اردوگاه زعتری در اردن میزبان بیش از ١٤٠ هزار آواره سوری تبار است. هزاران آواره دیگر نیز در شهرهای مرزی اردن و سوریه اقامت گزیده اند. کارمندان سازمان های امدادی و بشردوستانه می گویند آوارگان سوری را برای بازگشت به کشورشان آماده می کنند، با وجودی که تاریخ دقیق آن به هیچ وجه روشن نیست.
اردوگاه زعتری از یک سال پیش که برای آوارگان سوری گشوده شد، به چهارمین شهر بزرگ اردن بدل شده است.
این شهرک چادری مدرسه، مرکز خدمات بهداشت و درمان، نمازخانه و یک خیابان اصلی با چندین قهوه خانه و مغازه دارد.
آوارگان این اردوگاه نه تنها از موج خشونت، آزار و اذیت و هراس، بلکه از گرسنگی و محرومیتی متواری شده اند که جنگ در کشورشان به ارمغان آورده است.
سامی ١٢ ساله کمبود مواد غذایی را به یاد می آورد که طی هفته های آخر اقامتش در سوریه شاهد آن بود.
سامی می گوید «سه هفته آخری که در سوریه بودیم فقط بلغور و گوجه فرنگی می خوردیم و بعضی اوقات ماشینی بود که نان می آورد اما خیلی گران بود. چه بگویم، شرایط بسیار تیره و دشواری بود».
در اردوگاه زعتری بچه ها مدرسه می روند، نوزادان جدیدی متولد می شوند و حتی جشن عروسی هم برگزار می شود. اما شرایط زندگی از یک اوضاع عادی بسیار به دور است. بیشتر آوارگان این اردوگاه فکر می کنند یک روزی به وطن بازخواهند گشت.
جک بایرن، مدیر «کمیته امداد بین الملل» در اردن می گوید «ما آوارگان را برای زندگی بعد از پشت سر گذاشتن این بحران آماده می کنیم. سیاست دولت اردن این نیست که برای آن ها کار فراهم کند، ما هم برای آن ها شغل پیدا نمی کنیم. بنابراین بیشتر سعی می کنیم که به آن ها مشاوره بدهیم، درمانشان کنیم و بیشتر آن ها را برای زمانی آماده می کنیم که بتوانند زندگی شان را بازسازی کنند».
بیش از ۲ میلیون نفر از سوریه متواری شده اند و فشار این موج از آوارگان بر دوش کشورهای میزبان است.
عبدالله، پادشاه اردن مصرانه از جامعه بین الملل خواسته است تا برای مراقبت و رفع نیازهای تعداد فزاینده این آوارگان در کشورش کمک کنند.
او روز سه شنبه اول اکتبر گفت «سیل آوارگان سوری که به اردن کوچ کرده اند هم اکنون معادل یک دهم جمعیت کشورمان است. احتمال دارد تعداد آن ها به ١ میلیون نفر نیز برسد که تا سال آینده به حدود ٢٠ درصد کل جمعیت اردن خواهد رسید. این ها فقط ارقام هستند. این افراد به غذا، آب، سرپناه، برق و خدمات بهداشت و درمان و خیلی چیزهای دیگر نیاز دارند».
آقای بایرن می گوید تلاش های بشردوستانه در اردن به دو برابر بودجه کنونی نیاز دارد تا بتوان خدمات ابتدایی و نیازهای اولیه آوارگان سوری مقیم این کشور در سال آتی را مرتفع کنیم.
او یادآوری می کند «زمانی که به این بحران طولانی نگاه می کنیم که احتمال دارد یک سال دیگر هم ادامه پیدا کند، نیاز مبرم و فوری برای بازسازی و اسکان مجدد این افراد وجود دارد، حتی اگر این جنگ فردا هم به پایان برسد باید تا ٨ تا ١٢ ماه آینده رقمی معادل ٥ تا ٢٠ میلیون دلار بودجه داشته باشیم تا نیازهای این افراد را مرتفع کنیم».
