حسین رونقی پس از بازکردن بخیه لبهایش به درخواست توماج صالحی، گفت «از سکوت به عمل، ادامه خواهیم داد، زیرا هیچ اولویتی بالاتر از ایران و مردمش وجود ندارد.»
این فعال سیاسی و مدنی، روز پنج‌شنبه ۱۵ آذر، در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «لب‌های دوخته، فریاد علیه حکومتی بود که بیش از چهار دهه، پس از فاجعه ویرانگر ۵۷، کمر به ویرانی سرزمین غنی ایران بسته و زندگی، امنیت و رفاه را از ملت ایران سلب کرده است.»
آقای رونقی با بیان این که لبهایش را دوخت تا به قول کیانوش سنجری «شاید تلنگری باشد»، گفت: «کیانوش از جانش گذشت تا رنج مردم ایران را آشکارتر کند. این اقدام او پیامی برای همگان داشت: ما تا پای جان برای ایران ایستاده‌ایم.»
او مرگ کیانوش سنجری «گامی برای برانگیختن آگاهی و همبستگی» دانست و بدون اشاره به فرد یا گروه خاصی افزود: «هدف او و هدف من از ادامه مسیر او به شکلی دیگر، هرگز آسیب به جامعه‌ای نبوده که روزانه با رنج‌ها و آسیب‌های بی‌شمار مواجه است؛ بلکه تلنگری بود به کسانی که می‌توانند تغییری ایجاد کنند اما گویی اولویت‌ها و بحران‌های جامعه ایران را به فراموشی سپرده و نادیده می‌گیرند.»
حسین رونقی همچنین اقدام دوختن لبهایش را «تلنگری برای یادآوری رنج‌های جامعه‌ای» دانست «که هر روز در مقابل یک حکومت ظالم، درگیر سرکوب، فقر، مرگ و تقلا برای بقا است» و افزود: «از همه‌ی آن‌هایی که در این روزهای سخت و سیاه، ترس را کنار گذاشتند و کنار هم ایستادیم و هم‌صدا شدیم، صادقانه ممنونم.»
او بار دیگر تأکید کرد: «فاطمه سپهری، آرشام رضایی و همه زندانیان سیاسی و عقیدتی باید آزاد شوند. این خواست عموم مردم ایران است. تصمیم من قاطع است: سکوت نمی‌کنم چون خاموشی کار من نیست. حتی اگر جمهوری اسلامی مرا بازداشت کند یا حتی بکشد.»
پس از آن که کیانوش سنجری، روزنامه‌نگار و همکار صدای آمریکا در روز چهارشنبه ۲۳ آبان در اعتراض به شرایط زندانیان سیاسی جمهوری اسلامی به زندگی خود پایان داد، حسین رونقی فعال سیاسی و مدنی اعلام کرد که مقامات جمهوری اسلامی را به خاطر خاکسپاری مخفیانه آقای سنجری «پشیمان خواهد کرد» و پس از آن با لب‌های دوخته شده در نقاط مختلف تهران تحصن کرد.
آقای رونقی تأکید کرده بود که درخواست او، همان خواسته‌های کیانوش سنجری است.
کیانوش سنجری، یک روز پیش از اقدام به پایان دادن به زندگی‌اش، در شبکه اجتماعی ایکس اعلام کرده بود که خواستار آزادی فاطمه سپهری، آٰرشام رضائی، توماج صالحی و نسرین شاکرمی است و اگر خبر آزادی آنها «تا ساعت ۷ غروب امروز چهارشنبه ۲۳ آبان ۱۴۰۳» در سایت قوه قضاییه جمهوری اسلامی منتشر نشود، به زندگی خود پایان خواهد داد.
تصمیم این فعال مدنی و روزنامه‌نگار سابق صدای آمریکا برای پایان دادن به زندگی با واکنش گسترده فعالان سیاسی، مدنی و فرهنگی همراه شد که جمهوری اسلامی را مسبب این اتفاق دانسته‌اند.
سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا در بیانیه‌ای کتبی به صدای آمریکا و واکنش به این اتفاق تأکید کرد که حکومت جمهوری اسلامی در ایران باید به سرکوب منتقدان و فعالان حقوق بشر پایان دهد.