پس از گذشت بیست سال از برگزاری «اجلاس زمین»، برزیل میزبان همایش «Rio + ۲۰» خواهد بود. نام رسمی این اجلاس «کنفرانس سازمان ملل متحد پیرامون توسعه پایا» است. کارشناسان کشاورزی معتقدند که امنیت غذا باید در صدر مباحث مورد گفتگو و اولویت های این کنفرانس باشد.
دکتر کانایو نوانزه، رئیس «صندوق بین الملی توسعه کشاورزی» می گوید در همایش «Rio + ۲۰» باید تصمیم های جدی و کلیدی در مورد امنیت غذا اتخاذ شوند.
وی می گوید اراده و تصمیم برای حفظ امنیت غذایی باید بر کمک به کشاورزان خرده پای سراسر جهان متمرکز شود، امری که نمی توانست در اولین «اجلاس زمین» متحقق شود.
او خاطرنشان می کند: «من فکر می کنم ذهنیت ما متحول شده است. ما بیست سال پیش شاهد بودیم که نه تنها مزارع کشاورزان خرده پا حاصلخیز و بارور نبوده اند، بلکه آن ها برای تغذیه جمعیت جهان ناتوان بودند. ما آماری در اختیار داریم که نشان می دهد هشتاد درصد همه زمین های کشاورزی که در اختیار کشاورزان خرده پا قرار دارد، کمتر از دو هکتار مساحت دارد. هشتاد درصد و یا بخش بزرگتری از کشاورزی همه انواع مواد غذایی تولید داخل، در کشورهای در حال توسعه جهان تولید می شود.»
کشاورزان، در خط مقدم
پس از بحران غذای سال ٢٠٠٨ و ٢٠٠٩، فراخوان برای سرمایه گذاری بیشتر در مزارع کوچک تر، جدی تر شد. ابتکارهای کشاورزی در اجلاس «گروه ۸» در ایتالیا آغاز و پس از آن در اجلاس «گروه ۸» در کمپ دیوید در مریلند ادامه یافتند.
او گفت: «اشتباه ما این جاست که ما کشاورزانی را که در مقیاس های کوچک تر و در مزارع محلی خود کار می کنند به منزله گروهی از مردم قلمداد می کنیم که برای خیریه کار می کنند. اما قضیه برعکس است، آن ها در خط مقدم سرمایه گذاری قرار دارند، این کشاورزان، اولین سرمایه گذاران در بخش کشاورزی هستند و بیشترین سرمایه را به این بخش اختصاص می دهند. آن ها در ضمن از نظر محافظت از محیط زیست و نیز نجات تنوع زیستی و گیاهی ما در خط مقدم فعالیت می کنند.» این کشاورزان بخش بزرگی از جمعیت جهان هستند.
وی خاطرنشان می کند: «ما در مورد یک جمعیت ٥٠٠ میلیونی کشاورزانی صحبت می کنیم که در سراسر جهان به کشت و کار اشتغال دارند. هم اکنون به طور متوسط در هر خانواده کشاورز، چهار تا پنج نفر به طور تمام وقت به کشاورزی مشغولند. در واقع رقمی معادل دو تا سه میلیارد نفر و حدود نیمی از جمعیت جهان کشاورزی می کنند.»
افزودن ارزش به محصول کشاورزی
رئیس «صندوق بین الملی توسعه کشاورزی» می افزاید که «کشاورزی حاصلخیز و پربار باید کشاورزی باشد که در شرایط اقلیمی هوشمند و مناسب انجام می شود. کشاورزان محلی خرده پا، مردمان باهوشی هستند. زمانی که به منابع، به زمین، به سیستم آبیاری، سرمایه و نیروی انسانی و خدمات مالی و ساختارهای زیربنایی دسترسی پیدا می کنند، حاصلخیزی و بهره وری افزایش می یابد. آن ها برای محافظت از زمین هایشان بیش از هر کس دیگری وجدان دارند.»
