افغانستان در صدر دستور کاری اجلاس سران ۲۸ کشور و دولتهای عضو «سازمان پیمان آتلانتیک شمالی» (ناتو) در شیکاگو خواهد بود. این اجلاس روزهای ۲۰ و ۲۱ ماه مه برگزار خواهد شد.
ناتو از سال ۲۰۰۳ تاکنون رهبری ۱۳۰ هزار نیروی موسوم به «نیروی امنیتی امداد بین المللی» (آیساف) را در افغانستان به عهده داشته است. هدف اصلی«نیروی امنیتی امداد بین المللی» کمک به مقامات افغانستان برای ایجاد شرایط مناسب برای بازسازی و توسعه بوده است.
ضرب الاجل سال ۲۰۱۴
تحلیلگران می گویند اجلاس شیکاگو بر تصمیم ناتو برای خارج کردن کلیه نیروهای سازمان تا سال ۲۰۱۴ مهر تایید خواهد نهاد و این در حالی است که ناتو کماکان به مشارکت بلندمدت با مردم افغانستان متعهد خواهد ماند.
شان کی، کارشناس ناتو در دانشگاه اوهایو وسلیان در دلاور در اوهایو می گوید: «اگر به سیاست داخلی کشورهای عضو ناتو توجه کنیم، چه این کشور فرانسه باشد و چه ایالات متحده که حمایت عمومی از این جنگ در آن بسیار کاهش یافته است، نشان می دهد که چه مسیری در حال طی شدن است. بنابراین پرسشی که هم اکنون پیش روی ناتو قرار دارد این است که چگونه خروج تدریجی و مسئولانه از این کشور را سامان دهد که مردم افغانستان فرصتی بیابند تا با تداوم کمک بین المللی، روی پای خود بایستاند، و مردم و دولت افغانستان حقیقتاً سررشته امور را در دست داشته باشند.»
کی می گوید متعهد ماندن به ضرب الاجل خروج در سال ۲۰۱۴ کلیدی و حیاتی است.
او می افزاید: «این ضرب الاجل برای ارسال پیامی به دولت کرزی و مردم افغانستان کلیدی و ضروری است تا بدانند که آنها نمی توانند تا ابد به آمریکا وابسته بمانند. آنها باید سرنوشت کشورشان را به دست بگیرند. بنابراین میزان دخالت و نقش ما در آینده باید به طور قابل توجهی کاهش یابد و در حالی که در صورت لزوم توانایی مقابله با تروریسم خود را حفظ می کنیم اما باید به طور گسترده ای نقش حمایتی و پشتیبانی داشته باشیم.»
قانون کلی ناتو در افغانستان همواره «ورود دسته جمعی، خروج دسته جمعی» بوده است، اما تحلیلگران می گویند ناتو با یک مشکل قریب الوقوع روبرو است.
چالش فرانسه
کی می گوید مقامات ناتو در اجلاس شیکاگو ناچار خواهند بود تا فرانسوا اولاند، رئیس جمهوری جدید فرانسه را متقاعد کنند همانگونه که در کارزار انتخاباتی خود وعده داده بود ۳۳۰۰ نیروی نظامی خود را از افغانستان را تا پایان سال جاری خارج نکند.
او گفت: «اگر متحدان نیز این رویه را پیش بگیرند، آن وقت این مسئله برای تعهد آمریکا به این جنگ مشکل ایجاد خواهد کرد، بنابراین ایالات متحده همه بار مسئولیت را باید به تنهایی به دوش بکشد و افکار عمومی ایالات متحده آماده چنین تعهد بلندمدتی نخواهند بود.»
چارلز کوپچان، کارشناس شورای مناسبات خارجی در مورد پیامدهای تصمیم فرانسه می گوید: «اگر نیروهای فرانسه افغانستان را ترک کنند، ماموریت ناتو به پایان نخواهد رسید. اما این تصمیم، پیام اشتباهی را ارسال خواهد کرد و آن این است که ائتلاف (ناتو) زودهنگام از هم پاشیده شده است. به همین دلیل من تصور می کنم که اولاند برای اتخاذ یک موضع میانه تحت فشار قرار بگیرد.»
راهکار احتمالی پیش روی رئیس جمهوری فرانسه
کوپچان در مورد راهکار این مسئله می گوید: «من تصور می کنم که راهکار آشتی جویانه و مسالمت آمیز این است که اولاند تعدادی از نیروهای فرانسوی را خارج کند. اولاند ممکن است تعریف ماموریت نیروهای خود در افغانستان را تغییر دهد تا آنها همچون گذشته در درگیری های شدید و خطرناک شرکت نکنند. اما از سویی دیگر، او توافق خواهد کرد که فرانسه تا پایان سال ۲۰۱۴ به نوعی به ماموریت خود در افغانستان ادامه دهد.»
کوپچان و دیگر تحلیلگران معتقدند که ناتو به تنهایی نمی تواند ثبات را در افغانستان برقرار کند. تحلیلگران می گویند جامعه بین الملل باید کمکهای مالی و اقتصادی لازم برای کمک به دولت پرزیدنت حامد کرزی را فراهم کنند. اما کارشناسان بر این باورند که با توجه به وضعیت اقتصادی بسیاری از کشورهای صنعتی، منابع (مالی) اندک هستند.
