منابع حقوق بشری از بی‌توجهی مسئولان قضایی جمهوری اسلامی برای درمان زینب جلالیان، زندانی سیاسی محکوم به حبس ابد، به رغم ضعف شدید بینایی و بیماری‌های متعدد او خبر داده‌اند.
هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، روز چهارشنبه ۱۲ مهر، گزارش داد که زینب جلالیان، زندانی سیاسی کرد، در شانزدهمین سال از حبس خود به‌رغم کم‌بینایی شدید ناشی از پیشرفت بیماری ناخنک چشم و ابتلا به بیماری‌های کلیوی و گوارشی از رسیدگی مناسب پزشکی محروم مانده است.
خانم جلالیان، که از او به عنوان «با سابقه‌ترین زندانی سیاسی زن در ایران» نام برده می‌شود، طی ۱۶ سال گذشته از حق مرخصی برخوردار نبوده است. در این ارتباط،
مسئولان قضایی و امنیتی جمهوری اسلامی، در ماه‌های گذشته امکان ملاقات با خانواده‌اش را به «اعتراف به صحت ادعای آنها درباره پرونده» این زندانی و همچنین «اظهار ندامت» او مشروط کرده بودند.
مقام‌های قضایی در سال ۹۹ بدون ارائه دلیلی مشخص، محل نگهداری او را از زندان خوی تغییر دادند و در طول هشت ماه پس از جابجایی او به زندان‌‌‌های قرچک ورامین، کرمان و دیزل‌آباد کرمانشاه، سرانجام زینب جلالیان را به زندان یزد منتقل کردند.
به گزارش هرانا، زینب جلالیان بدون رعایت اصل تفکیک جرائم در زندان یزد به سر می‌برد.
زینب جلالیان، اهل ماکو، در اسفند ۱۳۸۶ بازداشت شد و در دادگاه انقلاب اسلامی کرمانشاه بە اتهام «محاربه از طریق عضویت در حزب حیات آزاد کُردستان (پژاک)» به اعدام محکوم شد اما سپس این حکم با یک درجه تخفیف به حبس ابد تغییر یافت.
دستگاه قضایی جمهوری اسلامی از زمان استقرار جمهوری اسلامی تاکنون، با وارد کردن اتهام‌های امنیتی به مخالفان و نیز فعالان سیاسی، مدنی و صنفی، آنان را به اعدام و زندان و حتی در مواردی به شلاق و تبعید محکوم کرده است.
سازمان حقوق بشری هه‌نگاو در تیر سال جاری اشاره کرد که زینب جلالیان از زمان بازداشت تاکنون، «متحمل شکنجه‌های روانی و جسمانی» شده است.
بر اساس این گزارش، او از سال ۸۷ تاکنون از حق مرخصی محروم بوده است.
به نوشته هه‌نگاو، خانواده این زندانی سیاسی نیز «پیوسته تحت فشار بوده و در زمستان ١۴٠٠، پس از انتشار یک پیام ویدئویی گوزل حاجی‌زاده، مادر زینب جلالیان، بازداشت شدند.
آمریکا بارها برخوردهای خشونت‌آمیز و سرکوب گسترده معترضان، و نیز نقض مکرر و مداوم حقوق شهروندان ایران توسط حکومت جمهوری اسلامی را محکوم کرده است.
مراجع بین‌المللی حقوق بشری، از جمله گزارشگران سازمان ملل متحد، نیز همواره نسبت به وخامت نقض حقوق بشر در ایران هشدار داده‌اند.
