مراسم چهلمین روز درگذشت غزاله چلابی (چلاوی) کوهنورد ۳۳ ساله آملی روز پنج‌شنبه ۱۲ آبان در حالی برگزار می‌شود که بستگان و دوستان خانواده چلابی به روزنامه گاردین گفته‌اند که پدر و مادر غزاله پس از مرگ او بارها از سوی نیروهای امنیتی تهدید شده‌اند.
مرگ غزاله که روز سی‌ام شهریور حین فیلمبرداری از تظاهرات در زادگاهش آمل هدف گلوله یک تک تیرانداز قرار گرفت و شش روز بعد جان باخت به ویژه از آن جهت تکان‌دهنده بود که فیلم‌هایی که از اعتراضات در شهر خودش گرفته بود در تلفن همراهش موجود است و در رسانه‌های اجتماعی بارها دیده شده است.
آخرین سخنان او این بود: «نترسید، نترسید، [ما همه با هم هستیم!]»
خاله غزاله در مصاحبه‌ای گفت که او قبل از مرگ در کما بوده است. یکی از بستگان گفت: «او از رو به رو هدف گلوله قرار گرفته است. چند نفر از شاهدان به ما گفتند که از پشت بام ساختمان استانداری به او شلیک شده. یک گلوله به پیشانیش اصابت کرده و او بلافاصله روی زمین افتاده است. یک سوراخ کوچک در پیشانی‌اش دیده می‌شد. گلوله از پشت سرش خارج شده بود و سوراخی به اندازه نارنگی بر جا گذاشته بود.»
او همچنین گفت در روزهایی که غزاله در کما بود، پدر و مادرش بارها از سوی نیروهای امنیتی تهدید شدند که «اگر سر و صدا به راه بیاندازند»، جسد او را نگه می‌‌دارند و در مکانی نامعلوم دفن می‌کنند، و علیه برادرش اقدام تلافی‌جویانه انجام خواهند داد.
آنها حتی تمایل خانواده چلابی را برای اهدای اعضای بدنش رد کردند، چون این کار باعث می‌شد که او شهید جلوه کند. خاله غزاله گفت که او قبل از مرگ مهسا امینی در هیچ تظاهراتی شرکت نکرده بود، اما بعد از آن ... دیگر نمی‌توانست سکوت کند. «در آخرین روزهای زندگی‌اش، همه جا در خیابان با مردم درباره این اعتراضات صحبت می‌کرد. او همه را تشویق می‌کرد که ساکت ننشینند. از همیشه شجاعتر شده بود.»
یکی از دوستان نزدیک خانواده چلابی نیز به گاردین گفت: «غزاله در هفته آخر زندگی‌اش، مدام عکس‌هایی از تظاهرات خیابانی برای دوستان و خانواده‌اش ارسال می‌کرد، و عکس‌هایی هم از خودش بدون روسری می‌فرستاد.»
او افزود: «در محل دفن او ماموران لباس شخصی زیادی حضور داشتند و برای ترساندن مردم، از آنها فیلمبرداری می‌کردند. اداره اطلاعات بارها اعضای خانواده او را احضار کرده و تلفنی آنها را تهدید کرده است.»
این تهدیدها، نمونه‌ای از تاکتیک‌های ارعاب است که توسط سرویس‌های امنیتی برای سرکوب اعتراضاتی که هفته‌ها پس از کشته شدن مهسا امینی در بازداشت پلیس در کشور به راه افتاده، از آنها استفاده می‌کنند.
تظاهرات هفته‌های اخیر یکی از جسورانه‌ترین چالش‌های دهه‌های اخیر را پیش روی رهبران جمهوری اسلامی گذاشته، و توجه روزافزون جهان را به خود جلب کرده است.
مقامات از سر استیصال تلاش کرده‌اند تا ناآرامی‌ها را به گردن دشمنان خارجی و «عوامل» آنها بیندازند، اما کمتر کسی در ایران، این ادعاها را باور دارد.
سرویس‌های امنیتی، سرکوب شدیدی را به راه انداخته‌اند. به گفته یک سازمان حقوق بشر، دستکم ۲۵۳ نفر از جمله ۳۴ دختر و پسر زیر ۱۸ سال کشته شده، و چندین هزار نفر دستگیر شده‌اند. بسیاری از آنها به بازداشتگاه‌های ویژه‌ای منتقل شده‌اند که توسط سپاه پاسداران اداره می‌شود.
