نوول «من سبز می شوم میوه می دهم انجیر» نوشتۀ پیام فِـیلی (با کسر فاء) در ۹۴ صفحه توسط انتشارات گردون در آلمان منتشر شده است.
«من سبز می شوم...» داستانی است کاملاً متفاوت با آنچه تا کنون به زبان فارسی خوانده ام، اگرچه تم اصلی آن یعنی «تنهایی» و «گناه» در بسیاری از نوولهای معاصر تکرار شده، اما پیرنگ (plot) داستان و بیان آن از لونی دیگر است.
راوی داستان از همان آغاز تصریح می کند که «من بیست و یک سال دارم. من همجنسگرا هستم، من آفتاب بعد از ظهر را دوست دارم.» با این حال ترجیح من این است که این نوول را در چارچوب «ادبیات همجنسگرایانه» محدود نکنم، زیرا گسترۀ تفکر مندرج در آن بسی فراتر از خواهشهای جنسی و موضوعهای ناشی از آن است.
آنچه تاکنون از گرایشهای همجنس گرایانه در ادب فارسی دیده ام در چارچوب غزل و شعر است و نمونه ای از آن در ادبیات کلاسیک داستانی منثور نداشته ایم، اگرچه به گفته دکتر سیروس شمیسا «اساساً ادبیات غنایی فارسی به یک اعتبار ادبیات همجنسگرایی است»، و این معنی از بررسی ادب فارسی در هزار سال اخیر آشکار است که تقریباً همیشه معشوق نرینه محل توجه و مرکز ثقل آفرینشهای بزرگمردان ادب فارسی بوده است. این که چرا همجنسگرا بودن شعر و ادب تغزلی و غنایی فارسی از دید عموم پنهان مانده، می تواند – به قول دکتر شمیسا - از جمله به دلیل ساختار زبان فارسی باشد که فاقد ضمایر یا افعال جنسیتی است و این موضوع به ذهن اجازه می دهد که معشوق را جنس مخالف شاعر فرض کند....
بخش کامل معرفی این کتاب را می توانید با کلیک بر لینک زیر ، در نسخه PDF دنبال کنید.