رسول بداقی، فعال صنفی معلمان، در نامه‌ای از زندان اوین با تأکید بر «ده‌ها سال» ویران کردن «منافع مادی و معنوی» از جمله آب و خاک و اعتماد و باور مردم ایران از وضعیت سخت ۱۲۰ روز بازداشت خود و همکارانش در بندهای ۲۰۹ و ۲۴۰ زندان اوین پرده برداشت.
به گزارش کانال شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، رسول بداقی در این نامه تأکید کرده است که «استبداد و خودکامگی» در طول ده‌ها سال حکومت جمهوری اسلامی «منافع مادی و معنوی یک ملت کهن» و همچنین «جان و مال و آبروی آنان را نوبت به نوبت ویران می‌کند.»
این فعال صنفی معلمان خطاب به همکاران و «هموطنان» خود نوشت: «این‌جانب و همکارانم ۱۲۰ روز در چنان وضعیتی در بند ۲۰۹ و ۲۴۰ در زندان اوین به سر بردیم که شب و روز را به سختی از هم تشخیص می‌دادیم. پرسیدن ساعت از یک نگهبان توهین استخوان‌سوزی را در پی داشت. دیدن یک لبخند از یک همنوع، شنیدن صدای یک انسان، حتی یک پرنده، برای ما رویایی شده بود.»
او با بیان این که در این مدت «نمی‌دانستیم در سلول کناری ما چه کسی به بند کشیده شده»، تأکید کرده است: «گاه گریه‌های التماس‌آمیز مردی یا نوجوانی بی‌گناه به قلب زخم خورده ما نمک می‌پاشید.»
آقای بداقی نوشته است: «۱۲۰ روز جوی آمیخته به ترس از تحقیر و تهدید، لحظه لحظه‌های ما را پر کرده بود. حضور ۲۴ ساعته دوربین‌های مداربسته، لامپ‌های روشن، نظارت بر رفتار و کردار ما از دریچه‌ی چشمی درب فولادین سلول ۵ متری، هستی را برای ما تبدیل به تابوتی کرده بود که جای جنبیدن را از ما گرفته بود. جسم ما در یک سلول کوچک و روح و روان ما در یک تابوت اسیر ناجوانمردان وحشی صفت بود. در این تابوت روحی تنها می‌توانستیم لبهای‌مان را تکان بدهیم.»
به گفته این زندانی سیاسی، او و همکاران بازداشت‌شده‌اش از سوی بازجوها و زندانبان‌ها «با تهدید زن و فرزند» مواجه بودند و در سلول‌های انفرادی نیز «تهدید به مرگ» شده‌اند به طوری که «افسوس آخرین وصیت‌نامه» به ذهن آنها می‌آورد.
رسول بداقی با تأکید بر این که «روح و روان» او و همکاران زندانی‌اش در این «۱۲۰ روز زیر بمباران توهین، تحقیر، تهمت، دروغ، اتهام و پرونده‌سازی، فحاشی، ارعاب و تهدید، تنهایی و بی‌خبری» بوده، بازجویان و زندانبانان را «مزدوران بیماری» توصیف کرد که «گرگ‌صفت، شرف را قی کرده بودند.»
این فعال صنفی معلمان با بیان این که «ذهن مردم» از «دروغ‌پردازی‌ها» توسط نهادهای امنیتی و قضایی «اشباع شده»، گفت که بازجوها «دنبال سناریوسازی» و «اتهامات سراسر دروغ» بودند و «برای بدبین کردن و تفرقه از هیچ دروغی و از هیچ فریبی کوتاهی نکرده بودند.»
آقای بداقی «گرفتن پول از بیگانگان برای خریدن معترضان خیابانی و خرید سلاح جنگی» را «اتهام دروغین» و «شرم‌آورترین توهینی» دانست که «آنان در صدا و سیمای اشغال شده، در حق ما، معلمان و مردم معترض روا داشتند.»
فعالان صنفی معلمان در قالب گروه‌های شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران و کانون‌های صنفی معلمان از سال گذشته بارها اعتصابات و تحصن‌های سراسری معلمان سراسر کشور را برای احقاق حقوق صنفی خود برگزار کرد.
در ماه‌های گذشته برخوردهای امنیتی و قضایی با این فعالان صنفی شدت گرفته و برخی از آنها به ارتباط با کشورهای خارجی متهم شده‌اند.
همچنین سسیل کوهلر، مسئول اتحادیه معلمان فرانسوی، و ژاک پاریس، شریک زندگی او، که به ایران سفر کرده بودند، بازداشت شدند و مقامات قضایی جمهوری اسلامی آنها را به تلاش برای «برانگیختن ناآرامی‌های کارگری در جریان اعتصابات معلمان» متهم کردند. فرانسه این اتهامات را رد کرده است.
در حال حاضر تعدادی از کنشگران صنفی معلمان از جمله اسماعیل عبدی، رسول بداقی، محمد حبیبی، جعفر ابراهیمی، اسکندر لطفی، و مسعود نیکخواه در زندان به سر می‌برند.
