جشنواره فیلم برلین روز پنجشنبه ۱۲ بهمن، با انتشار بیانیه‌ای خواستار رفع محدودیت‌های جمهوری اسلامی علیه بهتاش صناعی‌ها و مریم مقدم، سینماگران ایرانی شد.
فیلم این دو نویسنده و کارگردان جوان با عنوان «کیک محبوب من» در شرایطی برای شرکت در بخش رقابتی اصلی هفتادوچهارمین جشنواره برلین برگزیده شده است که آنها با اتهاماتی چون «تبلیغ علیه نظام و اقدام علیه امنیت ملی» توسط جمهوری اسلامی ممنوع‌الخروج شدند.
جشنواره فیلم برلین در بیانیه خود می‌گوید که جمهوری اسلامی، گذرنامه‌هاس بهتاش صناعی‌ها و حریم مقدم را ضبط کرده است، آنها ممنوع‌الخروج هستند، و به دلیل فعالیت‌های هنری و سینمایی خود محاکمه می‌شوند.
در ادامه بیانیه با اشاره به اینکه «برلیناله» جشنواره‌ای است که همواره متعهد به آزادی بیان، عقیده، و هنر، برای همه مردم در سراسر جهان است، گفته می‌شود که جشنواره از ممکن نبودن سفر این دو سینماگر ایرانی به آلمان برای نمایش فیلم و ارتباط با مخاطبان آن در برلین «شوکه و ناامید» است.
کارلو شاتریان و ماریته ریسن‌بیک، مدیران جشنواره، می‌گویند: «ما از مقامات ایرانی می‌خواهیم گذرنامه‌های بهتاش صناعی‌ها و مریم مقدم را بازگردانند و به تمامی محدودیت‌هایی که مانع سفر آزادانه آنها به برلین می‌شود، پایان دهند تا همراه با سایر کارگردان‌های بین‌المللی و استعدادهای فیلم‌سازی در برلیناله حاضر شوند و فیلم جدید خود را نمایش دهند.»
فیلم قبلی بهتاش صناعی‌ها و مریم مقدم با عنوان «قصیده گاو سفید» در بخش رقابتی اصلی جشنواره برلین در سال ۲۰۲۱ (۱۳۹۹) شرکت داشت و با استقبال زیادی از سوی تماشاگران و منتقدین هنری مواجه شد.
جشنواره فیلم برلین در پایان بیانیه خود می‌گوید که بهتاش صناعی‌ها و مریم مقدم از سوابق درخشان و طولانی در برلیناله برخوردار هستند و باید اجازه داشته باشند تا در ماه میلادی جاری به برلین سفر کنند.
سمیه حق‌نگهدار
سمیه حق‌نگهدار. مستندساز و از اعضای کانون فیلمسازان مستقل ایران، با ابراز تأسف از مشکلات پیش‌آمده برای این زوج و همکار سینمایی به صدای آمریکا می گوید: «جمهوری اسلامی سال‌ها است که با فشار بر هنرمندان، به خصوص سینماگران، سعی در کنترل و سانسور آنها و آثارشان داشته است؛ کنترل و سانسوری که در بسیاری از موارد منجر به ممنوع‌الکاری سینماگران به صورت رسمی یا غیر رسمی شده و در برخی موارد سینماگران را مجبور به ترک کشورشان کرده است.»
خانم حق‌نگهدار می‌گوید: «به طور مشخص، بعد از جنبش زن، زندگی، آزادی، جمهوری اسلامی در اقدامی واضح و به شکل گسترده دست به تهدید، دستگیری، و سرکوب سینماگرانی که آنها را همراه با خواسته‌های نظام نمی‌دانست، زد. کنترل شدیدتر بر آثار تولید شده است، و ممنوع الخروجی تعداد بسیاری از سینماگران، در ادامه این کنترل و سرکوب صورت می‌گیرد.»
او اشاره می‌‌کند: «اما جای خالی سینماگران ایرانی دعوت شده به جشنواره‌ها و رویدادهای سینمایی از چشم جامعه سینمایی جهان دور نماند. واکنش‌های گسترده بین‌المللی نمایانگر آگاهی بیشتر جامعه سینمایی در کشورهای مختلف دنیا نسبت به وضعیت سینماگران ایرانیِ تحت سرکوب و سانسور است. از طرفی، این می‌تواند جمهوری اسلامی را در عرصه سینمایی روز به روز بی اعتبارتر کرده و ماهیت سرکوبگر و ضد هنر این حکومت را آشکارتر کند.»
در تنظیم این مطلب از بیانیه جشنواره فیلم برلین و گزارش‌های پیشین صدای آمریکا استفاده شده است.