این مقام بلندپایه «صندوق بین الملی توسعه کشاورزی» می گوید بهبود بهره وری کشاورزی در مقیاس محلی و کوچک بر توسعه تاثیر مسقیم دارد. کشاورزان «سرمایه گذاری های خرد، کسب و کارهای کوچک مرتبط با کشاورزی» انجام می دهند.
او می گوید «آن ها به ارزش محصولات خود می افزایند. نه تنها از نظر کالری و بلکه از نظر پولی. آن ها به موسسات اقتصادی معتبری بدل شده اند. آن ها به تدریج از دولت های خود می خواهند تا ساختارهای زیربنایی همچون راه ها، مدارس و درمانگاه های جدید بسازنند و جوامع اطراف آن ها نیز به تدریج متحول شده اند».
اما برخی از کشاورزان، همچون کشاورزان زیر صحرای آفریقا در حال حاضر با چالش هایی روبرو هستند. نوانزه می گوید این کشاورزان کود ندارند، به دانه ها و تخم های بهتر، آبیاری مناسب و نیز پشتیبانی مالی و اجتماعی نیاز دارند. در مقام نمونه، کشاورزان آفریقایی به ازای هر هکتار فقط ١٣ کیلوگرم کود در اختیار دارند. این در مقایسه با کشاورزان هند که به طور متوسط ١٤٠ کیلوگرم کود دارند، بسیار اندک است. بیشتر این کمبودها در آفریقای جنوبی و شمال آفریقا مشاهده می شود. بنابراین فرصت برای تقویت محصول فراوان است بدون این که زمین بیشتر نیاز باشد.
نوانزه یادآوری می کند آفریقا نه تنها از این پتانسیل برخوردار است که غذای مورد نیاز قاره خود را فراهم کند، بلکه توانایی آن را دارد که جهان را تغذیه کند.
رئیس «صندوق بین المللی توسعه کشاورزی» می گوید حجم سرمایه گذاری سالانه در بخش کشاورزی باید ده ها میلیارد دلار افزایش یابد. او گفت هیاتهای شرکت کننده در «Rio+۲۰» باید بر نقاط مشترک تمرکز کند. وی افزود که امنیت غذا بهترین مسئله مشترک کشورهای شرکت کننده است.
اجلاس «Rio+۲۰» از ٢٠ تا ٢٢ ژوئن در ریو دو ژانیرو برگزار خواهد شد.
دکتر کانایو نوانزه، رئیس «صندوق بین الملی توسعه کشاورزی» می گوید در همایش «Rio + ۲۰» باید تصمیم های جدی و کلیدی در مورد امنیت غذا اتخاذ شوند.
وی می گوید اراده و تصمیم برای حفظ امنیت غذایی باید بر کمک به کشاورزان خرده پای سراسر جهان متمرکز شود، امری که نمی توانست در اولین «اجلاس زمین» متحقق شود.
او خاطرنشان می کند: «من فکر می کنم ذهنیت ما متحول شده است. ما بیست سال پیش شاهد بودیم که نه تنها مزارع کشاورزان خرده پا حاصلخیز و بارور نبوده اند، بلکه آن ها برای تغذیه جمعیت جهان ناتوان بودند. ما آماری در اختیار داریم که نشان می دهد هشتاد درصد همه زمین های کشاورزی که در اختیار کشاورزان خرده پا قرار دارد، کمتر از دو هکتار مساحت دارد. هشتاد درصد و یا بخش بزرگتری از کشاورزی همه انواع مواد غذایی تولید داخل، در کشورهای در حال توسعه جهان تولید می شود.»
کشاورزان، در خط مقدم
پس از بحران غذای سال ٢٠٠٨ و ٢٠٠٩، فراخوان برای سرمایه گذاری بیشتر در مزارع کوچک تر، جدی تر شد. ابتکارهای کشاورزی در اجلاس «گروه ۸» در ایتالیا آغاز و پس از آن در اجلاس «گروه ۸» در کمپ دیوید در مریلند ادامه یافتند.
