یک تحقیق اولیه پیشنهاد می کند که آزار و اذیت یا بی توجهی در دوران کودکی شاید بر کیفیت اسپرم یک مرد در بزرگسالی تأثیر بگذارد.
این یک پژوهش کوچک بود و هنوز نمی تواند به همه موارد تعمیم داده شود اما پژوهشگران مدرسه پزشکی دانشگاه «تافتس» در شهر بوستون می گویند این مطالعه نشان می دهد که تنش و اضطراب در دوران طفولیت یک مرد، می تواند به فرزندانش منتقل شود.
نتایج این پژوهش جدید روز چهارشنبه در ژورنال پزشکی «ترنسلیشنال سایکایتری» به چاپ رسید.
این یافته بر اساس یک بررسی از ۲۸ مرد بود که در آن به سؤالاتی در رابطه با درجه آزار جسمی، روحی، و جنسی و یا بی توجهی فیزیکی و عاطفی ای که در دوران کودکی با آن مواجه بودند، پاسخ داده اند.
پژوهشگران وضعیت دو تنظیم کننده ژن کلیدی در اسپرم این مردان را مورد بررسی قرار دادند. چنین تنظیم کننده هایی با نام میکرو «آر ان ای» شناخته می شوند – ذراتی از کدهای ژنتیکی که ویژگی «دی ان ای» را کنترل و تنظیم می کنند.
«لری فیگ» استاد «زیست شناسی مولکولی، شیمیایی، و رشد» در دانشگاه «تافتس» مدیر این پژوهش بود. تیم او کشف کرد که سطح این دو «ریز آر ان ای» ها در مردانی که در طفولیت مورد آزار قرار گرفتند، ۳۰۰ بار پائین تر از مردانی است که کم ترین آزار را در کودکی تجربه کرده اند.
در موش های آزمایشی نیز این مسئله به سطح اضطراب مربوط شده است. به گفته پژوهشگران این میکرو «آر ان ای» ها در موش ها به رشد جنینی و رشد مغز مرتبط است.
سطح پائین این میکرو «آر ان ای» ها در اسپرم موشهای آزمایشی که در مقابل اضطراب و تنش های گوناگون قرار گرفته بودند، این فرضیه را مجدداً تأیید کرد.
«دیوید دیکسون» یکی از نویسندگان این پژوهش در نشریه خبری دانشگاه تافتس گفت: «این اولین مطالعه ای است که ارتباط استرس و تغییر سطح «ریز آر ان ای» اسپرم را نشان می دهد.»
دکتر «تومر سینگر» رئیس بخش «درو‌ن‌ریز شناسی تولید مثلی و ناباروری» در بیمارستان «لنکس هیل» در شهر نیویورک است. او به این مسئله تأکید کرد که تعداد جمعیت شرکت کننده در این مطالعه خیلی ناچیز بود و نمی توان نتایج حاصل از آن را کاملاً تأیید کرد.
ولی این متخصص گفت که در ۲۰ سال گذشته متوجه نزول کیفیت اسپرم در مردها شده است که «نتیجه آن بالارفتن درصد ناباروری [مردان] است.»
دکتر سینگر افزود که بخشی از آن را می توان به «زندگی پر تنش در دوران کودکی ربط داد، همراه با شیوه زندگی مدرن که شامل محیط زندگی و فضای کار پر استرس، استفاده از ابزارهای الکترونیکی، رژیم غذایی ناسالم، فعالیت فیزیکی کم، مصرف الکل و مواد مخدر، و آلودگی هوا است.»
