گروهی از خانواده‌های قربانیان کشتارهای ۶۷ در گورستان خاوران از تلاش دوباره حکومت جمهوری اسلامی برای «پاک کردن» آثار «جنایت در خاوران» انتقاد کردند و خواستار توقف هرگونه دفن در این گورستان شدند.
حدود سی عضو خانواده قربانیان کشتار ۶۷ در نامه‌ای که نسخه‌ای از آن در اختیار صدای آمریکا قرار گرفته، نوشته‌اند در میانه فروردین، جمهوری اسلامی اجازه خاکسپاری یک شهروند بهایی را در گورستان خاوران داد. به نوشته این خانواده‌ها، این اقدام حکومت ایران مشابه تلاش سال گذشته است که به دفن چهار شهروند بهایی دیگر منجر شد.
خانواده قربانیان کشتار دهه شصت می‌گویند: دفن درگذشتگان جامعۀ بهایی در خاوران ادامۀ همان روندی است که حکومت جمهوری اسلامی برای تخریب خاوران و نابود کردن آثار و بقایای کشتار زندانیان سیاسی در دهۀ ۶۰ و به ویژه تابستان ۶۷ در طی ۴۲ سال گذشته به پیش برده است.
آنها در نامه خود تاکید کردند: خاوران جایگاه پیکرهای پاک عزیزان ما است که فریاد آزادی خواهی شان را در گلو خفه کردند. خاوران سند تاریخی کشتار زندانیان سیاسی در دهۀ ۶۰ و به ویژه قتل عام تابستان ۶۷ است که نباید به فراموشی سپرده شود. ما خانواده های زندانیان سیاسی اعدام شده در دهۀ ۶۰ و تابستان ۶۷ هر گونه بی حرمتی، تعرض، تخریب و تغییر در خاوران را محکوم می کنیم.
این خانواده‌ها در پایان نامه خود گفتند: ما دادخواه خون به ناحق ریخته شدۀ عزیزان مان هستیم و تا روشن شدن حقیقت در مورد همۀ اعدام های دهه ۶۰ و به ویژه کشتار دسته جمعی تابستان ۶۷ و محاکمه و مجازات آمران و عاملان آن جنایت ها در دادگاه صالح از پا نخواهیم نشست.
در تابستان سال ۶۷ بیش از چهارهزار مخالف سیاسی جمهوری اسلامی در دادگاه‌های کوتاه و با تصمیم هیاتی موسوم به مرگ، به اعدام محکوم شده و بعد از کشتار، به طور دست‌جمعی در گورستان خاوران به خاک سپرده شدند.
به گفته حسینعلی منتظری، ابراهیم رئيسی یکی از اعضای این هیات بود.
جمهوری اسلامی در سه دهه گذشته اطلاعاتی درباره دفن شدگان در خاوران نداده و حتی اجازه گذاشتن سنگ قبر یا برگزاری مراسم در آن به خانواده ها نمی‌دهد.
اسامی امضاکنندگان این نامه نزد صدای آمریکا محفوظ است.
