کرملین از همان روز نخست تهاجم به اوکراین در ۲۴ فوریه ۲۰۲۲ ماشین تبلیغاتی‌اش را در داخل و خارج از روسیه به کار انداخت و مردم، تاریخ، فرهنگ و سیاست اوکراین را مورد حملات سیستماتیک قرار داد و ادعاهایی را از طریق منابع سنتی و رسانه‌های اجتماعی علیه اوکراین مطرح کرد.
در این مطلب ۱۰ ادعای روسیه در سال گذشته را برای راستی‌آزمایی بررسی کرده‌ایم.
ادعای یکم
ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه، ادعا می کند که جنگ روسیه علیه اوکراین منشور سازمان ملل را نقض نمی‌کند و برای محافظت از ساکنان منطقه دونباس اوکراین در برابر «نسل کشی» آغاز شده است.
در حالی که حمله روسیه به اوکراین نه تنها منشور ملل متحد که قوانین بین‌المللی و قوانین داخلی روسیه را نقض کرده است و بنا بر قانون کیفری بین‌المللی، تهاجم یک عمل تعرضی مجرمانه محسوب می شود.
ادعای دوم
سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه، می‌گوید کشورهای غربی اوکراین را مجبور می‌کنند که با روسیه بجنگد، از مذاکرات صلح جلوگیری می‌کنند و مربیانی را برای آموزش سیستم‌های موشکی پیشرفته به اوکراین اعزام می‌کنند.
در حالی که اوکراین برای دفاع از خودش از کشورهای غربی درخواست سلاح کرده و آموزش های نظامی به نیروهای اوکراینی در خارج از خاک اوکراین صورت می‌گیرد.
ادعای سوم
سرگئی شویگو، وزیر دفاع روسیه می گوید: «مادر طول عملیات ویژه (تعبیری که مسکو در مورد تهاجمش به اوکراین به کار می برد) به شدت از قوانین بشردوستانه پیروی می کنیم.»
در حالی که گزارش ناظران بین‌المللی و رسانه‌های مستقل نشان از نقض فاحش قوانین جنگ توسط روسیه دارد و این کشور با اتهام جنایات جنگی توسط سربازانش در اوکراین رو‌به‌رو است.
ادعای چهارم
پوتین مناطق شرقی اوکراین و کوزوو را با هم مقایسه کرده است و ادعا می کند استقلال مناطق دونتسک و لوهانسک در منشور سازمان ملل به امضا رسیده است.
در حالی که اقوام آلبانیایی دست کم از قرن هجدهم بیشتر جمعیت کوزوو را تشکیل می دهند ولی این موضوع در مورد اقوام روس در منطقه دونباس اوکراین صحت ندارد. بنا به سرشماری سال ۲۰۰۱ اکثر مردم دونباس از نژاد اوکراینی هستند و روس ها صرفا بزرگترین اقلیت قومی این منطقه‌اند.
ادعای پنجم
روسیه با «ژست حسن نیت» ادعا کرد که نیروهای این کشور در حال ترک مناطق اطراف شهر خارکیف و تمرکز بر تصرف منطقه دونباس هستند.
در حالی که در واقع یک حمله سریع اوکراین موجب شد که صدها سرباز روس کشته، زخمی یا اسیر شوند و به سرعت منطقه خارکیف را تخلیه کنند. به علاوه پس گرفتن شهر ایزیوم از روسیه توسط نیروهای اوکراینی به شدت دستیابی روسیه به اهدافش در منطقه دونباس را با مشکل مواجه کرد.
ادعای ششم
وزارت دفاع روسیه عقب نشینی نیروهایش از شهر خرسون را منظم توصیف کرد و مدعی شد که حتی یک سرباز، تجهیزات نظامی یا سلاح هم در ساحل راست رودخانه دنیپرو باقی نمانده است.
در حالی که ویدیوها، عکس ها و گزارش های خبری نادرستی این ادعا را نشان دادند: نیروهای روس در مهمترین شکستشان در طول این جنگ مجبور به ترک تانک، خودروهای پیاده نظام، موشک انداز و مهمات در ساحل دنیپرو شدند.
ادعای هفتم
وقتی که بوندستاگ، پارلمان آلمان، قطعنامه ای را علیه قحطی دهه ۱۹۳۰ در اوکراین (معروف به هولودومور) تصویب کرد و آن را به عنوان نسل کشی به رسمیت شناخت، وزارت خارجه روسیه ادعا کرد که غرب و طبیعت مسئول این قحطی بوده‌اند.
در حالی که اکثریت قاطع محققان بر این باورند که هولودومور – که میلیون‌ها اوکراینی را کشت – نتیجه سیاست‌های کشاورزی شکست خورده و ظلم وحشیانه استالین به جمعیت روستایی اوکراین بوده است.
ادعای هشتم
پاتریک کریل، رئیس کلیسای ارتدکس روسیه، مدعی شد که هویت اوکراینی مستقلی وجود ندارد و اوکراینی‌ها مردم روسیه هستند.
در حالی که زبان اوکراینی ۷۰۰ سال و نام «اوکراین» ۸۰۰ سال قدمت دارد و اوکراینی ها هویت ملی چند صد ساله خود را داشته‌اند و از زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی کشوری مستقل بوده‌اند.
ادعای نهم
وزارت خارجه روسیه مدعی شد که سرگئی کورولف، دانشمند و مهندس مسئول موشک اسپوتنیک و اولین پرواز انسان در مدار زمین، اوکراینی نبوده است.
در حالی که ریشه خانواده کورولف در اوکراین به قرن هفدهم باز می‌گردد. او خود را اوکراینی می دانست، به زبان اوکراینی حرف می زد و موسیقی اوکراینی را می پسندید و تا ۱۹ سالگی در اوکراین زندگی کرده بود.
ادعای دهم
ماریا لوووا- بلووا، کمیسر حقوق کودک ریاست جمهوری روسیه، خارج کردن کودکان اوکراینی از اوکراین و پذیرش آن‌ها توسط خانواده های روس را «حمایت از حقوق کودکان به عنوان شهروندان ما» نامید و پوتین از این کار تمجید کرد.
در حالی که این کودکان شهروندان اوکراین هستند نه روسیه و بر اساس قوانین بین‌المللی خارج کردن آن ها از اوکراین برای فرزندخواندگی توسط خانواده های روس، یک جنایت جنگی و اقدامی برای نسل کشی محسوب می‌شود.
