در شرایطی که وضعیت اسفبار و دردناک زندانیان عقیدتی زن در ایران توسط برخی از رسانه ها پیگیری می شود و هم اکنون نیز اسامی تعداد زیادی از آن ها که در زندان اوین به سر می برند منتشر شده است، نباید این زنان شجاع به دست فراموشی سپرده شوند و باید برای آزادی فوری آن ها بر دولت ایران فشار مداوم اعمال شود.
شیرین عبادی، برنده ایرانی جایزه صلح نوبل تصریح کرده است: «خبرنگاران، وکلای حقوق بشر و مدافعان حقوق بشر صرفاً به دلیل فعالیت های صلح آمیزشان بازداشت شده اند و هیچ یک از آن ها از ابتدا نباید زندانی می شدند.»
تعداد زندانیان سیاسی بند زنان زندان اوین در تهران به ٣٣ نفر رسیده است؛ بالاترین تعداد در طی سه سال. برخی از آن ها دوران محکومیت مربوط به شرکت در تظاهرات پس از انتخابات بحث برانگیز ریاست جمهوری را سپری می کنند، و بقیه شامل دانشجویان، فعالان حقوق بشر، خبرنگاران، پنج بهایی و دو نوکیش مسیحی هستند. در بعضی موارد همسران آن ها نیز جزء زندانیان سیاسی هستند که در زندان های دیگری دوران محکومیت خود را سپری می کنند.
بنا به گفته احمد شهید، نماینده ویژه سازمان ملل متحد در امور حقوق بشر ایران، مقامات ایران برای آزار و اذیت و شکنجه زندانیان سیاسی از تجاوز، اعدام های ساختگی و محرومیت از خواب استفاده می کنند. ستار بهشتی، وبلاگ نویسی بود که به دلیل ابراز دیدگاه های سیاسی خود در اینترنت در اواخر ماه اکتبر بازداشت و زندانی شد. او در حین بازداشت درگذشت و بنا به گزارش های رسیده شکنجه شده بود.
زندانیان سیاسی طی چند ماه گذشته از دسترسی به خدمات بهداشتی و درمان پزشکی و ملاقات های منظم با اعضای خانواده محروم بوده اند، این اقدام با «کنوانسیون بین المللی حقوق مدنی و سیاسی» مغایرت دارد.
اتهاماتی همچون «اقدام علیه امنیت ملی»، «تبلیغ علیه نظام»، «تبانی علیه امنیت ملی»، «عضویت در یک سازمان حقوق بشری»، «ارتداد» و «توهین به مقدسات اسلامی» علیه این زندانیان مطرح شده اند.
نه زندانی زن در اعتراض به آزار و اذیت و تفتیش بدنی توسط زندانبان ها، اوایل ماه نوامبر دست به اعتصاب غذا زدند. هشت نفر از آن ها اعتصاب غذای خود را شکسته اند تا پرونده شکایت حقوقی تشکنسرین ستوده از ناراضیان سیاسی، خبرنگاران، مجرمان نوجوان محکوم به اعدام و فعالان زن ایران دفاع کرده است.
اما نسرین ستوده در اعتراض به ممنوع الخروج شدن همسر و دخترش و محدودیت های اعمال شده برای ملاقات با اعضای خانواده و نقض حقوق خود به اعتصاب غذا ادامه داده است. خانم ستوده ٤٧ سال دارد و هم اکنون در زندان انفرادی در بازداشت است و به این دلیل که او از روز ١٧ اکتبر تا به حال در اعتصاب غذا به سر برده است، بسیاری نسبت به سلامت او ابراز نگرانی کرده اند.
اخیراً جایزه ساخاروف برای آزادی اندیشه و دفاع از حقوق زنان و کودکان پارلمان اروپا به خانم ستوده و جعفر پناهی، فیلمساز ایرانی اعطا شد. نسرین ستوده در مقام وکیل، از ناراضیان سیاسی، خبرنگاران، مجرمان نوجوان محکوم به اعدام و فعالان زن ایران دفاع کرده است.