او گفت: «اشتباه ما این جاست که ما کشاورزانی را که در مقیاس های کوچک تر و در مزارع محلی خود کار می کنند به منزله گروهی از مردم قلمداد می کنیم که برای خیریه کار می کنند. اما قضیه برعکس است، آن ها در خط مقدم سرمایه گذاری قرار دارند، این کشاورزان، اولین سرمایه گذاران در بخش کشاورزی هستند و بیشترین سرمایه را به این بخش اختصاص می دهند. آن ها در ضمن از نظر محافظت از محیط زیست و نیز نجات تنوع زیستی و گیاهی ما در خط مقدم فعالیت می کنند.» این کشاورزان بخش بزرگی از جمعیت جهان هستند.
وی خاطرنشان می کند: «ما در مورد یک جمعیت ٥٠٠ میلیونی کشاورزانی صحبت می کنیم که در سراسر جهان به کشت و کار اشتغال دارند. هم اکنون به طور متوسط در هر خانواده کشاورز، چهار تا پنج نفر به طور تمام وقت به کشاورزی مشغولند. در واقع رقمی معادل دو تا سه میلیارد نفر و حدود نیمی از جمعیت جهان کشاورزی می کنند.»
افزودن ارزش به محصول کشاورزی
رئیس «صندوق بین الملی توسعه کشاورزی» می افزاید که «کشاورزی حاصلخیز و پربار باید کشاورزی باشد که در شرایط اقلیمی هوشمند و مناسب انجام می شود. کشاورزان محلی خرده پا، مردمان باهوشی هستند. زمانی که به منابع، به زمین، به سیستم آبیاری، سرمایه و نیروی انسانی و خدمات مالی و ساختارهای زیربنایی دسترسی پیدا می کنند، حاصلخیزی و بهره وری افزایش می یابد. آن ها برای محافظت از زمین هایشان بیش از هر کس دیگری وجدان دارند.»
این مقام بلندپایه «صندوق بین الملی توسعه کشاورزی» می گوید بهبود بهره وری کشاورزی در مقیاس محلی و کوچک بر توسعه تاثیر مسقیم دارد. کشاورزان «سرمایه گذاری های خرد، کسب و کارهای کوچک مرتبط با کشاورزی» انجام می دهند.
او می گوید «آن ها به ارزش محصولات خود می افزایند. نه تنها از نظر کالری و بلکه از نظر پولی. آن ها به موسسات اقتصادی معتبری بدل شده اند. آن ها به تدریج از دولت های خود می خواهند تا ساختارهای زیربنایی همچون راه ها، مدارس و درمانگاه های جدید بسازنند و جوامع اطراف آن ها نیز به تدریج متحول شده اند».
اما برخی از کشاورزان، همچون کشاورزان زیر صحرای آفریقا در حال حاضر با چالش هایی روبرو هستند. نوانزه می گوید این کشاورزان کود ندارند، به دانه ها و تخم های بهتر، آبیاری مناسب و نیز پشتیبانی مالی و اجتماعی نیاز دارند. در مقام نمونه، کشاورزان آفریقایی به ازای هر هکتار فقط ١٣ کیلوگرم کود در اختیار دارند. این در مقایسه با کشاورزان هند که به طور متوسط ١٤٠ کیلوگرم کود دارند، بسیار اندک است. بیشتر این کمبودها در آفریقای جنوبی و شمال آفریقا مشاهده می شود. بنابراین فرصت برای تقویت محصول فراوان است بدون این که زمین بیشتر نیاز باشد.
نوانزه یادآوری می کند آفریقا نه تنها از این پتانسیل برخوردار است که غذای مورد نیاز قاره خود را فراهم کند، بلکه توانایی آن را دارد که جهان را تغذیه کند.
رئیس «صندوق بین المللی توسعه کشاورزی» می گوید حجم سرمایه گذاری سالانه در بخش کشاورزی باید ده ها میلیارد دلار افزایش یابد. او گفت هیاتهای شرکت کننده در «Rio+۲۰» باید بر نقاط مشترک تمرکز کند. وی افزود که امنیت غذا بهترین مسئله مشترک کشورهای شرکت کننده است.
اجلاس «Rio+۲۰» از ٢٠ تا ٢٢ ژوئن در ریو دو ژانیرو برگزار خواهد شد.
