در پی درگذشت باقر پرهام، عضو کانون نویسندگان ایران، شاهزاده رضا پهلوی تأکید کرد که او «در سال‌های تبعید آرزویی جز آزادی و سربلندی ایران» نداشت و کانون نویسندگان نیز «کشمکش‌های قلمی» او را ستود.
باقر پرهام، متولد سال ۱۳۱۴، مؤلف، مترجم، و پژوهشگرِ حوزه جامعه‌شناسی و فلسفه، شامگاه یک‌شنبه هفتم خرداد در ایالت کالیفرنیا درگذشت. او از جمله پایه‌گذاران نهاد صنفی «کانون نویسندگان ایران» در اردیبهشت ۱۳۴۷ بود.
شاهزاده رضا پهلوی در پیامی با بیان این که باقر پرهام «مورد احترام همکارانش بود» و «مدتی نیز از مشاوران من به شمار می‌رفت»، نوشت که او «در سال‌های تبعید، آرزویی جز آزادی و سربلندی ایران در سر نداشت.»
شاهزاده تأکید کرد: «از درگذشت او متأثرم و خود را در سوگ وی با خانواده و بازماندگانش، و نیز با جامعه فرهنگی و دانشگاهی ایران شریک می‌دانم.»
همچنین، کانون نویسندگان ایران در بیانیه‌ای ضمن تسلیت درگذشت باقر پرهام به خانواده او و «جامعه ادبی مستقل» ایران، او را یکی از «اعضای تأثیرگذار» این کانون دانست که «جامعه‌شناسی خواند و بیشتر عمر ادبی خود را» برای «نوشتن و ترجمه» صرف کرد.
در این بیانیه آمده است: «باقر پرهام در دو برهه تاریخی حیات پنجاه و چند ساله کانون نویسندگان ایران سهمی مهم و انکارناپذیر داشت.»
این نهاد فرهنگی، پرهام را یکی از سازمان‌دهندگان اصلی «شب‌های شعر و سخنرانی انستیتو گوته» معرفی کرده و افزوده است: «حضور موثرش در کوران کشاکش‌های فرساینده‌ای که در سال ۱۳۵۸ کانون نویسندگان ایران را دستخوش وخیم‌ترین بحران‌ها کرد و سرانجام به همت و پیگیری آزادی‌خواهان ناوابسته‌ای چون او از آن ورطه هولناک به سلامت جان به در برد. کشمکش‌های قلمی او را در این زمینه هرگز از یاد نمی‌بریم.»
کانون نویسندگان به آثار او از جمله کتاب «جامعه و دولت»، مجموعه مقاله «باهم‌نگری و یکتانگری»، ترجمه‌هایی از «مارکس، هگل، آرون، اشتراوس، و دورکِم» مانند گروندریسه، مبانی نقد اقتصاد سیاسی» و سه‌گانه‌ی «هجدهم برومر لوئی بناپارت»، «جنگ داخلی فرانسه ۱۸۷۱» و «نبردهای طبقاتی در فرانسه» از مارکس، «پدیدارشناسی جان» و «استقرار شریعت در مذهب مسیح» از هگل، «صور بنیانی حیات دینی» از دورکِم و «مطالعاتی درباره طبقات اجتماعی» از ژرژ گورویچ اشاره کرده است. .