این فعالان زن شجاعانه در خیابان های کشور راهپیمایی های مسالمت آمیز برگزار کردند و کمپین یک میلیون امضا به راه انداخته بودند. این زنان علیه قوانین تبعیض آمیز مربوط به قانون خانواده، حق زن برای شهادت در دادگاه، ارث، پوشش اسلامی و ماموران نهی از منکر و غیره اعتراض کرده بودند.
برخی از شهروندان ایرانی که تابعیت کشورهای غربی داشته اند نیز پشت میله های زندان اوین به اسارت درآمده اند. زهرا کاظمی، عکاس خبری کانادایی ایرانی در سال ٢٠٠٣ به دلیل عکاسی در محوطه بیرون زندان اوین بازداشت شد. پس از درگذشت خانم کاظمی در زندان اوین، بر پیکر او نشانه هایی از تجاوز و شکنجه وجود داشت و جمجمه او شکسته شده بود.
رکسانا صابری، خبرنگار ایرانی آمریکایی که شش سال بود در ایران کار و زندگی می کرد، بازداشت و به جاسوسی متهم شد. او تحت فشار ناچار شد متن اعترافات ساختگی را امضا کند و از ملاقات با وکیل منع شد. خانم صابری به هشت سال زندان محکوم شد. صابری به همت تلاش اعضای خانواده و کارزارهای بین المللی پس از صد روز هراس انگیز در بازداشت آزاد شد.
هاله اسفندیاری، چهره دانشگاهی و مدیر برنامه خاورمیانه «مرکز بین المللی پژوهشگران وودرو ویلسون» در سال ٢٠٠٧ برای ملاقات مادر سالخورده اش به تهران سفر کرده بود. او بازداشت، زندانی و به خرابکاری علیه نظام متهم شد. او در نهایت و پس از ماه ها تلاش و رایزنی اعضای خانواده و همکارانش آزاد شد.
جمهوری اسلامی طی ماه های اخیر با تدوین برنامه کنترل جمعیت و ممنوعیت زنان از تحصیل در بیش از هفتاد رشته دانشگاهی محدودیت ها علیه زنان را تشدید کرده است. در حال حاضر پیش نویس یک لایحه قانونی در دست بررسی است که بر اساس آن زنان زیر چهل سال برای سفر به خارج از کشور به اجازه یک قیم مرد نیاز خواهند داشت.
از زمانی که قیام های «بهار عربی» آغاز شده اند، زنان مسلمان اصلاح طلب در انقلاب هایی که اخوان المسلمین را به قدرت رساندند با محدودیت های بسیاری مواجه شده اند. قانون اساسی اخوان المسلمین با ترویج حاکمیت اسلامی در این کشورها و جوامعی که به طور موروثی مردسالار هستند، آزادی های زنان را سلب کرده اند. موفقیت اخوان عاملی برای دلگرمی حکومت دینی و شیعه ایران بوده است.
با وجود موارد فزاینده نقض حقوق بشر در ایران، در برخی موارد مداخله کشورهای غربی نیز تاثیر مثبت داشته است. در ماه مارس سال گذشته ٥٢ کشور، از جمله تعداد زیادی از کشورهای عضو سازمان ملل متحد که عضو شورای حقوق بشر این سازمان نبودند، قطعنامه ای تسلیم این نهاد بین المللی کردند و خواستار تعیین یک بازرس ویژه برای کنترل و نظارت بر وضعیت حقوق بشر در ایران و تسلیم مقامات این کشور به استانداردهای بین المللی حقوق بشر شدند. در نمونه دیگری نیز کارزار «سنگسار را برای همیشه متوقف کنید» نیز سبب شد که پارلمان اروپا در سال ٢٠٠٦ با تصویب قطعنامه ای خواهان برچیده شدن مجازات سنگسار شود. این کارزار به ابتکار شادی صدر، وکیل ایرانی راه اندازی شد و نتیجه آن کاهش موارد سنگسار بود.
زنان ایرانی که به دلیل ابراز عقیده زندانی شده اند، شایسته توجه هستند و تلاش های آن ها باید به رسمیت شناخته شود؛ سازمان های غیردولتی در بهترین شرایط برای جلب حمایت و پشتیبانی مردمی و رایزنی با دولت ها برای دستیابی به این هدف هستند.
