زد و خورد نیروی انتظامی و حامیان حجاب اجباری موسوم به «امت حزبالله» در مقابل ساختمان نهاد ریاست جمهوری در تهران، واکنشهای مختلفی را حتی در رسانههای داخلی به دنبال داشته است.
روزنامه هممیهن در گزارشی در همین زمینه به بررسی فقدان بیطرفی ضابطان در برخورد با تجمعات اعتراضی اخیر در تهران پرداخته و با شرح ماجرای تجمعی در اعتراض به وضعیت حجاب در مقابل نهاد ریاستجمهوری تناقضات موجود در برخورد با این تجمع را با سایر تجمعهای مشابه مورد نقد قرار داده است.
نویسنده گزارش با اشاره به اینکه این تجمع فاقد مجوز رسمی بوده است، خاطرنشان میکند که اگر بیطرفی در برخورد با تجمعات وجود داشت، باید با برگزارکنندگان این تجمع هم مثل سایر تجمعات فاقد مجوز برخورد میشد اما این افراد که سابقه حضور در تجمعهای مشابه در قم و تهران را دارند، بدون مجوز و با حمله به پلیس، اقدام به برهم زدن نظم عمومی میکنند.
گزارش هممیهن در ادامه به این سوالات میپردازد که چرا با وجود حمله این افراد به پلیس، با آنها برخوردی مشابه سایر معترضان صورت نمیگیرد؟ چرا آنها میتوانند با مصونیت کامل، پلیس را مجروح کرده و فضای جامعه را متشنج کنند؟ و در نهایت، چه کسی پشت سر آنها قرار دارد که اینچنین جسورانه عمل میکنند؟
نویسنده گزارش در پایان با اشاره به تناقضات موجود در برخورد با تجمعات اعتراضی، خواستار برخورد قاطعانه و بیطرفانه دستگاه قضایی با این موضوع شده است.
یک روزنامه اصولگرا هم ۲۳ اسفند با اشاره به اتفاق رخ داده در درمانگاهی در قم و متعاقب آن تجمع برخی از حامیان حجاب اجباری در خیابان پاستور نوشته است که اگر با همین وضعیت وارد سال جدید شویم، «باید منتظر رخدادهای ناخوشایندتری نیز باشیم.»
روزنامه فرهیختگان، وابسته به دانشگاه آزاد اسلامی تاکید کرده ویدئویی به دست این روزنامه رسیده که نشان میدهد نیروی انتظامی با افرادی که برای اعتراض به «وضعیت بیحجابی» در خیابان پاستور تجمع کردهاند، درگیر شده است.
این روزنامه معتقد است دستهایی در کار است که «از تقابل جامعه روحانی با مردم، جامعه مذهبی در برابر پلیس و در نهایت از تقابل مردم با مردم سود میبرد.»
به باور نویسنده این روزنامه، این وضعیت هشدار دهنده که «در نهایت در پازل قرار دادن مردم مقابل مردم تعریف میشود، هم به ضرر اقشار مختلف جامعه و هم به ضرر وضع حجاب خواهد بود.»
سابقه برخورد جمهوری اسلامی با تجمعات اعتراضی مسالمت آمیز، متفاوت و چندوجهی بوده است. در برخی موارد، این تجمعات(در صورتی که توسط حامیان نظام سازماندهی شده باشند) بدون مداخله و یا با ممانعت محدود روبرو، ما در موارد دیگر، با خشونت و سرکوب مواجه شدهاند.
اصل ۲۷ قانون اساسی جمهوری اسلامی به صراحت بر آزادی «تشکیل اجتماعات و راهپیماییها، بدون حمل سلاح» تاکید کرده است. با این حال، در عمل و با نگاهی به تاریخچه اعتراضات در ایران، این اصل همواره نادیده گرفته شده است.