کمدی «مریض بزرگ» از تولیدات تهیهکننده برجسته «جاد اپتو» داستان یک هنرمند مسلمان است که نمیتواند ماجرای عشق نویافتهاش به یک دختر غیرمسلمان آمریکائی را به پدر و مادر مذهبیاش بگوید.
در فیلم تحسینشده «پتی کیک»، زن ۲۳ سالهای با یک زندگی دشوار، رویای ابرستاره شدن در جهان هیپهاپ را در سر میپروازند.
پخشکنندگان و شبکهداران خرید حق پخش فیلمهای جشنواره ساندنس را از سر گرفتهاند.
در چند روزی که از شروع جشنواره «ساندنس» میگذرد، چند فیلم توانستهاند در میان دهها فیلم معتبری که این جشنواره نشان میدهد، توجه منتقدها را برانگیزند.
جشنواره «ساندنس» به نمایش فیلمهای سینمای مستقل و کارهای هنرمندان نوآمده و ناشناس اختصاص دارد. معمولا، فیلمی کاملا ناشناخته، ابتدا در «ساندنس» رو میشود و بعد در طول سال، شاهد درخشش آن هستیم.
روز گذشته (سهشنبه) فیلمی از «جرمی جسپر» یک کارگردان جوان نیوجرسیائی نمایش داده شد به نام «پتی کیکز» Patti Cakes که به گفته «سارا استیوارت» منتقد «نیویورک پست» چنان بر تماشاگرها تاثیر گذاشت که همه، هنگام بیرون آمدن از سالن، آهنگهای آن را زمزمه میکردند. این فیلم تحسین شده، با همکاری «لابراتوار فیلم ساندنس» پرورش یافته.
هنرپیشه ناشناختهای به نام «دنیل مکدانالد» Danielle MacDonald نقش زن جوانی به نام «پاتریشیا (پتی) دمبراسکی» را بازی میکند، زن 23 سالهای اهل ایالت «نیوجرسی» که زندگی سخت وناگواری دارد. شبها ناچار است نیمهوقت در یک مشروبفروشی کار کند، و روزهای خود را به نگهداری از مادربزرگ بیمار خود، با بازی «کتی موریاتی» میگذراند، اما آرزوی ابرستاره شدن در موسیقی هیپهاپ را در سر میپرواند.
فیلم، به سبک فیلم «هشت مایل» که زندگی ابرستاره رپ، «امینم» را نشان میداد، از یک طرف استعداد هنری و اعتماد به نفس این زن 23 ساله را نشان میدهد، و از طرف دیگر، درک عمیقی دارد از فضای اجتماعی شهرک های کارگری در ایالت نیوجرسی.
کارگردان «جرمی جسپر» میگوید فیلم «پتی کیکز» را در اماکن واقعی نیوجرسی، جاهائی که بچگی و نوجوانی خودش را در آنها گذرانده، فیلمبرداری کرده اند، از مجتمعهای تجاری کنار جادهها گرفته، تا کلوپهای شبانه کارگری، کارخانهها و شاهراهها.
او میگوید «دنیل» بازیگر نقش اول فیلم را از طریق جستجو با کمک «لابراتور» جشنواره «ساندنس» پیدا کرده، و به محض دیدن عکس او، یقین پیدا کرد که هنرپیشه دلخواهش را یافته.
مشکل کار این بود که «دنیل مکدانالد» باید همه چیز را یاد میگرفت، از رپ کردن گرفته تا حرف زدن به لهجه کارگری نیوجرسیائی.
عشق مسلمان به غیرمسلمان
فیلم مطرح دیگر روزهای نخستین «ساندنس»، کمدی عشقیای است به نام «مریض بزرگ» The Big Sick از تهیهکننده «جان اپتو» با شرکت «کومیل نانجیانی»، هنرپیشه پاکستانیتبار آمریکائی که شهرتاش را مدیون نقش برنامهنویس کامپیوتر در سریال «سیلیکان ولی» اچ بی او است.
جوان مسلمان داستان فیلم، عاشق یک دختر آمریکائی می شود ولی آن را از پدرمادر مسلمان اش پنهان می کند.
جاد اپتو، در کنار همسرش، «لسلی مان» ستاره کمدی، و دخترشان «آیریس»، روی فرش قرمز در سینمای «اجیپشن» پارک سیتی، در کنار هنرمندان فیلم «مریض بزرگ» حاضرشده بود.
