رئیس کل سازمان نظام پرستاری از کمبود بیش از ۱۰۰ هزار پرستار در مراکز درمانی و بیمارستان‌های ایران خبر داد. محمد میرزابیگی می‌گوید در عین حال ۲۰ تا ۳۰ هزار پرستار بیکار در کشور وجود دارد.
معضل کمبود پرستار در ایران که با افزایش مهاجرت آنها بیشتر نمایان شده است، در شرایطی خبرساز می‌شود که به گفته رئیس کل سازمان نظام پرستاری، ۱۷ هزار نفر از کادر سلامت که ۱۲ هزار نفر آنها پرستار بودند به رغم وعده استخدام، پس از فروکش کردن همه‌گیری نه تنها استخدام نشدند بلکه بیکار شدند.
محمد میرزابیگی می‌گوید هر چند داشتن ۲.۵ پرستار به ازای هر تخت بیمارستانی مورد توافق قرار گرفته است، «رفتارهای سلیقه‌ای و تعارض‌های ساختاری» باعث شده به موضوع کمبود پرستار رسیدگی نشود.
این مقام بهداشتی تعداد پرستارها به ازای هر تخت را کمتر از یک نفر در ۲۴ ساعت برای هر بیمارستان عنوان کرده است و می‌گوید باید دوبرابر شود تا به رقم استاندارد برسد.
اوایل اردیبهشت ماه، معاون پرستاری وزارت بهداشت از استخدام ۱۲ هزار پرستار خبر داده بود. عباس عبدی گفته بود که سازمان امور اداری و استخدامی کشور، اسفندماه مجوز استخدام ۲۵ هزار نفر را به وزارت بهداشت داده که نیمی از آنها پرستار هستند.
همزمان، محمد شریفی‌مقدم، دبیرکل خانه پرستار در گفتگو با «تجارت‌نیوز» ضمن اشاره به حقوق ۱۰ میلیون تومانی پرستاران گفت برخی از آنها به دلیل «شرایط بد کاری» به مشاغل دیگر از جمله رانندگی برای اسنپ و یا نانوایی روی آورده‌اند و عده‌ای نیز مهاجرت کرده و یا خانه‌نشین شده‌اند. او استخدام ۱۲ هزار پرستار را «قطره‌ای در دریا» توصیف کرد.
حساب «پریستار» که از حقوق کاری پرستاران می‌نویسد در رشته توییتی از معضل دیگری به نام «اضافه‌کاری اجباری» که پرستاران با آن دست به گریبان هستند نوشته است.
زنگ خطر کمبود پرستار و اثر مخرب آن بر روی نظام سلامت در حالی مطرح شده است که بیست و نه نفر از اعضای هیأت مدیره مجمع انجمن‌های علمی گروه پزشکی ایران نیز که شماری از آنها در گذشته از مسئولان نظام سلامت کشور بوده‌اند در بیانیه‌ای نسبت به «بازنشستگی اجباری» برخی از چهره‌های آموزش پزشکی و وادار کردن آنها به استعفا هشدار داده‌اند.
یک منبع آگاه در این مورد به روزنامه «اعتماد» گفته است که این موضوع در واقع «تسویه حساب» وزارت بهداشت به «رويكرد مخالف» برخی استادان درقبال رویه واردات و ساخت واكسن كرونا و اظهارنظرها و همراهی آنها با اعتراضات مردمی اخیر بوده است.
بسیاری این رویکرد را با «انقلاب فرهنگی» سال ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۲ مقایسه کرده‌اند و معتقدند با هدف «پاکسازی» انجام می‌شود.
شماری از کارشناسان هشدار داده‌اند که ادامه این روند، خدشه‌ای جبران‌ناپذیر به نظام آموزش و سلامت کشور وارد خواهد کرد.
ایران در حال حاضر و بر اساس شاخص سالانه رفاه «مؤسسه پژوهشی لگاتوم»، از لحاظ سلامت در «رتبه ۵۸» قرار گرفته است.
شاخص سلامت با میزان سلامت افراد و دسترسی آنها به خدمات لازم برای حفظ سلامتی اندازه‌گیری می‌شود و سیستم‌های بهداشتی، بیماری و عوامل خطر، و میزان مرگ و میر در جمعیت را می‌سنجد.
در تنظیم این گزارش از مصاحبه‌ها و گزارش‌های رسانه‌های داخل ایران، شاخص رفاه لگاتوم و شبکه‌های اجتماعی استفاده شده است
