میشل باشله، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل، می‌گوید گزارش‌های معتبری از اعمال خشونت و تندروی طالبان دریافت کرده و نحوه رفتار این گروه با زنان ودختران مهم ترین خط قرمز جامعه بین المللی است.
ناصر احمد اندیشه، سفیر افغانستان در سازمان ملل، روز سه‌شنبه گفت که تشکیل دولت با مشارکت تمام اقشار تنها راه ممکن است. به گفته سفیر افغانستان «غیر از تشکیل دولت فراگیر با شرکت تمام اقوام افغانستان و اجازه به زنان برای نمایندگی گزینه دیگری وجود ندارد. برخی از کشورها سیاست صبر و انتظار در پیش گرفته اند، اما نظام حقوق بشر بین المللی نمی تواند این کار را بکند.»
ازدحام مردم در اطراف فرودگاه بین المللی کابل ادامه دارد، و بنا به گزارش ها هزاران شهروند خارجی و افغانستانی های در معرض خطر هنوز نتوانسته اند به خارج پرواز کنند.
اکثر کارکنان نهادهای مردمی و فعالان مدنی از ترس انتقام جویی طالبان مخفی شده اند و بسیاری از کارمندان دولت پیشین به ویژه در شهرهای کابل، هرات، و مزارشریف از بازگشت به کار خودداری می کنند.
ذبیح الله مجاهد، سخنگوی طالبان، روز سه شنبه در یک کنفرانس خبری گفت ۷۰ درصد مردم افغانستان زیر خط فقر زندگی می کنند و افغانستانی‌ها هم به امید دستیابی به زندگی بهتر در اطراف فرودگاه اجتماع کرده اند.
سخنگوی طالبان افزود: «مردم ما قابل ترحم هستند و مکرر به آنها گفته ایم که نترسند. کسی با آنها کار ندارد و باید به خانه و کاشانه خود برگردند. از علمای اسلامی هم می خواهیم این پیام را به مردم برسانند. »
مسعود حسینی یک عکاس افغان است که ۹ سال پیش برای گرفتن عکسی از دختربچه‌ای گریان بعد از یک بمبگذاری انتحاری برنده جایزه ادبی پولیتزر شد.
او که یک روز پس از سقوط کابل از آن شهر فرار کرده است، می گوید این طالبان همان طالبان ۲۰ سال پیش است.
حسینی گفت: «می بینم که تغییر نکرده اند. وقتی دختران بچه سال در روستاهای دورافتاده را مجبور به ازدواج با شبه‌نظامیانی می‌کنند که گاه از پاکستان آمده‌اند، می‌بینیم که در واقع خیلی بدتر شده‌اند. در ایران هم همینطور است، اما کارهای طالبان خیلی وحشتناک تر است. کاری که با سایر ملیت ها مثل قوم هزاره می کنند، در واقع نسل کشی است.»