ایالات متحده در ماه ژوئن اعلام کرد که کمک های بشردوستانه سال جاری خود برای آوارگان سوری را به دو برابر و به ٨٩٠ میلیون دلار افزایش خواهد داد. این رقم بیشترین رقم کمک مالی است که تا به حال برای کمک به بحران انسانی سوریه اختصاص داده شده است.
اردوگاه زعتری از یک سال پیش که برای آوارگان سوری گشوده شد، به چهارمین شهر بزرگ اردن بدل شده است.
این شهرک چادری مدرسه، مرکز خدمات بهداشت و درمان، نمازخانه و یک خیابان اصلی با چندین قهوه خانه و مغازه دارد.
آوارگان این اردوگاه نه تنها از موج خشونت، آزار و اذیت و هراس، بلکه از گرسنگی و محرومیتی متواری شده اند که جنگ در کشورشان به ارمغان آورده است.
سامی ١٢ ساله کمبود مواد غذایی را به یاد می آورد که طی هفته های آخر اقامتش در سوریه شاهد آن بود.
سامی می گوید «سه هفته آخری که در سوریه بودیم فقط بلغور و گوجه فرنگی می خوردیم و بعضی اوقات ماشینی بود که نان می آورد اما خیلی گران بود. چه بگویم، شرایط بسیار تیره و دشواری بود».
در اردوگاه زعتری بچه ها مدرسه می روند، نوزادان جدیدی متولد می شوند و حتی جشن عروسی هم برگزار می شود. اما شرایط زندگی از یک اوضاع عادی بسیار به دور است. بیشتر آوارگان این اردوگاه فکر می کنند یک روزی به وطن بازخواهند گشت.
جک بایرن، مدیر «کمیته امداد بین الملل» در اردن می گوید «ما آوارگان را برای زندگی بعد از پشت سر گذاشتن این بحران آماده می کنیم. سیاست دولت اردن این نیست که برای آن ها کار فراهم کند، ما هم برای آن ها شغل پیدا نمی کنیم. بنابراین بیشتر سعی می کنیم که به آن ها مشاوره بدهیم، درمانشان کنیم و بیشتر آن ها را برای زمانی آماده می کنیم که بتوانند زندگی شان را بازسازی کنند».
بیش از ۲ میلیون نفر از سوریه متواری شده اند و فشار این موج از آوارگان بر دوش کشورهای میزبان است.
عبدالله، پادشاه اردن مصرانه از جامعه بین الملل خواسته است تا برای مراقبت و رفع نیازهای تعداد فزاینده این آوارگان در کشورش کمک کنند.
او روز سه شنبه اول اکتبر گفت «سیل آوارگان سوری که به اردن کوچ کرده اند هم اکنون معادل یک دهم جمعیت کشورمان است. احتمال دارد تعداد آن ها به ١ میلیون نفر نیز برسد که تا سال آینده به حدود ٢٠ درصد کل جمعیت اردن خواهد رسید. این ها فقط ارقام هستند. این افراد به غذا، آب، سرپناه، برق و خدمات بهداشت و درمان و خیلی چیزهای دیگر نیاز دارند».
آقای بایرن می گوید تلاش های بشردوستانه در اردن به دو برابر بودجه کنونی نیاز دارد تا بتوان خدمات ابتدایی و نیازهای اولیه آوارگان سوری مقیم این کشور در سال آتی را مرتفع کنیم.
او یادآوری می کند «زمانی که به این بحران طولانی نگاه می کنیم که احتمال دارد یک سال دیگر هم ادامه پیدا کند، نیاز مبرم و فوری برای بازسازی و اسکان مجدد این افراد وجود دارد، حتی اگر این جنگ فردا هم به پایان برسد باید تا ٨ تا ١٢ ماه آینده رقمی معادل ٥ تا ٢٠ میلیون دلار بودجه داشته باشیم تا نیازهای این افراد را مرتفع کنیم».
ایالات متحده در ماه ژوئن اعلام کرد که کمک های بشردوستانه سال جاری خود برای آوارگان سوری را به دو برابر و به ٨٩٠ میلیون دلار افزایش خواهد داد. این رقم بیشترین رقم کمک مالی است که تا به حال برای کمک به بحران انسانی سوریه اختصاص داده شده است.
