در حالی که آمارها نشان میداد ایران یکی از کم بارشترین سالهای آبی خود را سپری کرده و میانگین بارشهای بهار و زمستان گذشته در حد کمترین میزان بوده است ماه دوم فصل تابستان با بارانهای ویرانگر سیلآسا، مردم ایران را غافلگیر کرد.
جمعه گذشته، سیل در استان فارس و مناطق شرقی این استان، مردمی را که برای تفریح به کنار رودخانههای خشک منطقه رفته بودند را گرفتار کرد. در پی این سیل، دستکم ۳۲ نفر جان باختند و شمار زیادی هم مصدوم و مجروح شدند. مقامات و مسئولان هم با مردم ابراز همدردی کرده و خواستار رسیدگی فوری اوضاع سیل زدگان شدند.
سه روز بعد استانهای خشک سیستان و بلوچستان و کرمان شاهد وقوع سیل بودند. در کرمان راه ارتباطی بیش از ۷۰ روستا در اثر سیل قطع شد. در سیستان و بلوچستان هم ۳ تن کشته و بیش از ۵۰ واحد مسکونی تخریب شد. مقامات و مسئولان باز هم با مردم ابراز همدردی کرده و خواستار رسیدگی فوری به اوضاع سیل زدگان شدند. سازمان هواشناسی سیستان و بلوچستان،اما اعلام کرد در روز سهشنبه در زاهدان ۲۶.۵ میلیمتر باران بارید که این میزان ۳۰ درصد کل بارش یک ساله زاهدان است.
نیک آهنگ کوثر زمین شناس و کارشناس آب در توییتر نوشت : اگر مدیریت درستی در کشور حاکم بود میشد، با مهار این بارانها و سیلابها مشکل کمبود آب کشور به خصوص در مخازن آبهای زیرزمینی را حل کرد.
اما بامداد پنجشنبه، سیل حاصل از یک باران تند تابستانی مردم استان تهران به خصوص زوار امامزاده داوود و مسافران جادههای شمال را غافلگیر کرد. سیل و رانش زمین در منطقه کن و امامزاده داوود دستکم ۸ کشته ۱۴ مصدوم برجا گذاشت.
سیل همچنین در شهرستان زرین دشت در شرق استان تهران چند خانه را ویران کرد، در رودهن نیز خسارت برجا گذاشت و باعث رانش زمین و انسداد جادههای هراز، فیروزکوه و چالوس شد.مقامات و مسئولان اینبار هم با مردم ابراز همدردی کرده و خواستار رسیدگی فوری به اوضاع شدند. البته برخی از مسئولان همچون شهردار تهران در محل حادثه حاضر شده و با کت و شلوار در گل فرو رفتند.
سازمان هواشناسی اعلام کرده، توده بارشی در حال حرکت به غرب کشور است و به همین دلیل درباره تکرار سیلاب و احتمال وقوع حوادث طبیعی در مناطق مختلف نیمه غربی ایران هشدار دادهاست. این سازمان از مردم خواسته از توقف در کنار رودخانه و حضور در درهها خودداری کنند.
متخصصان، وقوع سیلاب و بارندگیهای این چنین در فصل تابستان را پدیدهای طبیعی میدانند اما بر این باورند که اقدامات مخرب زیستمحیطی مانند جنگلخواری و ازبین بردن مراتع و همچنین سیاستهای غلط در قبال زمین و طبیعت، ابعاد و پیامدهای حوادث طبیعی را تشدید کرده است.