وزیر میراث فرهنگی و گردشگری دولت جمهوری اسلامی می‌گوید که «شادی» یکی از گمشده‌های بعد از انقلاب است؛ اظهاراتی که در کنار نام بردن از کوروش و داریوش و تاکید به تمدن چندهزارساله ایران از سوی این مقام مسئول طرح شده است.
عزت‌الله ضرغامی که پیش از رسیدن به مقام وزارت برای یک دهه ریاست سازمان صدای و سیمای جمهوری اسلامی را برعهده داشت، در اظهارات تازه خود گفته است که «میراث فرهنگی جلوی چشم‌مان دارد از بین می‌رود» و به رغم نزدیک شدن به پایان سال هنوز بودجه مصوب این وزارتخانه تخصیص داده نشده است.
ضرغامی هیچ اشاره‌ای به نقش و تاثیر خود در سمت‌های پیشین در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان صدا و سیما و عضویت در شورای عالی انقلاب فرهنگی در آنچه «گم شدن شادی» در ایران توصیف کرده نکرد.
ضرغامی تاکید کرده که «وقتی روز رای اعتماد در مجلس از داریوش و کوروش نام بردم، بعضی از نمایندگان بعداً به من گفتند فکر می‌کردیم اگر از ایران باستان بگوییم یک جای کار گیر پیدا می‌کند.»
ضرغامی همچنین از بی‌اطلاعی ابراهیم رئیسی از کتیبه‌های باستانی در گنجنامه همدان به رغم سال‌ها زندگی در همدان و بازدید از این مکان گفته و تاکید کرده که به رئیسی «گفتم کتیبه داریوش مانند سخن پیامبر اسلام است.»
این وزیر کابینه ابراهیم رئیسی تاکید کرده که «داریوش در کتیبه‌اش نوشته به‌نام خدایی که شادی را آفرید، اما متاسفانه یکی از گمشده‌های ما بعد از انقلاب مسئله شادی است.»
برخی از تحلیلگران بر این باورند که حکمرانی جمهوری اسلامی و شرایط اقتصادی و سیاسی و اجتماعی باعث مرگ «شادی» در ایران شده است.
در همین رابطه می‌توان به جدیدترین رتبه بندی سالانه موسسه پژوهشی «لگاتوم» اشاره کرد که می‌گوید شاخص رفاه ایران در سال ۲۰۲۳ در رتبه ۱۲۶ قرار گرفته است.
این شاخص زمانی اهمیت پیدا می‌کند که توجه داشته باشیم پژوهشگران این موسسه شاخص رفاه را براساس ترکیبی از وضعیت کشورها در ۹ حوزه مختلف شامل فرصت‌های کسب و کار، حکومت‌داری، آموزش، سلامت، امنیت و ایمنی، محیط زیست، آزادی‌های فردی و سرمایه اجتماعی ارزیابی می‌کنند.
در این میان شاید مهمترین حوزه، اقتصاد باشد که به‌واسطه آسیب دیدن اقتصاد خانوارها سایر حوزه‌ها نیز از گزند آسیب در امان نمی‌مانند.
در همین رابطه «پایگاه داده‌های باز ایران» در گزارشی به شرایط اقتصادی ایران در چهار دهه بعد از انقلاب ۵۷ پرداخته و نوشته است که داده‌های بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران نشان می‌دهد که متوسط نرخ رشد اقتصادی کشور طی چهار دهه حکومت جمهوری اسلامی، یک پنجم میانگین نرخ ۱۹ سال آخر حکومت محمدرضا شاه پهلوی بوده است.
بنا بر این آمار، بین سال‌های ۱۳۳۹ تا ۱۳۵۷ خورشیدی اقتصاد ایران سالانه ۹/۱ درصد بزرگ‌تر می‌شود. اما میانگین نرخ رشد اقتصادی در ظرف ۴۲ سال ۱۳۵۸ تا ۱۳۹۹خورشیدی به حدود ۱/۹ درصد سقوط می‌کند. این به معنای یک افت ۸۰ درصدی در میانگین نرخ رشد ابعاد و اندازه اقتصادی است که ظرفیت توسعه اقتصادی را هم از ایران گرفت تا زندگی مردم در تمامی ابعاد آن تهی از استانداردهای جهانی باشد.
جمهوری اسلامی با شعار «فقر زدایی» حکمرانی در ایران را آغاز کرد اما امروز پس از چهار دهه حکمرانی مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی از واقعیتی که به باور بسیاری «تلخ» توصیف شده گزارش می‌دهد. بر اساس آخرین گزارش این مرکز که در پنجم آبان ماه منتشر شده حدود ۶ میلیون نفر در سکونت‌گاه‌های غیررسمی زندگی می‌کنند و مساحت و تعداد خانوارهای ساکن در این محدوده‌ها در حال افزایش است.
این مرکز تاکید کرده که «همه استان‌های کشور با پدیده زاغه‌نشینی مواجه‌اند» و بر همین اساس، اعلام شده است که جمعیت وسیع‌تری از جامعه در معرض محرومیت از حقوق اولیه زندگی خواهند بود.
