سناتور جمهوریخواه رند پال از ایالت کنتاکی در یادداشتی در نشریه «نشنال اینترست» نوشته است من همواره برای ارزیابی مجدد سیاست خارجی آمریکا، پایان دادن به «جنگ های ابدی» و بازگرداندن نیروهای جنگی مان به کشور مبارزه کرده ام. از همکارانم در کنگره یکصد و هفدهم می خواهم آن ها هم چنین کنند.
سناتور پال می گوید ما پس از تقریبا بیست سال، فقط در عراق و افغانستان، بیش از ۷ هزار نفر کشته و ۵۰ هزار نفر مجروح داده ایم و بیش از ۵.۴ هزار میلیارد دلار هزینه کرده ایم. این حتی مجموع هزینه های انسانی و مالی حضور نظامی ما در سراسر خاورمیانه در همین دوره زمانی را در برنمی گیرد. فراتر از آن، هیچ امکانی برای محاسبه زندگی های از هم پاشیده، روابط نابود شده و ادامه از دست رفتن زندگی افراد با خودکشی نیست.
بعضی ها ممکن است بگویند این هزینه های جنگ است. شاید. اما در جنگ، برای از دست دادن جان و مال باید هدفی وجود داشته باشد.
هدف باید ارائه وضعیت بهتری برای صلح و شامل یک تئوری برای تحقق پیروزی باشد. این چیزی است که ما به استراتژیست ها و افسران آینده کشور در دانشگاه های نظامی می آموزیم. بر طبق قانون اساسی ما، جنگ باید مورد تائید کنگره باشد و در نتیجه موافقت مردم برای تحقق اهداف جنگ لازم است.
اما پس از تقریبا بیست سال جنگ ما از هیچ کدام از این ها به شکلی فراگیر برخوردار نیستیم. ما هنوز نه به پیروزی نزدیک هستیم نه حتی ایده ای واقع بینانه داریم که پیروزی چه شکلی است. ما مرتب اهداف خودمان از جنگ را تغییر داده ایم.
در سال میلادی جدید و با روی کار آمدن دولت جدید در آمریکا این فرصت را داریم که به این پرسش پاسخ دهیم.
طی پرسش و پاسخ من با آنتونی بلینکن، وزیر خارجه جدید آمریکا، در جلسه سنا، ما به این پرداختیم که او به همراه جو بایدن، معاون رئیس جمهور وقت، و پرزیدنت باراک اوباما از سرنگونی معمر قذافی در لیبی حمایت کردند. اما زیاد طولی نکشید که تشخیص دادند هیچ قدرت رقیبی قادر نیست جای قذافی را بگیرد و پیامد آن آشوب بود.
وقتی صحبت اشغال سوریه مطرح بود تصور می شد از لیبی درس گرفته باشند. بلینکن گفت علت شکست در سوریه این بود که کارهای کافی انجام نشد. من مخالف ام. ما بارها دیده ایم که تغییر رژیم کارآیی ندارد.
پرزیدنت بایدن در روزهای پیش رو فرصتی طلایی برای یک شروع تازه در سیاست خارجی آمریکا و پایان دادن به جنگ های به ظاهر بی پایان ما دارد. ما باید خطوط ارتباطی را باز بگذاریم. وقتی لازم است، محکم بایستیم، اما جایی که ممکن است گوش شنوا داشته باشیم. ما باید نیروهای نظامی مان در افق دور دست را برگردانیم و بر منافع امنیت ملی حقیقی خود دوباره متمرکز شویم.
به نظر می رسد با آنتونی بلینکن از این مسیر فاصله زیادی داریم.
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
در همین مورد، یک دیدگاه دیگر را نیز بخوانید: