صدای آمریکا مصاحبه ای با رییس جمهوری آمریکا درباره افغانستان که خطاب به مردم آمریکا ایراد شد انجام داد. این مصاحبه ۱۵ دقیقه ای تنها به مسائل افغانستان/پاکستان و ازجمله طرح خارج کردن نیروهای آمریکا، آشتی ملی در افغانستان، گفت و گوی با طالبان، روابط با پاکستان و نقش آنکشور در رویدادهای افغانستان اختصاص دارد. آندره دِ نسنِرا از صدای آمریکا این مصاحبه را در کاخ سفید انجام داده است.
صدای آمریکا:
شما هم اکنون موضوع خروج نیروهای نظامی آمریکا از افغانستان را اعلام کردید. بنظر شما نگرش و برداشت مردم افغانستان از این موضوع چیست؟
اوباما:
به نظر من اعلام این خبر نشانه موفقیت نیروی اضافی است که ما یک سال و نیم پیش به افغانستان فرستادیم، و همچنین نشانه آن است که ما در کار انتقال امور امنیتی جدی هستیم . من در آن موقع اعلام کردم که ۳۰ هزار سرباز به افغانستان اعزام خواهیم داشت، و هدف ما مشخص بود: هدف این بود که قدرت و توان طالبان را بگیریم ، که هر روز به حوزه قلمرو خود اضافه می کردند، و در عین حال با استفاده از فرصت نیروهای امنیتی را آموزش دهیم تا افغانها ظرفیت و توانایی حفظ امنیت کشورشان را پیدا کنند. ما طی این مدت به پیشرفتهای شگرفی نایل آمدیم؛ و آنچه را که امروز می بینیم یکصد هزار نیروی آموزش دیده افغان است. آنچه که امروز می بینیم نواحی قندهار و هلمند است که از وجود طالبان پاک شده اند ، و مردم این مناطق احساس امنیت می کنند.
حالا برنامه ما این است که تا آخر امسال ۱۰ هزار سرباز و بعد، تا تابستان سال آینده ۲۳ هزار سرباز دیگر را از افغانستان بیرون ببریم ، و آنوقت به وضعیتی خواهیم رسید که پیش از اعزام ۳۰ هزار سرباز داشتیم؛ و بعد انتقال قدرت به نیروهای امنیتی افغان را ادامه می دهیم بااین هدف که انتقال قدرت تا سال ۲۰۱۴ به پایان برسد.
ناگفته نماند که بعد از سال ۲۰۱۴ ما پیوند و رابطه قوی خودمان را با ملت و دولت افغانستان ادامه خواهیم داد. البته حضور نظامی ما مثل امروز نخواهد بود، اما امیدواریم که روابط ما در زمینه های اقتصادی و عمرانی ، با همکاری ملت افغان ادامه یابد.
صدای آمریکا:
اثر اقدام آمریکا روی متحدین ناتو چه خواهد بود. مثلاً تاچه حد اطمینان دارید که متحدین ناتو برای بیرون بردن سربازانشان پیشدستی و عجله نکنند، و سربازان خودشان را پیش از ما بیرون نبرند.
اوباما:
البته ما پیش از گرفتن این تصمیم با متحدانمان در سازمان ناتو صحبت کرده ایم ؛ و در ضمن من با دبیر کل سازمان ناتو و همچنین با رهبران بعضی از کشورهایی که به ما کمک کرده اند گفتگو کرده ام ؛ و همه آنها تشخیص داده اند که ما در سال ۲۰۰۹ تعدادی سربازاضافی را به افغانستان فرستادیم و حال میخواهیم آنها را از کشور خارج کنیم. اما ۶۸ هزار سربازی که در ابتدا در آنجا بوده اند، حتی تا پایان سال آینده در افغانستان باقی خواهند ماند؛ چون ما می خواهیم کار انتقال کنترل امنیت را طوری انجام دهیم که اطمینان حاصل شود که نیروهای افغان قادرند نیازهای امنیتی کشور را تأمین کنند.
صدای آمریکا:
پس فعلاً شما بر اساس وضعیت موجود تصمیم گرفته اید. چطور مراحل تصمیم گیری را به انجام رساندید؟
اوباما:
خُب، فرایند تصمیم گیری ترکیبی از بحث و تبادل نظر با ژنرال پتروئوس ، و فرماندهان نظامی دیگر بود.البته مشاوره با دولت افغانستان نیز درنظر گرفته شد. یکی از مسائل کلیدی که در فرایند تصمیم گیری وجود داشت این بود که باید اطمینان حاصل می کردیم که نوعی موازنه صحیح برقرار کنیم یعنی به افغانها اطلاع بدهیم که ما برای آنها یک افغانستان مستقل و ایمن می خواهیم. ما این موضوع را در خاطر داشتیم که هرقدر مسؤلیت افغانها بیشتر باشد برای آنها بهتر است؛ اما در عین حال این نکته را نیز در نظر داشتیم که نباید در این کارعجله کنیم تا مردم افغان بار دیگر خود را غافلگیر و مغلوب نبینند. بنظر من ارقامی را که انتخاب کرده ایم این موازنه را به درستی برقرار می کند. این ارقام با روند فاز بندی خروج نیروها منطبق است، و در عین حال به ما امکان میدهد که مشارکت و همکاری خود را با افغانستان ادامه دهیم.
ضمناً به یاد داشته باشید که هم اکنون افغانها برای حفظ آزادی و والایی و حیثیت خود میجنگند؛ و ما باید به آنها اطمینان دهیم که برای آنها شریک خوبی هستیم؛ و در عین حال میخواهیم این پیام را به مردم افغانستان بدهیم که: « این کشور شما است و شما مألاً باید مسؤلیت و سرنوشت این کشور را بدست بگیرید.»
صدای آمریکا:
شما از دولت افغانستان می گویید؛ حال آنکه آقای کرزای از آمریکا و ناتو شدیداً انتقاد می کند. شما با اظهارت آقای کرزای سرخورده و نومید نمی شوید؟ آقای کرزای چه نوع متحدی است؟
اوباما:
البته به نظر من آقای کرزای بطور کلی همان استراتژی را دنبال می کند که ما در پیش گرفته ایم؛ یعنی کسب استقلال و تمامیت ارضی افغانستان ، و تشکیل دولتی که قادر باشد بر سرنوشت خود حاکم شود. بنظر من آقای کرزای جامعه جهانی را بطور کلی، و ایالات متحده را بالاخص شریک خوب و قدرتمندی برای خود می داند که می توانند آمال و آرزوهای ملت افغان را براورده کنند.
تردیدی نیست که در هر محیط سخت و دشوار، که شمار بزرگی نیروهای خارجی وجود دارند، گه گاه تنشهایی بروز می کند. شما میدانید که تاکتیکهایی که ما هر روز بکار میگیریم ممکن است تنش ایجاد کند ؛ اما بطور کلی علاقه آقای کرزای این است که کشورش مأوای تروریستها نباشد ؛ و قانون اساسی در آن کشور به خوبی رعایت و اجرا شود. این تعهداتی که او کرده است و کاملاً با علائق و مصالح آمریکا تطبیق می کند.
صدای آمریکا:
ما راجع به متحدین اروپایی و ناتو صحبت کرده ایم، و شما میدانید که مردم اروپا از جنگ خسته شده اند. شما این خستگی را در مردم ما می بینید؟ و اگر می بینید چه راهی برای رفع آن وجود دارد؟
اوباما:
تردیدی نیست که پس از ۱۰ سال جنگ در افغانستان آنهم با آنهمه تلفات جانی و صرف پول مردم از جنگ خسته میشوند؛ اما خبر خوش این است که ما به موضع قدرت وارد شده ایم، هم بخاطر اعزام سربازان اضافی و هم بخاطر این واقعیت که توانسته ایم قدرت و توان را از طالبان بگیریم، و علاوه بر این پیشرفتهایی در زمینه حفظ امنیت حاصل شده است. به باور من، هم مردم آمریکا و هم مردم کشورهای متحد ما که با آنها صحبت کرده ام می خواهند اطمینان حاصل کنند که ما کار را در افغانستان تمام کنیم ، و امور امنیتی را به افغانها بسپاریم ما میخواهیم این کار را به صورت تعاونی انجام دهیم، اما در عین حال می خواهیم اطمینان حاصل کنیم که ما میدانی را که روی آن مبالغ بسیارهنگفتی سرمایه گذاری کرده ایم به آسانی خالی نخواهیم کرد.