این سازمان ها به طور خاص می توانند با هدف ابراز همبستگی و اعمال فشار بر حکومت ایران برای آزادی این زنان بر یک زندانی خاص تمرکز کنند و در مورد آن ها آگاهی رسانی کنند.
برگرفته از وبسایت هافینگتون پست
شیرین عبادی، برنده ایرانی جایزه صلح نوبل تصریح کرده است: «خبرنگاران، وکلای حقوق بشر و مدافعان حقوق بشر صرفاً به دلیل فعالیت های صلح آمیزشان بازداشت شده اند و هیچ یک از آن ها از ابتدا نباید زندانی می شدند.»
تعداد زندانیان سیاسی بند زنان زندان اوین در تهران به ٣٣ نفر رسیده است؛ بالاترین تعداد در طی سه سال. برخی از آن ها دوران محکومیت مربوط به شرکت در تظاهرات پس از انتخابات بحث برانگیز ریاست جمهوری را سپری می کنند، و بقیه شامل دانشجویان، فعالان حقوق بشر، خبرنگاران، پنج بهایی و دو نوکیش مسیحی هستند. در بعضی موارد همسران آن ها نیز جزء زندانیان سیاسی هستند که در زندان های دیگری دوران محکومیت خود را سپری می کنند.
بنا به گفته احمد شهید، نماینده ویژه سازمان ملل متحد در امور حقوق بشر ایران، مقامات ایران برای آزار و اذیت و شکنجه زندانیان سیاسی از تجاوز، اعدام های ساختگی و محرومیت از خواب استفاده می کنند. ستار بهشتی، وبلاگ نویسی بود که به دلیل ابراز دیدگاه های سیاسی خود در اینترنت در اواخر ماه اکتبر بازداشت و زندانی شد. او در حین بازداشت درگذشت و بنا به گزارش های رسیده شکنجه شده بود.
زندانیان سیاسی طی چند ماه گذشته از دسترسی به خدمات بهداشتی و درمان پزشکی و ملاقات های منظم با اعضای خانواده محروم بوده اند، این اقدام با «کنوانسیون بین المللی حقوق مدنی و سیاسی» مغایرت دارد.
اتهاماتی همچون «اقدام علیه امنیت ملی»، «تبلیغ علیه نظام»، «تبانی علیه امنیت ملی»، «عضویت در یک سازمان حقوق بشری»، «ارتداد» و «توهین به مقدسات اسلامی» علیه این زندانیان مطرح شده اند.
نه زندانی زن در اعتراض به آزار و اذیت و تفتیش بدنی توسط زندانبان ها، اوایل ماه نوامبر دست به اعتصاب غذا زدند. هشت نفر از آن ها اعتصاب غذای خود را شکسته اند تا پرونده شکایت حقوقی تشکنسرین ستوده از ناراضیان سیاسی، خبرنگاران، مجرمان نوجوان محکوم به اعدام و فعالان زن ایران دفاع کرده است.
اما نسرین ستوده در اعتراض به ممنوع الخروج شدن همسر و دخترش و محدودیت های اعمال شده برای ملاقات با اعضای خانواده و نقض حقوق خود به اعتصاب غذا ادامه داده است. خانم ستوده ٤٧ سال دارد و هم اکنون در زندان انفرادی در بازداشت است و به این دلیل که او از روز ١٧ اکتبر تا به حال در اعتصاب غذا به سر برده است، بسیاری نسبت به سلامت او ابراز نگرانی کرده اند.
اخیراً جایزه ساخاروف برای آزادی اندیشه و دفاع از حقوق زنان و کودکان پارلمان اروپا به خانم ستوده و جعفر پناهی، فیلمساز ایرانی اعطا شد. نسرین ستوده در مقام وکیل، از ناراضیان سیاسی، خبرنگاران، مجرمان نوجوان محکوم به اعدام و فعالان زن ایران دفاع کرده است.
این فعالان زن شجاعانه در خیابان های کشور راهپیمایی های مسالمت آمیز برگزار کردند و کمپین یک میلیون امضا به راه انداخته بودند. این زنان علیه قوانین تبعیض آمیز مربوط به قانون خانواده، حق زن برای شهادت در دادگاه، ارث، پوشش اسلامی و ماموران نهی از منکر و غیره اعتراض کرده بودند.
