در روزهایی که تورم اقتصاد ایران را وارد سخت‌ترین دوران خود کرده و معیشت مردم در آستانه سقوط است، اخراج و تعدیل نیرو نیز در دستور کار برخی واحدهای تولیدی قرار گرفته است؛ اخراجی که روزنامه «هم‌میهن» آمار آن در کارخانه نساجی بروجرد را تنها در دی ماه ۱۱۰ نفر و از ابتدای سال ۳۳۰ نفر اعلام کرده است.
این روزنامه در گزارشی تحت عنوان «رنجنامه اخراجی‌ها» با کارگران کارخانه نساجی بروجرد گفت‌و‌گو کرده است.
بنابر این گزارش تصمیم برای اخراج یک شبه و گسترده کارگران به دی ماه امسال محدود نمی‌شود؛ سال ۸۸ هم حدود ۴۰۰ کارگر، سال ۹۵ حدود ۵۰۰ نفر و سال ۹۹ هم حدود ۹۰۰ نفر از این کارخانه اخراج شدند.
اقدامی که نشان دهنده بحرانی‌تر شدن شرایط صنایع در ایران است.
بحرانی که شاید بخشی از علت آن عملکرد مدیران و صاحبان صنایع باشد چرا که به نوشته «هم‌میهن» در نساجی بروجرد دستمزدها با تاخیرهای سه تا چهار ماهه در پرداخت و قراردادهای ۱۵ روزه و یک‌ماهه با کارگران منعقد می‌شد؛ اقدامی که با ایجاد ناامنی شغلی انگیزه فعالیت را از بین برده و بهره‌وری را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد.
یک کارگر خانم در مورد شرایط اخراج خود از این کارخانه به روزنامه «هم‌میهن» گفته است: «می‌دانستند من سرپرست خانواده‌ام و فرزندی دارم که به درمان نیاز دارد و هیچ درآمدی هم به غیر از این کارخانه ندارم، ولی از کار برکنارم کردند.»
این روزنامه به نقل از این خانم اخراج شده نوشته است «ما در آن کارخانه حتی قرارداد ۱۵ روزه هم داشتیم؛ در بخشی که من کار می‌کردم، قرارداد همه ما یک‌ماهه بود.»
بنابر گفته‌های این کارگر «هر سه ماه یک حقوق را واریز می‌کردند» و با وجود پرداخت منظم حق بیمه «هیچ وقت بیمه برقرار نبود.»
به گفته این کارگر به جای پاسخ دادن به چرایی عدم تمدید قرارداد «حراست» آنها را بیرون کرده است.
کارگر دیگری گفته است «پنجشنبه تا ساعت ۱۰ و نیم شب سرکار بودم، ولی جمعه صبح به من زنگ زدند که دیگر اجازه ورود به شرکت را ندارم.» او تاکید کرده «همه کسانی که اخراج کردند، متخصص و باسابقه بودند.»
یک کارگر دیگر نیز با انتقاد از عملکرد مدیران این کارخانه گفته است که «وام می‌گیرند، ولی جای دیگری هزینه می‌کنند و بعد هم نیروها را بیرون می‌اندازند.»
به گفته او از طریق یکی از نمایندگان مجلس ۱۹۵ میلیارد تومان وام گرفتند، یک‌سال با این وام کار کردند و حالا هم نیروها را بیرون انداختند.
اخراج کارگران در ایران به یکی از رویه‌های معمول تبدیل شده است و براساس گزارش رسانه‌ها کارگران برخی واحدهای صنعتی پس از اعتراض به وضعیت مزدی یا معوقات و مطالبه اجرای طرح طبقه‌بندی، با برخوردهایی از جمله اخراج یا کسر حقوق مواجه شد‌ه‌اند.
شرایط بحرانی معیشت کارگران باعث نارضایتی بیش از پیش نیروی کار در جامعه شده و کارگران واحدهای مختلف برای پیگیری مطالباتی مانند «اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل»، «بهره‌مندی از مزایای شغلی» و «پرداخت معوقات» تجمعات اعتراضی مستمر برگزار می‌کنند.
نبود امکان فعالیت آزادانه تشکل‌های مستقل کارگری در کنار قوانین و مقررات ناقص، وضعیت بحرانی برای کارگران از ابعاد مختلف ایجاد کرده است.
در چنین وضعیتی، اخراج‌ها در برخی واحدهای صنعتی از جمله پتروشیمی ایلام منجر به خودکشی‌های زنجیره‌ای هم شده است.