صدای آمریکا:
شما فکر نمی کنید که بخشی از ملت افغانستان این عمل شما ترک کشورشان تلقی می کنند؟
اوباما:
من اینطور فکر نمی کنم. منظورم این است که شما باید بخاطر داشته باشید که ما فقط ۱۰ هزار سرباز را تا پایان امسال از کشورشان خارج می کنیم، و بعد ۲۳ سرباز دیگر تا تابستان اینده. وانگهی ، ۶۸ هزار سرباز دیگر در آنجا باقی می مانند، به اضافه سربازان نیروهای ائتلاف. پس، هنوز حضور نظامی ما در آن کشور ادامه خواهد داشت؛ اما آنچه که در این فرایند مهم است این است که ما به تدریج مسؤلیت را به افغانها می دهیم.
صدای آمریکا:
شما میدانید که این روزها کلمه آشتی ملی در افغانستان بر سر زبانها است. شما واژه <آشتی > را چگونه تعریف می کنید؟ و نقش آمریکا در فرایند آشتی چیست؟ آیا آمریکا ازمذاکراه با بعضی از عوامل طالبان طرفداری می کند؟
اوباما:
آنچه را که ما بارها گفته ایم این است که برای ایجاد صلح در این منطقه راه حل سیاسی باید وجود داشته باشد. اما شرایط این راه حل سیاسی مهم است و من در تعیین ضوابط و شرایط خیلی صریح بوده ام.
ما دولت و ملت افغان را به آشتی تشویق کرده ایم وما خودمان هم با هر کسی صحبت می کنیم ؛ اما این افراد باید پیوند و ارتباط خود را با القاعده قطع کنند، و تعهد کنند که قانون اساسی افغانستان را رعایت و اجرا کنند، و از خشونت دست بردارند. اگر این اقدامات را انجام دهند در اینصورت بنظر من امکان حصول توافق و حل و فصل اختلافات وجود خواهد داشت، که در آنصورت مردم افغانستان پس از ۳۰ سال جنگ و خونریزی روی آسایش خواهند دید. اما، آنچه که مهم است این است که ادامه حضور نظامی ما برای کمک به این تلاشها لازم و ضروری است. معنای این گفته آن است که طالبان و دیگر گروهها باید این نکته را درک کنند که نمیتوانند جای ما را بگیرند، و ما میخواهیم در وضعیت و موضعی قرار داشته باشیم که آنها را وادار کنیم که با قبول قانون اساسی افغانستان پشت میز مذاکرات بنشینند.
صدای آمریکا:
وقتی کسی درباره افغانستان صحبت می کند، لاجرم درباره پاکستان هم صحبت می کند. حالا که ما میخواهیم از افغانستان بیرون بیاییم آیا توجه خودمان را باید به پاکستان معطوف کنیم؟
اوباما:
به باور من توجه ما ازدوسال پیش به پاکستان معطوف شده است شما باید به افغانستان و پاکستان به صورت یک مشکل واحد نگاه کنید. البته تفاوتهایی هم وجود دارد. بی تردید عملیاتی که برای کشتن اسامه بن لادن انجام گرفت، تنشهایی را میان دو کشور بوجود آورد ؛ اما من همیشه بطور صریح وروشن به پاکستان گفته بودم که اگر ما بن لادن را پیدا کنیم و بتوانیم او را بکشیم، همین کار را خواهیم کرد. به نظر من اگر پاکستان تهدیدی را که از جانب افراطیون نسبت به استقلال و حاکمیت آن کشور می شود تشخیص دهد، و اگر تشخیص دهد که تعاون و همکاری ما و پاکستان به سود هر دو کشور است، در اینصورت مصالح امنیتی دو کشور پاکستان و افغانستان به هم پیوند خواهد خورد و یکی خواهد شد.
