اسکندر لطفی، سخنگوی شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران، روز شنبه ۳۰ دی، در گفتگوی اختصاصی با صدای آمریکا، با ابراز نگرانی از سلامتی ایرج رهنما و غلامرضا غلامی‌کندازی، معلمان زندانی در شیراز، خواستار متوقف شدن اجرای حکم زندان و آزادی آنان تا صدور حکم مجدد شد.
همزمان این شورا خبر داد که شمار امضاکنندگان بیانیه در مورد هشدار به قوه قضائیه جمهوری اسلامی در مورد اعتصاب غذای آقایان رهنما و غلامی‌کندازی و سلامتی آنها به بیش از ۲۳۰۰ تن رسیده است.
ایرج رهنما و غلامرضا غلامی‌کندازی، از اعضای زندانی انجمن صنفی معلمان فارس در زندان شیراز، که به ترتیب، به ۵ و ۱۱ سال حبس قطعی محکوم شده‌اند، دراعتراض به «احکام ظالمانه» دادگاه از روز ۲۳ دی دست به اعتصاب غذا زده‌اند.
در بیانیه‌ای که تاکنون به امضای بیش از ۲۳۰۰ تن رسیده، گفته شده است که پس از تجمع گسترده فرهنگیان در استان فارس در سالیان اخیر و گشوده شدن فصلی نو از مطالبه گری صنفی، مسئولان کانون صنفی استان فارس هزینه‌های بسیاری مانند احکام ناعادلانه، سنگین و حبس‌های طولانی‌مدت به دلیل این انسجام و اتحاد متحمل شدند.
امضاکنندگان بیانیه با توجه به شرایط جسمی و سنی این دو فعال صنفی زندانی و خاطرات ناشی از اعتصاب غذا اضافه کردند که خانواده آنها و فعالان صنفی به سختی نگران هستند.
این بیانیه از مسئولان قضایی خواسته است تا با پذیرش مطالبه ایرج رهنما و غلامرضا غلامی کندازی موجب پایان یافتن اعتصاب غذا آنها شوند و «هر چه زودتر به صورت عادلانه و پرهیز از نگاه امنیتی و سیاسی، پرونده فرهنگیان فعال صنفی استان فارس مورد بررسی مجدد قرار گیرد.»
فعالان امضا کننده بیانیه در پایان گفته اند که «در صورت بی توجهی مسئولان قضایی، هر گونه خطر و گزندی متوجه جان این معلمان مطالبه گر و حق طلب شود، قوه قضائیه را مقصر اصلی می دانیم.»
اسکندر لطفی، سخنگوی شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران، به صدای آمریکا می‌گوید: زندان و احکامی که علیه غلامرضا غلامی‌کندازی و ایرج رهنما صادر شده است، ریشه در خیزش هزاران معلم به ستوه آمده از تبعیض و استثمار استان فارس در شیراز دارد.
او با اشاره به اهمیت اعتراض‌های صنفی معلمان در استان فارس، به ویژه در شیراز افزود: همبستگی و اتحاد فرهنگیان فارس با فرهنگیان سراسر ایران، باشکوه‌ترین روزهای جنبش اعتراضی فرهنگیان در تاریخ سیاسی اجتماعی ایران را در سال ۱۴۰۰ به ثبت رساند.
آقای لطفی افزود که «هزاران معلم با تسخیر خیابان عدل شیراز، به آموزش و پرورش ایدئولوژیکی ونیز آموزش طبقاتی اعتراض کردند.
به گفته سخنگوی شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، «حاکمیت اصرار بر آموزه‌های تحمیلی خود ایدئولوژیکی دارد، اصل ۳۰ قانون اساسی و آموزش رایگان را مورد بی‌توجهی قرار داده، زندگی و معیشت معلمان را به گروگان گرفته و نهاد آموزش و پرورش را تبدیل به پایگاه سیاسی و امنیتی خود کرده است.»
وی با اشاره به همدستی نیروهای امنیتی و دستگاه قضایی برای سرکوب فعالین، بازداشت و صدور احکام قضایی علیه آنان، از جمله در استان فارس اضافه کرد: «فقط در یک روز برای ۸ تن از فعالین فارس، حکم ۳۴ سال زندان صادر شد که در تاریخ بی بدیل بوده است.»
اشاره اسکندر لطفی به زهرا اسفندیاری، مژگان باقری، اصغر امیرزادگان، عبدالرزاق امیری، ایرج رهنما، غلامرضا غلامی‌کندازی، محمدعلی زحمتکش و افشین رزمجو است که در دادگاه انقلاب اسلامی در مجموع به ۳۴ سال زندان محکوم شدند.
سخنگوی شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران در این ارتباط گفت: «این نشان از ارجحیت زور عریان بر خرد و عقلانیت ندارد؟»
او همچنین در بخشی از گفتگوی خود با صدای آمریکا اشاره کرد که بازداشت و اجرای حکم زندان آقایان رهنما و غلامی‌کندازی در زمانی انجام شد که آنها برای کسب مجوز برگزاری مجمع عمومی انتخابات انجمن صنفی معلمان فارس مطابق با اصل ۲۶ قانون اساسی به فرمانداری مراجعه کرده بودند.
این در شرایطی است که به تاکید آقای لطفی، دیوان عدالت رای صادر شده علیه فعالین استان فارس در دادگاه تجدیدنظر را نقض کرده و برای رسیدگی مجدد به شعبه هم عرض سپرده است.
اسکندر لطفی خواستار آن شد که در چنین شرایطی، اجرای حکم قبلی باید بلافاصله متوقف شود و معلمان زندانی تا صدور حکم مجدد آزاد شوند و افزود: «با این وجود، نیروهای امنیتی به بهانه‌های مختلف و با بی‌اعتنایی به خواست مردم و فرهنگیان سراسر ایران، تا این لحظه مانع آزادی این دو معلم شده‌اند.»
وی اضافه کرد که «با گذشت زمان زیادی از اعتصاب و وخامت وضعیت جسمی این دو فعال صنفی، نگرانی‌های خانواده‌ها و جامعه فرهنگیان روبه افزایش است و با تشدید نگرانی‌ها و عدم رسیدگی مسئولان امر به وضعیت این دو معلم زندانی، حتما شاهد حضور اعتراضی و خیابانی معلمان و بصورت ویژه معلمان استان فارس خواهیم بود.»
آقای لطفی همچنین گفت: «شورای هماهنگی از فعالین صنفی و مدنی و تشکل‌های مستقل داخلی و همچنین نهادهای بین‌المللی، اتحادیه‌های کارگری و حقوق بشری می‌خواهد تا صدای ایرج راهنما و غلامرضا غلامی‌کندازی باشند و با محکوم کردن سرکوب فعالین توسط حاکمیت، خواهان آزادی بی قید و شرط فعالین در بند شوند.»
در سالیان اخیر، برخوردهای امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی با فعالان معلمان، کارگری و بازنشستگان شدت گرفته است. تشدید این برخوردها در واکنش به گسترش اعتراض های معلمان، کارگران و بازنشستگان انجام شده است.
این برخوردها به نوبه خود انتقاد شدید اتحادیه های صنفی در جهان را به دنبال داشته است.
