آنگ سان سوچی رهبر اپوزیسیون میانمار (برمه) بالاخره پس از ۲۱ سال جایزه نوبل صلح را که در سال ۱۹۹۱ برنده شده بود، در اسلو دریافت کرد. او دست کم ۱۵ سال از این مدت را در حبس خانگی به سر برد. خانم سوچی در مراسم دریافت جایزه نوبل که روز شنبه در اسلو برگزار شد گفت تا رسیدن به دمکراسی کامل در کشورش، هنوز راه درازی باقی است.
خانم سوچی درنطقی که هنگام دریافت جایزه ایراد کرد گفت: «صلح کامل در جهان ما هدفی غیرقابل دسترس است». خانم سوچی، در اولین سفر به اروپا در تقریبا ۲۵ سال توانست جایزه صلح نوبل را که در سال ۱۹۹۱ برنده آن شده بود، دریافت کند. در آن زمان او در برمه در حبس خانگی بود و شوهر و پسرانش از طرف او جایزه را دریافت کردند.
خانم سوچی در سخنان خود خواهان آزادی تمام زندانیان سیاسی شد. او گفت بازداشت خانگی او را از جهان خارج منزوی ساخته بود، اما جایزه نوبل به وی کمک کرد تا دوباره با جامعه بین المللی ارتباط برقرار کند. هرچند روند اصلاحات سیاسی در برمه آغاز شده اما به گفته رهبر اپوزیسیون این کشور، هنوز در کشورش زندانی سیاسی وجود دارد و خواستار آزادی آنان شد.
آنگ سان سوچی گفت: «حتی وجود یک زندانی عقیدتی هم زیاد است.»
برنده جایزه صلح نوبل گفت نبرد طولانی برای دمکراسی و آزادی، مهربانی را به او آموخت و افزود «هرکجا رنج و ناراحتی انسان‌ها نادیده گرفته شود، بذر مناقشه کاشته خواهد شد زیرا رنج، کرامت انسانی افراد را کاهش می دهد و آنها را به خشم می آورد.»
او در ادامه سفر ۱۷ روزه به اروپا، در پارلمان بریتانیا سخن خواهد گفت ، از فرانسه دیدن خواهد کرد و در مراسمی در دوبلین جایزه حقوق بشر عفو بین الملل را از بونو، ستاره موسیقی راک، دریافت خواهد کرد.
سو چی، فارغ التحصیل دانشگاه آکسفورد بریتانیا و دختر ژنرال آنگ سان، قهرمان مستقل میانمار است که ترور شد. او در ماه آوریل با موفقیت در انتخابات به پارلمان کشورش راه یافت. او در سخنرانی روز شنبه‌اش این پیروزی را مدیون حمایت کشور کوچک نروژ دانست.
آنگ سان سوچی، در سال ۱۹۹۰ زمانی که فعالی ناشناس در کشورش بود، مورد توجه یک امدادگر نروژی قرار گرفت که در جنوب شرقی آسیا کار می کرد.
جایزه نوبل به دلیل فعالیت‌های صلح آمیز خانم سوچی علیه حاکمیت نظامی میانمار به وی اهدا شد و او را در کانون توجه بین المللی قرار داد.
خانم سوچی در نطق اخیرش از خشونت‌های فرقه‌ای میان بوداییان راخین و مسلمانانی یاد کرد که در میانمار حق شهروندی به آنان داده نمی شود.