در حالی که میانگین تعطیلات رسمی سالانه در کشورهای جهان ۱۰ روز است؛ ایران با ٢٥ روز تعطیلات رسمی - در قیاس با در سایر کشورهای جهان - در جایگاه نخست قرار دارد. بنا به گزارشهای رسمی از سال ۱۳۵۸ تا کنون تعداد روزهای تعطیل رسمی در ایران ۶۷ درصد رشد کرده است.
طولانی ترین تعطیلات رسمی ایرانیان تعطیلی ادارات دولتی به مناسبت نوروز به مدت ۵ روز در آغاز فروردین ماه است.
تعطیلات رسمی در ایران به ۳ دسته تعطیلات ملی، سیاسی و مذهبی تقسیم می شوند.
تعطیلات ملی شامل چهار روز نخستین فروردین و روز سیزدهم همین ماه است.
تعطیلات سیاسی نیز ۵ روز است، شامل: ۱۲ فروردین روز جمهوری اسلامی ایران، ۱۴ خرداد سالروز درگذشت آیت الله خمینی، ۱۵ خرداد سالروز قیام ۱۳۴۲، ۲۲ بهمن سالگرد انقلاب ۱۳۵۷، و ۲۹ اسفند سالگرد تصویب قانون ملی شدن نفت است. این آخرین تعطیلی، یک بار در مرداد ماه سال ۱۳۷۸ حذف شد، اما دوباره در آبان ماه همان سال مجدداً ابقا شد.
تعطیلات مذهبی در ایران ۱۵ روز است، شامل: تاسوعا، عاشورا، اربعین، وفات پیامبر و امام دوم، وفات امام رضا، تولد پیامبر و امام جعفر صادق، وفات دختر پیامبر و امام صادق، عید مبعث، عید قربان، عید غدیر، عید فطر، ولادت امام علی، درگذشت پیشوای شیعیان، تولد امام دوازدهم.
تعطیلات مذهبی بر اساس تقویم قمری است و گاهی با روزهای جمعه یا دیگر تعطیلی ها منطبق می شود.
محاسبات مرکز پژوهش های مجلس نشان می دهد هر روز تعطیلی معادل۱۴۲۸ میلیارد تومان به اقتصاد ملی زیان وارد می کند.
این موضوع نیز قابل توجه است که میزان بهره وری کار در ایران بسیار پایین است. سید رضا اکرمی، رئیس شورای فرهنگ عمومی نهاد ریاست جمهوری چند روز پیش میزان بهره وری کارمندان دولت را ۴۵ دقیقه در روز دانست.
احمد علوی ، اقتصاددادن و استاد دانشگاه در استکهلم سوئد به صدای آمریکا گفت میزان بهره وری کار در هر کشوری بر تولید ملی آن کشور اثر مستقیمی دارد و در کشورهایی مثل ایران که بهروری کار پایین است، رشد اقتصادی نیز پایین خواهد بود.
براساس آماری که مرکز پژوهش های مجلس ارائه داده میزان ساعت کار مفید برای تمام ادارات و کارمندان ایرانی قابل محاسبه نیست زیرا میزان بهره وری در ادارات مختلف متفاوت است.
حسین قدیری ابیانه طی محاسباتی در کتاب «توهم نفتی و اقتصاد استراحتی» به این نتیجه رسیده است که هر کارمند رسمی دولتی در ایران در طول ۳۰سال خدمت معادل سه ماه کار مفید انجام می دهد.
در دهه های گذشته - چه قبل و چه بعد از انقلاب - دولتهای مختلف چند بار سعی کردند تعداد روزهای تعطیل رسمی را کاهش دهند که هر بار با مخالفان رهبران مذهبی مواجه شدند و این کار به شیوه ای ماندنی انجام نشد.
طولانی ترین تعطیلات رسمی ایرانیان تعطیلی ادارات دولتی به مناسبت نوروز به مدت ۵ روز در آغاز فروردین ماه است.
تعطیلات رسمی در ایران به ۳ دسته تعطیلات ملی، سیاسی و مذهبی تقسیم می شوند.
تعطیلات ملی شامل چهار روز نخستین فروردین و روز سیزدهم همین ماه است.
تعطیلات سیاسی نیز ۵ روز است، شامل: ۱۲ فروردین روز جمهوری اسلامی ایران، ۱۴ خرداد سالروز درگذشت آیت الله خمینی، ۱۵ خرداد سالروز قیام ۱۳۴۲، ۲۲ بهمن سالگرد انقلاب ۱۳۵۷، و ۲۹ اسفند سالگرد تصویب قانون ملی شدن نفت است. این آخرین تعطیلی، یک بار در مرداد ماه سال ۱۳۷۸ حذف شد، اما دوباره در آبان ماه همان سال مجدداً ابقا شد.
تعطیلات مذهبی در ایران ۱۵ روز است، شامل: تاسوعا، عاشورا، اربعین، وفات پیامبر و امام دوم، وفات امام رضا، تولد پیامبر و امام جعفر صادق، وفات دختر پیامبر و امام صادق، عید مبعث، عید قربان، عید غدیر، عید فطر، ولادت امام علی، درگذشت پیشوای شیعیان، تولد امام دوازدهم.
تعطیلات مذهبی بر اساس تقویم قمری است و گاهی با روزهای جمعه یا دیگر تعطیلی ها منطبق می شود.
محاسبات مرکز پژوهش های مجلس نشان می دهد هر روز تعطیلی معادل۱۴۲۸ میلیارد تومان به اقتصاد ملی زیان وارد می کند.
این موضوع نیز قابل توجه است که میزان بهره وری کار در ایران بسیار پایین است. سید رضا اکرمی، رئیس شورای فرهنگ عمومی نهاد ریاست جمهوری چند روز پیش میزان بهره وری کارمندان دولت را ۴۵ دقیقه در روز دانست.
احمد علوی ، اقتصاددادن و استاد دانشگاه در استکهلم سوئد به صدای آمریکا گفت میزان بهره وری کار در هر کشوری بر تولید ملی آن کشور اثر مستقیمی دارد و در کشورهایی مثل ایران که بهروری کار پایین است، رشد اقتصادی نیز پایین خواهد بود.
براساس آماری که مرکز پژوهش های مجلس ارائه داده میزان ساعت کار مفید برای تمام ادارات و کارمندان ایرانی قابل محاسبه نیست زیرا میزان بهره وری در ادارات مختلف متفاوت است.
حسین قدیری ابیانه طی محاسباتی در کتاب «توهم نفتی و اقتصاد استراحتی» به این نتیجه رسیده است که هر کارمند رسمی دولتی در ایران در طول ۳۰سال خدمت معادل سه ماه کار مفید انجام می دهد.
در دهه های گذشته - چه قبل و چه بعد از انقلاب - دولتهای مختلف چند بار سعی کردند تعداد روزهای تعطیل رسمی را کاهش دهند که هر بار با مخالفان رهبران مذهبی مواجه شدند و این کار به شیوه ای ماندنی انجام نشد.