نماینده پزشکان «متخصص طرحی کشور» در سازمان نظام پزشکی اعلام کرده است که در سال گذشته «۱۳ رزیدنت» جان خود را بر اثر «خودکشی» از دست داده‌اند.
علی سلحشور، نماینده پزشکان متخصص طرحی کشور در سازمان نظام پزشکی در گفتگو با خبرگزاری «ایلنا» از خودکشیِ یکی از رزیدنت‌ها طی «چند هفته گذشته» خبر داده و گفته است: «از ۱۴۰۰ تا ۱۴۰۱، یعنی فقط طی یک سال، سیزده رزیدنت خودکشی کرده‌اند.»
او افزوده است: رزیدنت‌ها با «حقوق ناچیز و بدون بیمه و سنوات» مجبورند کار سنگین انجام بدهند و با این وضعیت، «امیدِ چندانی به آینده ندارند.»
پزشکان پس از گذراندن مقطع دانشگاهی دکترای حرفه‌ای، دوره‌ای «عملی و تکمیلی» نیز در تحصیلات آموزش عالی این بخش را می‌گذرانند که از آن با عنوان دوره «دستیاری پزشکی» یا دوره «رزیدنسی» و از آن فرد با جایگاه «رزیدنت» یاد می‌شود.
روزنامه «ایران» وابسته به دولت جمهوری اسلامی بیست و پنجم بهمن‌ماه در گزارشی اعلام کرد که گذراندن «کشیک‌های طولانی و متوالی» و نیز حضور «ماهانه ۵۴۰ ساعت» در مراکز درمانی «تبعات سنگینی» را برای رزیدنت‌ها ایجاد کرده است.
به نوشته ارگان دولت، «خستگی مفرط و دائمی رزیدنت‌ها» و ایجاد «مشکلات معیشتی» نه فقط منجر به «کاهش شدید بار یادگیری و کیفیت آموزش، افزایش خطای پزشکی و کاهش ارائه خدمت به بیماران» در مراکز درمانی شده بلکه آمار «انصراف از تحصیل» دانشجویان تخصص پزشکی را نیز افزایش داده است.
علی سلحشور، نماینده پزشکان متخصص طرحی کشور در نظام پزشکی با اظهار اینکه «امید به آینده‌مان کم شده»، بیان داشته است: «فشار کاری» سال‌های قبل هم وجود داشت، اما «نارضایتی از وضعیت شغلی» تا این حد نبود و «درآمد نسبت به تورم و قیمت‌ها» فاصله نجومی نداشت.
به گفته این پزشک، سخنی‌های فراوان موجب شده تا «مهاجرت» بین پزشکان، به امری معمول تبدیل شود و سال گذشته بیش از «۴ هزار پزشک» برای مهاجرت، گواهی حسن انجام کار (good standing certificate) بگیرند که «عدد وحشتناکی» است.
دهم خرداد ماه ۱۴۰۱ آماری از سوی «رصدخانه مهاجرت ایران» که زیر مجموعه دانشگاه شریف تهران است و با همکاری معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری ایران فعالیت می‌کند، انتشار یافت که بر پایه آن، «۷۳ درصد پزشکان و پرستاران» به دلیل «مشکلات کشور» و «وضعیت اقتصادی» ایران اعلام کرده بودند که «میل به مهاجرت» دارند.
در این حال، فشارهای فزاینده اقتصادی - اجتماعی و نابرابری‌های موجود که چشم‌انداز آینده‌ای روشن را برای برخی کم کرده، سبب رواج و افزایش وقوع «خودکشی» میان بخش‌های مختلف جامعه ایران از دانش‌آموزان تا دانشجویان و کارگران یا پزشکان شده است.