صدای آمریکا:
به نظر شما پاکستان باید نقش مهمتری در مبارزه با تروریسم ایفا کند؟
پرزیدنت
به باور من پاکستان همیشه تروریسم را یا مشکل دیگران میداند یا عوامل طالبان را به عنوان وسیله ای برای نفوذ در افغانستان تلقی کرده است. آنچه که ما به پاکستان گفته ایم این است که تروریسم نه تنها تهدیدی برای خود پاکستان است، نه تنها روابط با کشورهای همجوار، و با کشورهای دوستی مثل آمریکا را تیره می کند، بلکه تأثیر مستقیم بر روابط با دولت افغانستان خواهد داشت که دولتی سازنده است، و پاکستان نباید از طالبان به عنوان عامل نفوذی در افغانستان استفاده کند، بلکه برعکس دولت افغانستان را باید به عنوان شریکی تلقی کند که میتواند با آن همکاری کند.
صدای آمریکا:
برگردیم به افغانستان: شما فکر می کنید که متحدین اروپایی باید تلاش بیشتری انجام دهند؛ زیرا همانطور که میدانید این عقیده آقای رابرت گیتس است، که بخصوص در یکی دوهفته اخیر خیلی از اروپاییها و ناتو انتقاد کرده است. به نظر شما چه تلاش بیشتری باید بکنند؟
اوباما:
من فکر می کنم فداکاریهایی که متحدین اروپایی ما در افغانستان کرده اند، خارق العاده بوده است. اگر شما به رقم تلفات بریتانیا نگاه کنید، اگر به فرانسه نگاه کنید، و اگر به ایتالیا و هلند و دیگر کشورها نگاه کنید ملاحظه خواهید کرد که چه تلفاتی در این راه داده اند. شما به کشورهای اروپای مرکزی و شرقی نگاه کنید تا ببینید باری که آنها بر دوش گرفته اند در مقایسه با قدرت نظامی آنها تا چه حد سنگین بوده است. ما واقعاً تحت تأثیر آنچه که آنها کرده اند قرار گرفته ایم . پس ملاحظه می کنید که همه ما، به خصوص از لحاظ بودجه نظامی، به نحوی زیر فشار شدید بوده ایم ؛ و من تصور می کنم که آقای گیتس وزیر دفاع زیاد راجع به مشارکت اروپاییها در افغانستان حرفی نزده است. وقتی ما درباره عملیات آینده و ظرفیت نظامی آینده فکر می کنیم این پرسش مطرح می شود که آیا اروپا میخواهد بطور تمام و کمال شریک ما بشود یا نه.
صدای آمریکا:
درباره بودجه نظامی حرف زدید؛ و من مطمئنم که یکی از ملاحظات شما در خروج سربازان موضوع هزینه جنگ است. سؤال این است که بحران فعلی بودجه تا چه حد بر سیاست خارجی شما تأثیر دارد؟
اوباما:
واقعیت این است که این ملاحظات در محاسبه اقلام بودجه مورد نظر نبوده است. ارقام بودجه بر اساس یک استراتژی تنظیم شده است که من ۱۸ ماه پیش تدوین کردم ، و تلاش من این بوده است که مقررات بودجه رعایت شود زیرا تعهدی به مردم آمریکا داده بودم که اعزام سربازان اضافی بیشتر از ۱۸ تا ۲۴ ماه طول نخواهد کشید. پس استرتژی کلی ما در درجه اول این بوده است که تنها راهی که میتوانیم یک افغانستان امن داشته باشیم این است که اطمینان حاصل کنیم که افغانها ظرفیت و توان حفظ امنیت را دارند و وظیفه ما گشت زنی در روستاها و حفظ امنیت خیابانهای آنها نیست؛ و مآلاً این برعهده خود افغانها است.
آنچه که تردیدی در آن نیست آن است که ایالات متحده آمریکا از نظر مالی بار بسیار سنگینی را متحمل شده است، نه تنها در جنگ افغانستان، بلکه در جنگ عراق. یکی از استدلالهایی که من در گفتگوهای مربوط به خروج نیروها می کردم این بود که قدرت ما، و توانایی ما همواره در درجه اول بر پایه قدرت اقتصادی و کامیابی ملت ما بوده است. ما باید در کاربرد این قدرت درایت خود را بکار اندازیم. این یک استراتژی پسندیده است. این استرتژی برای امنیت ملی ما مفید است ؛ و چه بسا برای تنظیم بودجه نیز سودمند خواهد بود.
