با گذشت هفتمین روز اعتصاب پرستاران در بیمارستان‌های شیراز و کرج، یک پرستار معترض یکشنبه ۲۱ مرداد خبر داد که «مدیران بیمارستان جای اینکه مقدمات بازگشت این پرستاران را فراهم کنند، از پرستاران بیمارستان‌های تهران و ارتش، ماماها و تعدادی از سربازان کمک خواسته‌اند.»
براساس بیانیه اعتصاب کنندگان، مطالبات این پرستاران عدم اضافه‌کار اجباری، اجرای صحیح قانون ارتقا بهره‌وری، اجرای صحیح قانون مشاغل سخت و امکان بازنشستگی پرستاران با ۲۰ سال سابقه، و تسویه حساب تمامی معوقات مالی پرستاران تاکنون، اعلام شده است.
اعتصاب کنندگان اعلام کرده‌اند تا «زمانی که حکم‌شان تغییر نکند و وضعیت حقوق‌شان درست نشود، به شیفت‌ها بر نمی‌گردند.»
به گزارش روزنامه هم‌میهن، محسن حاتمی، فعال صنفی پرستاران در شیراز می‌گوید که پرونده پرستاران به پلیس داده شده و آنها را به‌طور مداوم تهدید می‌کنند، امنیتی کردن این ماجرا، مشکلی را حل نمی‌کند.
او می‌افزاید: «ما در شیراز ۱۵ هزار پرستار داریم، هنوز نشنیده‌ایم کسی را دستگیر کرده باشند اما به‌طور مرتب با آنها تماس می‌گیرند و در گروه‌ها اعلام می‌کنند اخراج‌تان می‌کنیم و برایتان پرونده امنیتی تشکیل می‌دهیم. شما اغتشاشگر هستید.»
این در حالی‌است که به گفته یک پرستار بخش جراحی در شیراز، اعتصاب پرستاران خودجوش بوده و هیچ رهبری ندارد. اما نهادهای امنیتی برخی همکارانش را تحت فشار قرار داده‌اند.
پرستار دیگری که از روز دوشنبه ۱۵ مرداد، در شیفت خود حاضر نشده است، در روزهای گذشته چندین پیام و تماس تلفنی از «پرایوت نامبر یا شماره‌های ناشناس» داشته است. در این تماس‌ها و پیام‌ها به او گفته‌اند که رهبر این اعتصابات است.
او افزود: «در یک‌ساعت، دو نفر با من تماس گرفتند و گفتند ما از امنیت استان هستیم. وقتی به آنها توضیح دادم چه اتفاقاتی افتاده، گفتند که یک مقداری پول واریز شده، درحالی‌که مشکل ما تنها پول نیست. ما مشکل ۱۷ ساله داریم که همان قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری است.»
در ادامه این گزارش درباره اعتصاب گسترده پرستاران که از روز شنبه ۱۳مرداد شروع شد و از روز ۱۵ مرداد به اوج خود رسید، پرستاران اعتصاب کننده «با تماس‌های متعدد نیروهای امنیتی، تهدید به اخراج و تشکیل پرونده‌های امنیتی مواجه شده‌اند. رئیس دانشگاه شیراز اعلام کرده که تمام پرستاران معترض اخراج می‌شوند.»
این پرستاران خبر داده‌اند که «نهادهای امنیتی و سرپرستاران با آنها تماس گرفته‌اند؛ تهدید کرده‌اند و خبر از اخراج و تشکیل پرونده و احضار داده‌اند.»
به گفته یک پرستار اعتصابی «از دانشگاه علوم پزشکی شیراز به پرستاران زنگ زده و گفته‌اند که به محل کارشان برگردند، دولت تغییر کرده و زمان می‌برد تا وضعیت درست شود.»
پرستاران می‌گویند که حقوق آنها حدود ۱۳ میلیون تومان است و اگر هرکدام در تاکسی‌های اینترنتی کار کنند، چندین برابر این میزان درآمد خواهند داشت.
آنها می‌پرسند «پرستاران چطور زندگی کنند؟ خیلی‌ها حدود ۷ میلیون تومان اجاره می‌دهند، چند میلیون قسط می‌دهند. اضافه‌کاری هم اجباری است، اما هر ساعت اضافه‌کاری ۱۶ هزار و ۵۰۰ تا ۱۷ هزار تومان است. اما همین اضافه‌کاری را هم به‌موقع پرداخت نمی‌کنند.»
درحالی‌که در تجمعات و اعتراضات ماه‌های گذشته پرستاران شیرازی اغلب از نیروهای رسمی بودند اما این‌بار پرستاران طرحی، قراردادی و شرکتی نیز به آنان پیوسته‌اند.
گزارش‌ها از ایران حاکی از ادامه اعتصاب پرستاران در شیراز در شرایطی است که پرستاران بیمارستان‌های دولتی در چند شهر دیگر نیز اقدام به اعتصاب و تجمع کرده‌اند.
در شهرستان آباده در استان فارس هم پرستاران بیمارستان خمینی اقدام به برگزاری تجمع اعتراضی کردند.همچنین در شهر زنجان، پرستاران و کادر درمان در اعتراض به «پرداخت نشدن عادلانه تعرفه، کارانه و اضافه کار» در دانشگاه علوم پزشکی این شهر تجمع کردند.
براساس گزارش‌ها، پیش از این در اردیبهشت‌ماه امسال، در پی اعتراض‌های پیوسته، گروهی از پرستاران بیمارستان‌های شهدای تجریش تهران، بیمارستان طالقانی چالوس، بیمارستان طالقانی آبادان و پرستاران چندین مرکز درمانی یزد، استعفای دسته‌جمعی کردند.
همزمان پرستاران بیمارستان‌های گلستان و بقایی اهواز و بیمارستان باغملک هم اعتراض کردند، ترک کار نیروهای پرستاری از طرف معاونت پرستاری وزارت بهداشت تایید شد.
در یزد و شهرهای دیگر، با اعتراض پرستاران به‌شدت برخورد شد، برایشان احکام امنیتی صادر شد. در تهران یک‌نفر را اخراج کردند و چندین‌نفر با انفصال از خدمت مواجه شدند.
ادامه شرایط دشوار کاری و معیشتی برای پرستاران، هشدار احمد نجاتیان، رئیس کل سازمان نظام پرستاری جمهوری اسلامی را به دنبال داشته است.
او در سخنانی که در رسانه‌های ایران منتشر شد، از افزایش دو برابری درخواست مهاجرت پرستاران خبر داد و تاکید کرد که این موضوع، «زنگ خطری برای نظام سلامت کشور است.»
او گفت: «درخواست‌های مهاجرت که به سازمان نظام پرستاری ارسال می‌شود طی بازه زمانی دو ساله؛ یعنی از سال ۱۴۰۰ تا ۱۴۰۲، حدود دو برابر افزایش یافته است.»
