در حالی که مسموم‌سازی دانش‌آموزان در مدارس کشور بعد از تعطیلات نوروزی دوباره آغاز شده است، وزیر بهداشت جمهوری اسلامی روز پنجشنبه مدعی شد که شواهد محکمی برای مسمومیت دانش‌آموزان وجود ندارد.
بهرام عین‌اللهی، پنجشنبه شب بعد از اینکه در سازمان انتقال خون تهران، خون اهدا کرد به خبرنگاران گفت: «کمیته علمی متشکل از بهترین اساتید در کشور تشکیل و وضعیت دانش‌آموزان بررسی شد؛ تصمیم گرفتیم که نام آن را بدحالی دانش‌آموزان بگذاریم زیرا شواهد محکمی برای مسمومیت دانش‌آموزان وجود نداشت.»
او با طرح این موضوع که در هر بیماری یک مسئله مربوط به وضعیت فیزیکی بیماری فرد و بخش دیگر مربوط به آثار روانی ناشی از بیماری است افزود که در دانش‌آموزان کشور شاهد این وضعیت بودیم.
وزیر بهداشت جمهوری اسلامی همچنین گفت: «جمع‌بندی ما نشان می‌دهد که در بیش از ۹۰ درصد بدحالی دانش‌آموزان، هیچ نوع مسمومیتی دیده نمی‌شود و هیچ نوع سمی وجود ندارد و بیشتر شاهد استرس بودیم و درصد کمی نیز مربوط به شیطنت‌هایی بوده که صورت گرفته و باعث بدحالی دانش‌آموزان شده است.»
بهرام عین‌اللهی ادعا کرد که «بدحالی» دانش‌آموزان عوارض پایداری نداشته و هیچ نوع «عارضه پایداری» در دانش‌آموزان دیده نشده است.
با گذشت نزدیک پنج ماه از مسمومیت‌های سریالی دانش‌آموزان، تاکنون عوامل دخیل در این حملات و انگیزه آنها مشخص نشده است.
محمدحسن آصفری، عضو کمیته حقیقت‌یاب در مجلس شورای اسلامی، بیستم فروردین با اذعان به ناتوانی دستگاه‌های امنیتی گفت که سرنخ اصلی مسمومیت دانش‌آموزان هنوز مشخص نشده است. آصفری همچنین عدم تشخیص نوع مسمومیت‌ها از سوی وزارت بهداشت را از دیگر چالش‌ها برای حل این موضوع دانست.
ماهیت گازهای مورد استفاده در حملات به مدارس هنوز نامعلوم باقی مانده و بازداشت ۱۲۰ نفر از مظنونان هم کمکی به رفع این مسئله نکرده است.
مجید میراحمدی، معاون امنیتی - انتظامی وزارت کشور جمهوری اسلامی، نیز روز دوشنبه بیستم فروردین ضمن تایید ادامه حملات شیمیایی به مدارس در سال جدید گفت: «موارد گزارش شده در سال جدید «بسیار محدود» و ناشی از «تمارض و شیطنت برخی از دانش‌آموزان برای تعطیلی کلاس‌ها و مدارس بود که حتماً برخوردهای انضباطی جدی با این دانش‌آموزان صورت خواهد گرفت و در صورت لزوم دانش‌آموزان متمارض به دستگاه قضائی معرفی خواهند شد.»
برخی از تحلیلگران این حملات را به اسلام‌گرایان تندرو و عوامل حکومتی نسبت داده و انگیزه آنها را انتقامجویی از جنبش «زن، زندگی، آزادی» می‌دانند.
