کارگران پروژه‌ای نفت و گاز و پتروشیمی روز جمعه اول تیر نیز به اعتصاب سراسری خود ادامه دادند.
بر پایه اخبار پایگاه‌های صنفی، این اعتصاب از روزهای گذشته با درخواست‌هایی همچون افزایش دستمزد، حذف پیمانکاران و اجرای طرح «۱۴ روز کار ۱۴ روز استراحت» آغاز شده است. برخی گزارش‌ها شمار کارگران اعتصابی را تا دست کم سه هزار تن اعلام کرده‌اند.
تشکل کارگری «شورای سازماندهی کارگران غیر رسمی نفت» (ارکان ثالث) با اشاره به این موضوع که کارگران پروژه‌ای از قبل اعلام کرده بودند که چنان چه مطالبات شان تا پایان خرداد تحقق نیابد اعتراضات را آغاز خواهند کرد، نوشت که «کارگران پروژه‌ای پیمانی در شرکت‌های دشت عباس و شرکت ثمین و داربست بندان پیمانکاری زمان پور روز چهارشنبه ۳۰ خرداد با مطالبه افزایش دستمزد و ۱۴ روز کار و ۱۴ روز استراحت» اعتصاب خود را آغاز کردند.
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت هم خبر داد که کارگران شاغل در یک شرکت پیمانکاری در کارخانه پتروشیمی سلمان فارسی، از روز پنجشنبه برای افزایش دستمزد و ۱۴ روز کار و ۱۴ روز استراحت، اعتصاب کرده‌اند.
بر اساس اطلاعیه این تشکل کارگری، «اخبار دریافتی حکایت از تشکیل هسته‌های اعتراضات در سایر بخش‌های پروژه‌ای» است.
این تشکل کارگری یکی از خواسته‌های مهم کارگران معترض را «حذف پیمانکاران» و از بین رفتن هرگونه تفاوت در «شرایط مزدی و معیشتی کارگرانی که برای شرکت نفت و گاز و پتروشیمی‌ها کار می‌کنند» عنوان کرد.
این تشکل صنفی با اعلام این که «در برابر کار یکسان باید مزد یکسان و شرایط کاری یکسان» وجود داشته باشد، نوشت: «حق همه ما کارگران ارکان ثالث، قرارداد موقت، حجمی، روزمزد، قرارداد معین و پیمانی و پروژه‌ای است که مانند کارگران رسمی از همه مزایای شغلی صنعت نفت برخوردار باشیم.»
در همین حال، گزارش کانال‌های تلگرامی برخی از تشکل های کارگری و بازنشستگان حاکی از آن است که کارگران پروژه‌ای ۳۰ شرکت در پالایشگاه‌ها، پتروشیمی‌ها و دیگر مراکز نفت و گاز و نیروگاهی به طور عمده در جنوب ایران «با تحویل ابزار خود به خانه رفتند.»
این حرکت اعتراضی بر اساس «اهداف اعلامی کمپین ۱۴-»۱۴، با مطالبه «حذف پیمانکاران از عرصه‌های نفت و گاز و نیروگاهی، اجرای ۱۴ روز کار ۱۴ روز مرخصی و افزایش دستمزدها» است.
بر اساس این گزارش تاکنون بیش از ۳ هزار کارگر به کمپین پیوسته‌اند.
کارگران پروژه‌ای در سالیان اخیر بارها در اعتراض به شرایط معیشتی خود اعتصاب کرده اند. همچنین شمار اعتراض های کارگری مانند اعتصاب و تجمع در مناطق مختلف ایران طی سالیان گذشته روندی رو به رشد داشته است. این اعتراض ها به طور عمده متوجه پرداخت نشدن به موقع دستمزدها، پایین بودن دستمزدها، اخراج نیروی کار از کارخانه ها و شرکت ها و خصوصی سازی بوده است.
در این حال، روزنامه اعتماد روز پنجشنبه در گزارشی نوشت که «بررسی اعتراضات كارگری طی ۲۷ ماه اخير و از ابتدای سال ۱۴۰۱ تا خرداد امسال نشان می دهد كه در اين بازه زمانی، هزاران كارگر معادن زغال‌سنگ، مس، سنگ‌آهن و كروم در استان‌های كرمان، مازندران، يزد، خراسان رضوی، خراسان جنوبی و سمنان، در تجمعاتی که از چند ساعت تا چند روز و چند هفته ادامه داشته است، خواستار دريافت حق قانونی شان شده‌اند.»
بر اساس این گزارش، «در حالی كه از مجموع ۱۲ تجمع اعتراضی کارگران معادن در این ۲۷ ماه، محور مشترک ۱۰ تجمع اعتراضی، افزايش مزد و تعويق چند‌ماهه پرداخت دستمزد بوده آن هم در حالی كه در اين اعتراضات، صف کارگران معادن زغال‌سنگ ، بسيار طولاني‌تر بوده و به نظر مي‌رسد بستر تضييع حق كارگر معادن زبرزمینی، گسترده‌تر است.»
