همزمان با هفتاد و دومین سالگرد تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر در سازمان ملل، گزارش‌های معتبر بین‌المللی حاکی از آن است که رژیم جمهوری اسلامی همچنان حقوق انسانی شهروندان ایران، و به ویژه زنان ایرانی، را نقض می‌کند.
شیرین عبادی، حقوقدان ایرانی و برنده جایزه صلح نوبل، با اشاره به نقض آشکار حقوق زنان در ایران در گفت‌و‌گو با صدای آمریکا می‌گوید که وضعیت حقوق زنان در ایران از ابتدای تاسیس جمهوری اسلامی ناگوار بوده است و در حال حاضر نیز در بر همان پاشنه می‌چرخد.
به گفته خانم عبادی، مسائل سیاسی نیز بر مشکلات زنان افزوده است.
خانم عبادی می‌گوید: «جمهوری اسلامی به دلیل واهمه از جنبش زنان و ترس از کمپین‌هایی که در رابطه با حجاب در ایران به راه افتاده، و نیز با توجه به مخالفت روزافزون زنان با حجاب اجباری، محکومیت برداشتن حجاب را - که پیش از این ... مجازات بسیار خفیفی را به همراه داشت - به محکومیت‌های طولانی‌مدت همچون ۱۰ سال و یا ۱۱ سال زندان تغییر داده است و دادگاه‌ها، نسبت به سابق، احکام سنگین‌تری را صادر می‌کنند.»
این حقوقدان ایرانی در ادامه به صدای آمریکا گفت: «فراموش نکنیم با وضعیت کنونی ایران و گسترش بیکاری و فقر، طبق آماری که در سال جاری منتشر شده، درصد بیکاری در زنان به نسبت سابق بیش از ۴۰ درصد افزایش یافته است. در مجموع می‌توان گفت علاوه بر این که در وضعیت حقوقی و قوانین به نفع زنان پیشرفتی حاصل نشده، بلکه مشکلات اجتماعی و سیاسی هم باعث تحمیل ستم بیشتر بر جامعه زنان ایران شده است.»
شیرین عبادی در هفتاد و دومین سالگرد تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر با اشاره به نابرابری حقوق زن و مرد در ایران می‌گوید، متاسفانه طی ۴۰ سال گذشته، زنان نه تنها نتوانسته‌اند از حقوق و امکانات برابر نسبت به مردان استفاده کنند بلکه در بنیادی‌ترین حقوق خود، یعنی حق حیات، هم برابر نبوده‌اند. خانم عبادی با اشاره به قانون مجازات اسلامی که بعد از انقلاب ایران تصویب شد، گفت: «دیه زن نصف دیه مرد به حساب می‌آید. از آن بدتر، اگر مردی زنی را به قتل برساند، چنان‌چه بخواهند او را مجازات و یا قصاص کنند خانواده مقتول باید نیمی از خون‌بهای قاتل را پرداخت کند.»
این حقوقدان ایرانی در پایان به صدای آمریکا گفت: «در چنین کشوری که زن حتی نیمی از یک مرد به حساب نمی‌آید، طبیعی است که سایر حقوق از جمله حق طلاق، حق سفر، و سایر حقوق از زنان سلب شود.»
بیش از هفت دهه از تصویب اعلامیه جهانیه حقوق بشر، در روز ۱۰ دسامبر ۱۹۴۸ در مجمع عمومی سازمان ملل متحد می‌گذرد. این اعلامیه به منظور تثبیت حقوق شهروندان همه جهان تدارک دیده شد و مبتنی بر تجربیات چند هزار ساله بشر در گوشه و کنار جهان بود.
مقدمه آن اعلامیه با به رسمیت شناخته شدن منزلت ذاتی و حقوق برابر و مسلم همه اعضای خانواده بشری، آن را اساس آزادی عدالت و صلح در جهان می‌داند. منع شکنجه، منع برده‌داری، حق برخورداری از محاکمه منصفانه، و آزادی اندیشه، عقیده، مذهب، و بیان از جمله حقوق جدایی‌ناپذیر انسان دانسته شده است.
ایران یکی از نخستین امضاکنندگان آن اعلامیه در سال ۱۳۲۷ بود. اما جمهوری اسلامی از جمله کشورهای عضو سازمان ملل است که عملکردش در زمینه رعایت حقوق بشر در دهه‌های اخیر در منافات با اعلامیه جهانی حقوق بشر بوده و موارد نقض حقوق بشر از سوی آن در گزارش‌های سازمان ملل و سایر نهادهای بین‌المللی مستند شده است.
وزارت خارجه آمریکا طی سال‌های گذشته بارها نقض مکرر و مداوم حقوق شهروندان ایران توسط عوامل رژیم جمهوری اسلامی و برخوردهای خشونت‌آمیز رژیم با مردم ایران، از جمله فعالان مدنی، به بهانه‌های مختلف را محکوم کرده است.
