و یا اصلا تحقق نیافته‌اند. در این مورد می توان به وعده‌های چند ماهه اخیر در مورد پرداخت طلب گندم‌کاران اشاره کرد که بخش بسیار بزرگی از ئول فروش محصول خود به دولت را دریافت نکرده‌اند.

در همین حال، برخی تحلیلگران با تأکید بر به‌حق بودن اعتراضات پرستاران گفته‌اند که دانشگاه‌های علوم پزشکی، مدت‌ها به بهانه تأخیر شرکت‌های بیمه، «حق و حقوق پرستاران را پرداخت نکردند و حتی پس از دریافت پول از بیمه‌ها، منابع را صرف سایر امور کرده بودند.»

همچنین ببینید: تداوم اعتراضات پرستاران در اراک و چابهار: حقمون رو نگیریم، شیفت‌هامون رو نمی‌ریم

پرستاران به اجرا نشدن قانون تعرفه‌گذاری، اضافه‌کار اجباری و دستمزدهای ناچیز اعتراض دارند و می‌گویند وزارت بهداشت باید صدای‌ آنها را بشنود و مطالبات‌شان را برآورده کند.

به گفته محمد شریفی‌مقدم، دبیرکل خانه پرستار، «در طول ۱۰۰ سال تاریخ پرستاری مدرن ایران، برای اولین بار است که اعتراض به‌شکل دست کشیدن از کار اتفاق می‌افتد» و «وضعیت به‌جایی رسیده است که برای پرستار مهم نیست اگر اعتصاب کند اخراج می‌شود.»