آژانس پناهندگان سازمان ملل می‌گوید تعداد پناهجویان فراری از جنگ داخلی در سوریه از ۴ میلیون نفر فرا رفته است و سوریه را از نظر میزان پناهندگان، بحرانی ترین کشور جهان کرده است.
کمیساریای پناهندگان سازمان ملل گفت در حالی که چشم اندازی برای حل این بحران وجود ندارد، انتظار می رود که تعداد پناهندگان تا پایان سال جاری میلادی از ۴ میلیون و ۲۵۰ هزار نفر فراتر رود.
به گفته این نهاد پناهندگان سازمان ملل، این رقم تنها ۱۰ ماه پس از آن که تعداد پناهندگان به ۳ میلیون نفر رسیده بود، به دست آمده است.
در ماه ژوئن بیش از ۲۴ هزار سوری به ترکیه گریختند. و این درحالی بود که ترکیه پیش از آن نخستین کشور جهان از حیث میزبانی جمعیت پناهندگان بود.
کشورهای میزبان
هم اکنون ترکیه حدود ۴۵ درصد از ۴ میلیون پناه‌جوی سوری در خاورمیانه را در خود جا داده است. اردن، لبنان، عراق، و مصر کشورهای بعدی از این نظر هستند.
ادرین ادواردز، سخنگوی کمیساریای پناهندگان سازمان ملل به صدای آمریکا گفت: «شرایط زندگی پناهندگان در کشورهای میزبان رو به وخامت می رود و بیشتر آنان در ورطه فقر و افسردگی افتاده اند.»
به گفته او «ما شاهد رشد روندی هستیم که آن را«کنار آمدن منفی» می نامیم- مانند کار کودکان، گدایی، ازدواج کودکان و چیزهای بدتر.»
او افزود: «اگر به کشورهایی که این پناهندگان در آنها زندگی می کنند نگاهی بیندازید، می بینید که در اردن ۸۶ درصد پناهندگانی که بیرون از اردوگاه ها زندگی می کنند، زیر خط فقرند. در لبنان ۵۵ درصد آنان در پناه‌گاه های زیر استاندارد زندگی می کنند، کمبود بودجه بسیار شدید است و روز به روز بدتر می‌شود. »
به گفته ادواردز امسال تنها یک چهارم از ۵.۵ میلیارد دلار بودجه لازم از طریق کمک های بین المللی انسان دوستانه و کمک های توسعه، تحقق یافته است.
به گفته او کمبود منابع مالی فشار شدیدی بر پناهندگان و نیز بر کشورهای میزبان آنان وارد می کند. این امر سبب خواهد شد که سازمان های امداد رسان برنامه های خود برای پناهندگان را کمتر و کمتر کنند، زیرا پولی برای حمایت از آنان در دست نیست.
نسل سوخته
به گفته ادواردز: «برنامه هایی که در درازمدت از اهمیت بسیاری برخوردارند، مانند آموزش کودکان، بهداشت، و چیزهای دیگر-مورد غفلت قرار گرفته اند که در بلند مدت عواقبی ناگوار خواهد داشت. وقتی میلیون ها کودک از رفتن به مدرسه، از دسترسی به کمک های مورد نیاز شان محروم باشند .. با خطر ایجاد نسلی ازدست رفته روبرو خواهید بود.»
به گفته او بسیاری از پناهندگان هیچ امیدی به بازگشت به وطن در آینده ای نزدیک ندارند و این امر سبب می شود که آنان راه اروپا و دورتر از آن را در پیش گیرند. همین نومیدی ست که سبب شده است جان خود را به دست گیرند تا بتوانند خود را به آن‌سوی دریای مدیترانه برسانند.