برخی از شهروندان ایرانی که تابعیت کشورهای غربی داشته اند نیز پشت میله های زندان اوین به اسارت درآمده اند. زهرا کاظمی، عکاس خبری کانادایی ایرانی در سال ٢٠٠٣ به دلیل عکاسی در محوطه بیرون زندان اوین بازداشت شد. پس از درگذشت خانم کاظمی در زندان اوین، بر پیکر او نشانه هایی از تجاوز و شکنجه وجود داشت و جمجمه او شکسته شده بود.
رکسانا صابری، خبرنگار ایرانی آمریکایی که شش سال بود در ایران کار و زندگی می کرد، بازداشت و به جاسوسی متهم شد. او تحت فشار ناچار شد متن اعترافات ساختگی را امضا کند و از ملاقات با وکیل منع شد. خانم صابری به هشت سال زندان محکوم شد. صابری به همت تلاش اعضای خانواده و کارزارهای بین المللی پس از صد روز هراس انگیز در بازداشت آزاد شد.
هاله اسفندیاری، چهره دانشگاهی و مدیر برنامه خاورمیانه «مرکز بین المللی پژوهشگران وودرو ویلسون» در سال ٢٠٠٧ برای ملاقات مادر سالخورده اش به تهران سفر کرده بود. او بازداشت، زندانی و به خرابکاری علیه نظام متهم شد. او در نهایت و پس از ماه ها تلاش و رایزنی اعضای خانواده و همکارانش آزاد شد.
جمهوری اسلامی طی ماه های اخیر با تدوین برنامه کنترل جمعیت و ممنوعیت زنان از تحصیل در بیش از هفتاد رشته دانشگاهی محدودیت ها علیه زنان را تشدید کرده است. در حال حاضر پیش نویس یک لایحه قانونی در دست بررسی است که بر اساس آن زنان زیر چهل سال برای سفر به خارج از کشور به اجازه یک قیم مرد نیاز خواهند داشت.
از زمانی که قیام های «بهار عربی» آغاز شده اند، زنان مسلمان اصلاح طلب در انقلاب هایی که اخوان المسلمین را به قدرت رساندند با محدودیت های بسیاری مواجه شده اند. قانون اساسی اخوان المسلمین با ترویج حاکمیت اسلامی در این کشورها و جوامعی که به طور موروثی مردسالار هستند، آزادی های زنان را سلب کرده اند. موفقیت اخوان عاملی برای دلگرمی حکومت دینی و شیعه ایران بوده است.
با وجود موارد فزاینده نقض حقوق بشر در ایران، در برخی موارد مداخله کشورهای غربی نیز تاثیر مثبت داشته است. در ماه مارس سال گذشته ٥٢ کشور، از جمله تعداد زیادی از کشورهای عضو سازمان ملل متحد که عضو شورای حقوق بشر این سازمان نبودند، قطعنامه ای تسلیم این نهاد بین المللی کردند و خواستار تعیین یک بازرس ویژه برای کنترل و نظارت بر وضعیت حقوق بشر در ایران و تسلیم مقامات این کشور به استانداردهای بین المللی حقوق بشر شدند. در نمونه دیگری نیز کارزار «سنگسار را برای همیشه متوقف کنید» نیز سبب شد که پارلمان اروپا در سال ٢٠٠٦ با تصویب قطعنامه ای خواهان برچیده شدن مجازات سنگسار شود. این کارزار به ابتکار شادی صدر، وکیل ایرانی راه اندازی شد و نتیجه آن کاهش موارد سنگسار بود.
زنان ایرانی که به دلیل ابراز عقیده زندانی شده اند، شایسته توجه هستند و تلاش های آن ها باید به رسمیت شناخته شود؛ سازمان های غیردولتی در بهترین شرایط برای جلب حمایت و پشتیبانی مردمی و رایزنی با دولت ها برای دستیابی به این هدف هستند.
این سازمان ها به طور خاص می توانند با هدف ابراز همبستگی و اعمال فشار بر حکومت ایران برای آزادی این زنان بر یک زندانی خاص تمرکز کنند و در مورد آن ها آگاهی رسانی کنند.
برگرفته از وبسایت هافینگتون پست