ناتو از سال ۲۰۰۳ تاکنون رهبری ۱۳۰ هزار نیروی موسوم به «نیروی امنیتی امداد بین المللی» (آیساف) را در افغانستان به عهده داشته است. هدف اصلی«نیروی امنیتی امداد بین المللی» کمک به مقامات افغانستان برای ایجاد شرایط مناسب برای بازسازی و توسعه بوده است.
ضرب الاجل سال ۲۰۱۴
تحلیلگران می گویند اجلاس شیکاگو بر تصمیم ناتو برای خارج کردن کلیه نیروهای سازمان تا سال ۲۰۱۴ مهر تایید خواهد نهاد و این در حالی است که ناتو کماکان به مشارکت بلندمدت با مردم افغانستان متعهد خواهد ماند.
شان کی، کارشناس ناتو در دانشگاه اوهایو وسلیان در دلاور در اوهایو می گوید: «اگر به سیاست داخلی کشورهای عضو ناتو توجه کنیم، چه این کشور فرانسه باشد و چه ایالات متحده که حمایت عمومی از این جنگ در آن بسیار کاهش یافته است، نشان می دهد که چه مسیری در حال طی شدن است. بنابراین پرسشی که هم اکنون پیش روی ناتو قرار دارد این است که چگونه خروج تدریجی و مسئولانه از این کشور را سامان دهد که مردم افغانستان فرصتی بیابند تا با تداوم کمک بین المللی، روی پای خود بایستاند، و مردم و دولت افغانستان حقیقتاً سررشته امور را در دست داشته باشند.»
کی می گوید متعهد ماندن به ضرب الاجل خروج در سال ۲۰۱۴ کلیدی و حیاتی است.
او می افزاید: «این ضرب الاجل برای ارسال پیامی به دولت کرزی و مردم افغانستان کلیدی و ضروری است تا بدانند که آنها نمی توانند تا ابد به آمریکا وابسته بمانند. آنها باید سرنوشت کشورشان را به دست بگیرند. بنابراین میزان دخالت و نقش ما در آینده باید به طور قابل توجهی کاهش یابد و در حالی که در صورت لزوم توانایی مقابله با تروریسم خود را حفظ می کنیم اما باید به طور گسترده ای نقش حمایتی و پشتیبانی داشته باشیم.»
قانون کلی ناتو در افغانستان همواره «ورود دسته جمعی، خروج دسته جمعی» بوده است، اما تحلیلگران می گویند ناتو با یک مشکل قریب الوقوع روبرو است.
چالش فرانسه
کی می گوید مقامات ناتو در اجلاس شیکاگو ناچار خواهند بود تا فرانسوا اولاند، رئیس جمهوری جدید فرانسه را متقاعد کنند همانگونه که در کارزار انتخاباتی خود وعده داده بود ۳۳۰۰ نیروی نظامی خود را از افغانستان را تا پایان سال جاری خارج نکند.
او گفت: «اگر متحدان نیز این رویه را پیش بگیرند، آن وقت این مسئله برای تعهد آمریکا به این جنگ مشکل ایجاد خواهد کرد، بنابراین ایالات متحده همه بار مسئولیت را باید به تنهایی به دوش بکشد و افکار عمومی ایالات متحده آماده چنین تعهد بلندمدتی نخواهند بود.»
چارلز کوپچان، کارشناس شورای مناسبات خارجی در مورد پیامدهای تصمیم فرانسه می گوید: «اگر نیروهای فرانسه افغانستان را ترک کنند، ماموریت ناتو به پایان نخواهد رسید. اما این تصمیم، پیام اشتباهی را ارسال خواهد کرد و آن این است که ائتلاف (ناتو) زودهنگام از هم پاشیده شده است. به همین دلیل من تصور می کنم که اولاند برای اتخاذ یک موضع میانه تحت فشار قرار بگیرد.»
راهکار احتمالی پیش روی رئیس جمهوری فرانسه
کوپچان در مورد راهکار این مسئله می گوید: «من تصور می کنم که راهکار آشتی جویانه و مسالمت آمیز این است که اولاند تعدادی از نیروهای فرانسوی را خارج کند. اولاند ممکن است تعریف ماموریت نیروهای خود در افغانستان را تغییر دهد تا آنها همچون گذشته در درگیری های شدید و خطرناک شرکت نکنند. اما از سویی دیگر، او توافق خواهد کرد که فرانسه تا پایان سال ۲۰۱۴ به نوعی به ماموریت خود در افغانستان ادامه دهد.»
کوپچان و دیگر تحلیلگران معتقدند که ناتو به تنهایی نمی تواند ثبات را در افغانستان برقرار کند. تحلیلگران می گویند جامعه بین الملل باید کمکهای مالی و اقتصادی لازم برای کمک به دولت پرزیدنت حامد کرزی را فراهم کنند. اما کارشناسان بر این باورند که با توجه به وضعیت اقتصادی بسیاری از کشورهای صنعتی، منابع (مالی) اندک هستند.