آقای «اپتو» می گوید این، فیلم شیرینی است در باره چیزهائی که مردم در باره آنها حرف میزنند، از جمله مهاجران در آمریکا و رابطه عشقی یک مسلمان و یک غیرمسلمان، فیلمی عاطفی و خیلی خنده دار.
داستان عشقی فیلم، واقعی است و آن را بازیگر «امیلی گوردون» و بازیگر «کومیل نانجیانی» براساس تجربه عشقی مشترک خودشان نوشتهاند.
خانم گوردون میگوید تازه شب گذشته که فیلم را با تماشاگران در ساندنس دید، متوجه شد که چیزی خصوصی در باره زندگی خودشان را با مردم دیگر سهیم شدهاند و میگوید امیدشان است این است که داستان، هر چند در باره زندگی خود آنهاست، برای دیگران هم چیزی در بر داشته باشد.
بانو مکبث
فیلم «بانو مکبث» که در بخش «پرومیرها» ساندنس نشان داده شد، پائیز گذشته در جشنواره تورانتو گل کرده بود و مجله تخصصی «ورایتی» آن را یکی از ده فیلم برجسته آن جشنواره معرفی کرد.
فیلم، داستان زنی است به نام «کترین» که به یک ازدواج اجباری تن می دهد.
کارگردان «ویلیام اولدروید» Oldroyd می گوید سختی کار هنرپیشه این بود که باید زن جوان معصومی را تصویر می کرد که در طول فیلم، به تدریج وادار به اعمال خشونتآمیز میشود، به طوریکه در آخر فیلم، کاملا عوض شده.
نقش «کترین»، قهرمان فیلم را هنرپیشه انگلیسی «فلورانس پاگ» بازی کرده که در ساندنس روی فرش قرمز حضور داشت.
خانم «پاگ» می گوید آنچه برای او در ایفای این نقش اهمیت داشت این است که تماشاگر باید از این زن خوشش می آمد و دوستش می داشت و بعد، دل تماشاگر برای او میسوزد وتا به آخر او را دنبال میکند.
برخلاف خیلی دیگر از فیلمهای جشنواره «ساندنس»، فیلم «لیدی مکبث» را پخش کننده آمریکائی، شرکت «رودساید اترکشنز» خریده، و قرار است سه ماه دیگر در آمریکا اکران شود.
فروش
سرنوشت ناکام بعضی فیلمهای «ساندنس» که پول زیادی برای حق پخش آنها داده شده بود، مانع از فعالیت پخشکنندهها و شبکههای توزیع برای خرید فیلمهای جدید در جشنواره امسال «ساندنس» نشده.
بدبیارترین فیلم سال گذشته، «تولد یک ملت» بود، از «نیت پارکر» در باره یک رهبر قیام بردهها، به نام «نت ترنر» که قبل از شروع جنگ داخلی آمریکا، بردهها را علیه صاحبان آنها شورانید.
اگر پیشبینیها درست بود، الان باید اسم سازندهاش «نیت پارکر» در میان نامزدهای اسکار میبود. «فاکس سرچلایت» برای فیلم «تولد یک ملت» 17و نیم میلیون دلار پول داد و در جشنوارهها مورد استقبال قرار گرفت، اما به خاطر روشدن پرونده مختومه یک اتهام تجاوز جنسی در دوران دانشجوئی «نیت پارکر»، یعنی 17 سال پیش، این فیلم شکست خورد.
اما روز گذشته، در خبرها بود که شرکت «آمازون» برای فیلم The Big Sick از تهیهکننده «جاد اپتو»، ۱۲ میلیون دلار پرداخت کرد. منتقدها فیلم را شیرین و خندهدار توصیف کردند که به موضوع مطرح روز اشاره دارد، اما «آمازون» فیلم را ندیده خرید، در حراجی که یک روز قبل از اکران فیلم، ترتیب یافته بود.
«تام بروگمن»، کارشناس بازار، آماری منتشر کرد در نشریه «ایندی وایر» در باره فیلمهائی که سال پیش در ساندنس خریده شدند و ضرر هم نکردهاند.
یک نمونه مهم آن، فیلم «منچستر کنار دریا» است که شرکت آمازون سال گذشته ۱۰ میلیون دلار برای آن پول داد، ودیروز در خبرها بود که نامزد شش جایزه اسکار شده، و حالا امید دارد که فروش آن در گیشه به ۵۰ میلیون دلار برسد.
نمونه دیگر، «عشق و دوستی» از کارگردان «ویلت استیلمن» است که بهار گذشته اکران شد، و فروش آن به ۱۴ میلیون دلار رسید، که برای یک فیلم کمخرج، رقم قابل احترامی است.