یک روزنامه‌نگار ایرانی-آمریکایی در مقاله‌ای در واشنگتن پست به تهدیدهای فزاینده حکومت جمهوری اسلامی علیه روزنامهنگاران ایرانی در داخل و خارج از کشور و نقش مهم آنها در شرایط کنونی پرداخته است.
جیسون رضائیان، خبرنگار سابق واشنگتن پست در تهران، که بعد از سال‌ها تحمل حبس سرانجام با چند زندانی وابسته به حکومت ایران در آمریکا مبادله شد، هشدار می‌دهد که طرح موسوم به صیانت از حقوق کاربران فضای مجازی، که تصویب آن به سرعت در مجلس شورای اسلامی به پیش برده می‌شود، دسترسی کاربران به اطلاعات از طریق اینترنت را محدودتر خواهد کرد و دسترسی حکومت به داده‌های کاربران را افزایش خواهد داد.
او می‌نویسد، در حالی که رسانه‌های داخلی از امکان هر نوع فعالیت مستقل در داخل کشور محروم هستند و رسانه‌های خارجی هم با محدودیت شدید درباره آن چه می‌توانند و نمی‌توانند از داخل ایران گزارش دهند روبرو شده‌اند، مقامات حکومت ایران به جستجوی راه‌هایی بر‌آمده‌اند که صداهای انتقادی و معتبر در فراسوی مرزهای خود را هم خاموش کنند.
رضائیان در مقاله خود، طرح ربودن مسیح علی‌نژاد در نیویورک و کشاندن روح‌الله زم به عراق برای انتقال او به ایران و اعدام وی را تهدیدهایی می‌خواند که دنیا باید جدی بگیرد. او خواستار آن شده است که از روزنامهنگاران ایرانی و مخالفان حکومت ایران در خارج از کشور بیشتر حراست شود.
رضائیان می‌نویسد، مرکز عبدالرحمن برومند برای حقوق بشر در ایران که مقر آن در واشنگتن است، بیش از ۵۴۰ ایرانی را در خارج از کشور شناسایی کرده است که سوءقصد موفق یا ربایش آنها، به حکومت ایران نسبت داده شده و بسیاری از آنها، روزنامه‌نگار هستند.
رضائیان از جمله به سرنوشت محمد مساعد، خبرنگار روزنامه شرق، اشاره می‌کند که به دلیل زدن توئیتی درباره تعطیلی اینترنت در جریان اعتراض‌های آبان ۱۳۹۸، به اتهام تضعیف امنیت ملی ایران و پروپاگاندا [«اقدام علیه امنیت ملی» و «تبلیغ علیه نظام»] به پنج سال حبس و دو سال محرومیت از داشتن هر نوع وسیله ارتباطی محکوم شد. رضاییان به نقل از مساعد می‌افزاید: «حقیقت این است که آنها روزنامهنگاری را در ایران نابود کرده‌اند.»
رضائیان می‌نویسد مساعد، که بعد از خروج غیرقانونی از ایران از طریق مرز ترکیه سرانجام با کمک مدافعان آزادی مطبوعات، از جمله کمیته حفاظت از روزنامهنگاران، به آمریکا راه پیدا کرد، می‌گوید نظامی که هیچگونه گزارشگری انتقادی یا حتی پرسش‌آمیز را تحمل نمی‌کند، هوشمندترین روزنامهنگاران ایران را به ترک حرفه مجبور کرده است. یک همکار سابق او تاکسی می‌راند، دیگری در کارخانه کار می‌کند و یکی دیگر، به نقاشی روی آورده است.
اما برخی دیگر نیز مثل خود او، خروج از ایران و ادامه کار مطبوعاتی را برگزیده‌اند.
رضائیان عقیده دارد که این صداهای جدید در میان ایرانیان خارج از کشور، برای درک آن چه در داخل ایران می‌گذرد، اهمیت دارند و منبع حیاتی روزنامهنگاری عمیق در ایران به شمار می‌آیند.
جیسون رضائیان می‌نویسد: «ایران بشکه باروت است. مردم به طرزی فزاینده، ناآرام هستند و یک رئیس جمهوری افراطی جدید با سابقه‌‌‌ای سرکوبگر، این هفته کار خود را آغاز می‌کند. در حالی که دولت بایدن می‌کوشد مذاکرات احیای برجام با حکومت ایران را در وین از سر گیرد، کار عاقلانه‌ای است که به روزنامهنگاران بیشتری مثل مساعد اجازه دهد به آمریکا وارد شوند. بصیرت آنها هیچ‌گاه به اندازه اکنون اهمیت نداشته است.»
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
