کمیته مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی در گزارشی مفصل، استفاده جمهوری اسلامی ایران از «شکنجه دارویی» در اعتراضات اخیر پس از کشته شدن مهسا امینی در بازداشت گشت ارشاد را مستند کرده است.
این کمیته می‌گوید شکنجه دارویی در این مدت به طور «نگران‌کننده‌ای» افزایش یافته است.
کمیته مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی، این اطلاعات را از چندین زندان در سراسر ایران از جمله در تهران، بلوچستان، کردستان، خوزستان، قم، و خراسان جمع‌آوری کرده است.
زندانیان در گفتوگو با این کمیته مواردی را شرح داده‌اند که در آن نگهبانان زندان، مقداری دارو یا مواد مخدر در نوشیدنی‌های آنها ریخته‌اند که بر اساس این گزارش منجر به حالت‌های «هذیان‌گویی» و در برخی موارد بیهوشی شده است.
داروهایی چون دیازپام، زانامس، هالووریدول، کلردیازپوکساید، و کلونازپام از جمله داروهایی بوده‌اند که توسط تعدادی از زندانیان شناسایی شده‌اند.
در‌این گزارش همچنین به مرگ‌های مشکوک بازداشت‌شده‌های اعتراضات اخیر ایران پس از آزادی اشاره کرده است که پرونده هیچ کدام، مورد بررسی رسمی مقامات قرار نگرفته است و خانواده‌ها نیز اجازه تحقیق مستقل در مورد مرگ عزیزان خود را پیدا نکر‌ده‌اند.
کمیته مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی تأکید کرده است که بهبودی روحی افرادی که تحت «شکنجه دارویی» قرار گرفته‌اند با «تأخیر بیشتری» صورت می‌گیرد.
در این گزارش، با شماری از زندانیان گفتوگو شده است و آنها اجبار به مصرف این داروها را که اغلب ناشناس بودند شرح داده‌اند. از جمله زنی ۲۷ ساله در استان آذربایجان غربی که از بارها شکنجه و تجاوز به خود در بازداشت گفته و تاکید کرده است که او را به مصرف «قرص‌های ناشناس» وادار می‌کردند که این منجر به «روان‌پریشی» در او شد. این زن پس از آزادی خودکشی کرد و یکی از کلیه‌های خود را از دست داد.
زنی ۲۲ ساله از تهران نیز گفته است دو بار در روز به او دارو می‌دادند و تهدیدش می‌کردند که اگر از مصرف دارو خودداری کند مجازات خواهد شد. آنها ماهیت دارو را فاش نکردند، اما آن طور که این زن شهادت داده است «بدون رنگ و بو» بود و منجر به ایجاد درد شدید و گرمای شدید پشت گردنش می‌شد و او در غیاب دارو احساس ناخوشی داشت. او گفته است که در حال حاضر با مشکلات بینایی روبرو است.
بسیاری از افرادی که پس از آزادی، جان خود را از دست دادند پیش از بازداشت، مشکل یا بیماری روانی نداشتند و دارویی مصرف نمی‌کردند ولی مقامات حکومتی به صورت مداوم علت مرگ آنها را «خودکشی»، «مرگ ناگهانی» و یا «بیش‌مصرفی دارو یا مواد مخدر» اعلام کردند.
گزارش کمیته مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی به سازمان‌های جهانی از جمله کمیته حقیقت‌یاب شورای حقوق بشر سازمان ملل، دولتها، اعضای پارلمانها و اتحادیه‌ها ارسال شده است.
این کمیته از جامعه بین‌المللی حقوق بشری خواسته است تا در مورد استفاده گسترده از شکنجه دارویی در زندان‌های جمهوری اسلامی ایران تحقیق و اقدام قاطع کنند.
پیش از این پژوهشگران و کنشگران حقوق بشر بارها نسبت به وضعیت زندان‌ها در ایران هشدار داده‌اند.
از جمله، سازمان عفو بین‌الملل اعمال بدرفتاری‌ها‌ی افشا شده در زندان اوین تهران را «نوک کوه یخ اپیدمی شکنجه در ایران» نامیده بود. همچنین وضعیت «غیربهداشتی» زندان‌های قرچک و تهران بزرگ توسط منابع حقوق بشری افشا شده بود.
شیرین عبادی، حقوقدان و برنده جایزه صلح نوبل نیز پیش از این در گفتوگو با صدای آمریکا وضعیت زندان‌ها در ایران را «بسیار ناگوار» توصیف کرده است.
پیشتر، بخش فارسی صدای آمریکا در تابستان سال جاری در ویژه‌برنامه‌ای با عنوان «زندان؛ دانشگاه یا قتلگاه» به وضعیت زندان‌ها در ایران پرداخته است.
