یک عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس از بحران آبی در سیستان و بلوچستان خبر داده و گفته است که به رئیس جمهوری نامه نوشته و تأکید کرده که ذخایر آبی استان سیستان و بلوچستان تا ۲ ماه آینده تمام خواهد شد و جمعیت حدود ۲ میلیونی منطقه با بحران امنیتی آب مواجه است.
فدا حسین مالکی در گفتگو با خبرگزاری «تسنیم» به موضوع حق‌آبه ایران از هیرمند نیز اشاره کرده و تاکید کرده است که باید «مقامات در سطح حاکمیتی به این مسئله ورود کنند» و با رایزنی مستقیم با طالبان مساله را حل‌وفصل کنند.
به گفته مالکی تداوم این روند در ماه‌های آتی «فاجعه‌ای انسانی» در استان سیستان و بلوچستان رقم خواهد زد.
حق آبه هیرمند یکی از نکاتی بود که به باور کارشناسان مقامات جمهوری اسلامی امید داشتند تا با روی کار آمدن طالبان این موضوع برطرف شود اما با شدت گرفتن اختلاف بسیاری از متخصصان و حتی شهروندان اهل سیستان و بلوچستان تداوم این معضلات را ناشی از ضعف دیپلماسی ایران در حوزه پیگیری حق آبه هیرمند و عدم استفاده ایران از فرصت‌ها و امکاناتی که در اختیار دارد، می‌دانند.
اهمیت موضوع باعث شده است که رسانه‌های داخلی گزارش‌های متعددی از شرایط منطقه منتشر کنند و در همین رابطه در پنجم اردیبهشت ماه روزنامه هم میهن در گزارش مفصلی به این موضوع پرداخته و نوشته است: «افغانستان طی سال‌های گذشته از پرداخت حق آبه ایران سرباز زده و با ساخت سد کجکی و بعد از آن ساخت بند کمال‌خان به‌نحوی مسیر رودخانه هیرمند را تغییر داده که حتی در صورت بروز سیلاب نیز آب به جای ایران وارد گودزره شود.»
از نگاه کارشناسان ساخت این سدها ابزاری بود برای تحت فشار قرار دادن جمهوری اسلامی توسط دولت قبلی افغانستان که در حال حاضر به ابزار فشار در دست طالبان تبدیل شده است.
روز شنبه ۲۳ اردیبهشت ماه نیز خبرگزاری تسنیم به نقل از یک کارشناس هیدروپلیتیک نوشت که افغانستان تمرکز سدسازی‌هایش را بر حوضه‌های آبریز مشترک با ایران گذاشته است.
به گزارش همشهری آنلاین، بهنام اندیک هم چالش آب را یکی از مهمترین موضوعات فعلی بین ایران و افغانستان دانسته و تاکید کرده است: «در سطح بین‌الملل و افکار عمومی جهان مساله طوری جا افتاده است که مقصر ایران است و به همین دلیل نمی‌توانیم از ابزار نظام بین‌الملل استفاده کنیم.»
روزنامه شرق نیز در مطلبی به ابعاد مختلف ماجرا پرداخته و با تاکید بر این نکته که حیات ۱/۵ میلیون نفر در معرض تهدید است یک «سوال اساسی» را مطرح کرده و پرسیده است؛ «تالاب هامون که حیات یک‌ونیم میلیون نفر به آن وابسته است، از سوی طالبان به‌طور عامدانه تهدید می‌شود، پس دلیل دوستی جمهوری اسلامی با رژیم طالبان و تحویل سفارت افغانستان در تهران به آنها چیست؟ جایگاه مسئولیت دولت کجاست؟»
