یک هنرمند ۸۲ ساله مکزیکی با ساخت ۱۲۲ دوچرخه و نصب آنها در گوشه و کنار شهر نیویورک، امیدوار است ضمن ترویج هنر شهری، توجه مردم را به دوچرخه سواری جلب کند و شهر «سبزتر» و سالم‌تری برای نسل آینده باقی بگذارد.
هرکدام از دوچرخه‌های فلزی ساخته گیلبرتو آسه وِس ناوارو در حدود ۱،۲۰۰ پوند ( حدود۵۵۰ کیلوگرم) وزن، و بین ۱.۸ تا ۲.۴ متر ارتفاع دارد. اندازه دوچرخه‌های بزرگ ساخته آقای ناوارو در مقایسه با دوچرخه سوارانی که با ژست‌های مختلف برپشت آن نشسته‌اند، نامتناسب است.
تندیس دوچرخه‌های فلزی از این هفته تا آخر ماه سپتامبر (هشتم مهر ماه) در مسیر ۱۶ کیلومتری مخصوص دوچرخه سواری که محله منهتن را به مرکز بروکلین و گردشگاه‌های حاشیه رودخانه هادسن متصل می‌کند، قابل تماشاست.
امیلی کولاساکو، مدیر هنری اداره راه و ترابری این نمایشگاه را «بزرگترین نمایشگاه مجسمه‌های یک هنرمند در نیویورک» می داند و می‌گوید «این فرصت بسیار خوبی است برای نمایش هنر شهری، و زیرساخت خطوط دوچرخه سواری نیویورک در کنار رودخانه.»
آقای ناوارو وقتی تنها ۶ سال داشت شروع به نقاشی از دوچرخه کرد. آثار او در بیش از ۲۰۰ نمایشگاه به نمایش درآمده و دیوارنگاره‌های او را در مکزیک، ژاپن و آمریکا می‌توان دید. آقای ناوارو که اولین نمایشگاه دوچرخه‌هایش سال ۱۳۸۷ در مکزیکوسیتی برپا شد، می گوید «دلم می‌خواهد مردم هر روز با این مجسمه‌ها در ارتباط باشند و خاطره‌ای از یک چیز متفاوت را با خود به همراه ببرند، خاطره‌ای از چیزی که نمی‌توانند درباره‌اش مطمئن باشند. دیدن یک چیز خارق العاده ... که درهای درک و احساس را به روی آنها می‌گشاید؛ و این خیلی مهم است.»
انتظار می‌رود صدها هزار نفر در پل منهتن و نزدیک گردشگاه بروکلین نیویورک – که در فیلم‌های هالیوودی دیده می‌شود – از این مجسمه‌ها دیدن کنند. آقای ناوارو می‌گوید «ما باید شرایطی فراهم کنیم که دوچرخه بیشتر از خودروها مورد استفاده قرار گیرد. سر و صدا، دود و ترافیک ناشی از خودرو برای انسان ضرر دارد.»
در مکزیکوسیتی، نمایشگاه با ۷۵ مجسمه دوچرخه تمام منطقه تاریخی پارک آلامیدا را پوشانده بود. هر روز هزاران بازدیدکننده از برابر آنها رد می‌شدند و به آنها دست می‌زدند، و صدایی مانند ناقوس از آن بلند می شد: «مردم از دیدن آنها، دست زدن به آنها و بارها و بارها صدای آنها را درآوردن، کیف می‌کردند.»
و در نهایت، به گفته آقای ناوارو، آن نمایشگاه موجب تشویق مردم پایتخت به استفاده بیشتر از دوچرخه شد، شهرداری در کنار خیابان‌های بیشتری راه‌های دوچرخه رو ایجاد کرد و دولت هم کمپینی برای ترویج دوچرخه سواری در مکزیکوسیتی به راه انداخت.
هر چند نمایشگاه نیویورک متفاوت است، آقای ناوارو امیدوار است همان اثر را بر مردم و دولت بگذارد و می‌گوید «مجسمه دوچرخه سوار از خود دوچرخه به نسبت خیلی کوچکتر است، چون می‌خواهم اهمیت دوچرخه را نشان بدهم.»
با توجه به شرایط آب و هوایی نیویورک و قوانین آن شهر برای ساختن مجسمه‌هایی که در برابر گردبادهای دریایی مقاوم باشند، مجمسه‌هایی که در این شهر به نمایش در می‌آید، ۴ برابر سنگین‌تر و ۵۰ درصد ضخیم‌تر ساخته شده‌اند.
خوآن آسه وس، پسر این هنرمند می‌گوید قرار است یک نمایشگاه دوچرخه سال آینده در شیکاگو برگزار شود و نمایشگاه دیگری هم برای سال ۲۰۱۶ (۱۳۹۵) در دانمارک تدارک دیده شده است.
