لینکهای قابل دسترسی

خبر فوری
شنبه ۱ اردیبهشت ۱۴۰۳ ایران ۰۹:۱۱

دیوان عالی آمريکا دعای قبل از مراسم عمومی را مجاز دانست


قضات ديوان عالی آمریکا، از چپ: جان رابرتز، آنتونی کندی، روت بیدر گینزبورگ، استفان برير و النا کاگان
قضات ديوان عالی آمریکا، از چپ: جان رابرتز، آنتونی کندی، روت بیدر گینزبورگ، استفان برير و النا کاگان
ديوان عالی آمريکا روز دوشنبه ۱۵ ارديبهشت (۵ ماه مه) اعلام کرد که آغاز به کار جلسات عمومی شهرداری با خواندن دعا، تناقضی با قانون اساسی آمريکا که جدايی دولت و کليسا در آن تصريح شده است، ندارد.

ظاهرا شکاف عميقی بر سر اين تصميم در بالاترين مرجع قضايی و بدنه های روشنفکری آمريکا روی داده است. هر دو طرف اذعان داشتند که اين تصميم می تواند موجب تغييری عمده در نقشی شود که مذهب از ديرباز در حوزه عمومی در جامعه آمريکا ايفا کرده است.

مورد پرونده، شهر کوچکی است به نام «یونان»، از توابع راچستر در ايالت نيويورک، که ظاهرا مسئولان آن شهر، جلسات عمومی شهر نظير نشست هايی که در شهرداری برگزار می شود و شهروندان و خبرنگاران می توانند در آن شرکت کنند را با دعا و نيايش شروع می کنند. به عقيده کارشناسان، مباحث اين پرونده که از اواخر سال گذشته آغاز شد مبين يکی از بزرگترين موارد آزادی مذهب در آمريکا بوده و نتيجه آن برای جامعه بسيار مهم خواهد بود.

چرخش رای قاضی عالی، آنتونی کندی، و پيوستن وی به چهار عضو محافظه کار بالاترين مرجع دادرسی آمريکا، در تصمیم گیری نهایی با ۵ رای موافق در مقابل ۴ رای مخالف، به نفع شهر تمام شد.

اين تصميم، حکم دادگاه استیناف ایالات متحده را نفی می کند. دادگاه استيناف گفته بود که مقام های شهر يونان با برگزاری نيايش و خواندن دعا در واقع دين مسيحيت را ترويج می کنند، و در نتیجه بند مصوبه قانون اساسی مربوط به ممنوعيت حکومت از مرجح شمردن هر دين و آیينی را نقض کرده اند.

در اين حکم آمده است که، روحانی هدایت کننده مراسم نيايش در جلسات ماهانه شهرداری تقريبا هميشه مسيحی است. دو شهروند نسبت به اين عمل اعتراض داشتند و، طبق ادعانامه ای که به دادگاه ارائه کرده بودند، به دليل داشتن دينی متفاوت، هميشه احساس می کنند که مراسم نيايش در این جلسات، به آنها احساس ناخودی بودن می دهد.

مدافعان موضع حکومت محلی، پیش بینی کردند که حکم دادگاه عالی پیامدهای گسترده ای خواهد داشت. آنها می گويند، اقدام شاکيان نقطه اوج حمله بی باوران به راه و روش زندگی مردم و به طرز دعا و نيايش اکثريت مردم است.

از اين قبيل ادعانامه ها در حال حاضر، به تعداد زيادی در دادگاه های بخش و ايالتی در سراسر آمريکا در جريان است که به قول مدافعان، دعا کردن مردم را به چالش گرفته اند. آنها اميدوارند که رای ديوان عالی کشور سرمشقی برای تمامی دادگاه های اين پرونده ها قرار گيرد و در نتيجه شاهد موجی از آرای دادگاه های بدوی به نفع دعا و نيايش و مخلوط کردن مرز بين دولت و مذهب باشيم.

مستشار ديوان عالی کشور، آنتونی کندی، در نگارش رای اکثريت، خاطر نشان کرد که نيايش عمومی سنتی ديرپا در آمريکا است و نشست های حکومتی و مجالس قانون گذاری همواره با برگزاری دعا آغاز می شده اند. وی در ضمن گفت اين عمل از سوی مقامات شهری، فرقه گرايانه نبوده و به منظور کنار زدن شهروندان و تقسيم آنها به خودی و ناخودی انجام نمی شود.

او در متن اين رای نوشت، «مراسم نيايش صرفا برسمیت شناختن آن است که، از زمان تاسيس اين کشور تا به امروز، بسیاری از آمریکایی ها احساس می کنند وجودشان باید با احکامی درک شود که به مراتب فرای قدرت حکومت است و حکومت نمی تواند آن را تعريف کند و يا در آن دست ببرد.»

ساعاتی پس از صدور رای ديوان عالی، ممنوعیت برگزاری نماز قبل از جلسات کمیسیون کانتی (بخش اجرايی)، در ايالت مریلند برداشته شد. چند ماه پيش، یکی از قضات دادگاه عالی ايالت مريلند دستور داده بود کمیسیون کانتی، دعا و نماز پيش از شروع جلسات عمومی را متوقف کند.
XS
SM
MD
LG