برادر کسری نوری می‌گوید که مادرشان شکوفه یداللهی به دلیل گذشت ۴۸ ساعت از «ربودن» این زندانی عقیدتی، در مقابل زندان عادل‌آباد شیراز تحصن کرده است.
پوریا نوری روز دوشنبه هفتم شهریور با انتشار این نقل قول از مادرش که «من از این جا تکان نمی‌خورم تا کسری را ملاقات کنم»، در توییتی نوشت، «نزدیک به ۴۸ ساعت از ربودن کسری نوری گذشته» است.
مقامات زندان عادل‌آباد شیراز گفته بودند آقای نوری ظهر دوشنبه به زندان بازگردانده خواهد شد، با این حال خانواده این دانشجوی زندانی در بی‌خبری و نگرانی مانده‌اند.
خانواده کسری نوری پنجم شهریور گزارش دادند که این درویش گنابادی زندانی ظهر شنبه «به اجبار و همراه با رعب و وحشت» از زندان عادل‌آباد شیراز به مکانی نامعلوم انتقال داده شده است.
هم‌زمان با تحصن شکوفه یداللهی در مقابل زندان عادل‌آباد، شماری از کاربران توییتر با هشتگ «کسری نوری» درباره نگرانی‌ها از وضعیت او می‌نویسند.
آتنا دائمی، زندانی سیاسی پیشین معتقد است که مقامات «می‌خواهند رعب و وحشت ایجاد کنند اما ترس و وحشتشان از کسری و امثال او پس از سال‌ها زندان، تمام اهدافشان را نقش بر آب می‌کند.»
حسن رونقی، فعال مدنی نوشته است، مقامات با محروم کردن دیدار مادر و فرزند نمی‌توانند استقامت آنها را بشکنند.
آرش صادقی، مدافع حقوق بشر نیز با اشاره به این که کسری نوری «حدود ۱۰ سال در زندان در برابر استبداد ایستادگی و مقاومت کرده»، گفته است: «مادر کسری، شکوفه یداللهی در مقابل زندان عادل‌آباد شیراز دست به تحصن زده است. او را تنها نگذاریم.»
سعید افکاری، برادر نوید افکاری کشتی‌گیر معترضی که توسط جمهوری اسلامی اعدام شد، با بیان این که کسری نوری «یک مبارز» است، عنوان کرده، او با وجود این که «تمام جوانی‌اش را در زندان بوده» و «ضرب و شتم و تبعید شده» اما «هیچ وقت عقب ننشسته» و همواره «از رنج مردم» سخن گفته است.
مهدی حاجتی، عضو پیشین شورای شهر شیراز که به دلیل حمایت از شهروندان بهایی مدتی در زندان عادل‌آباد زندانی شد و با کسری نوری هم‌بند بود، نوشته است: «چیزی که زندانی را از پا در می‌آورد، انتظار آزادی است»، انتظاری که کسری نوری بر آن «پیروز شده» و «هرگز گرفتار دام ترسناکی به نام انتظار نشد.»
کسری نوری ۳۲ ساله، یکی از درویشان گنابادی است که در یک دهه گذشته بارها زندانی شده است. او در آخرین بازداشت در روز اول اسفند سال ۹۶، دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق بشر در دانشگاه تهران بود.
سرکوب اقلیت‌های مذهبی در ایران و بازداشت و محرومیت آنان از حقوق اجتماعی‌شان یکی از مسائلی است که طی سال‌های اخیر همواره مورد انتقاد شدید جامعه جهانی قرار گرفته است.
