زهرا موسوی، فرزند میرحسین موسوی و زهرا رهنورد، که به عنوان استاد دانشکده هنر در دانشگاه الزهرای تهران فعالیت داشت، با دخالت نهادهای امنیتی از کار اخراج شد.
او روز چهارشنبه ۲۰ تیرماه در یادداشتی در شبکه اجتماعی اینستاگرام نوشت: « در گرما گرم التهابات انتخابات اخیر، در۲۶ خرداد، برای بار دوم، اینبار قطعی از دانشگاه اخراج شدم. در هر دو دفعه نهادهای امنیتی نقش اصلی داشتند.»
به نوشته زهرا موسوی خامنه، او بار اول در ابتدای حصر پدر و مادرش به دلیل «خبررسانی در مورد آن ستمگریها» تعلیق و حقوقش قطع شده بود.
میرحسین موسوی و زهرا رهنورد، از رهبران معترض به نتیجه انتخابات چالش‌برانگیر ۸۸، از زمستان ۸۹ در حصر بسر می‌برند.
زهرا موسوی، با ۱۶ سال سابقه تدریس در دانشگاه‌های سوره، هنر و الزهرا، با اشاره به بازگشت به کارش در دهه ۹۰ ، بطور خلاصه به شرح تبعیض‌های شغلی علیه خود همزمان با فشار نهادهای اطلاعاتی برای «بازخرید یا پیمانی دایم»شدنش پرداخته است.
این استاد دانشگاه، این روند را «فرسایش‌دهنده» و «ظالمانه» توصیف کرده و نوشته که حدود دو سال پس از درخواست تغییر وضعیت شغلی‌اش، چند روز قبل نامه اخراج را دریافت کرده است.
او وزارت اطلاعات در سه دولت قبل، به ریاست محمود احمدی‌نژاد، حسن روحانی و ابراهیم رئیسی، را مانع اصلی در پرونده‌اش ذکر کرده است.
بر پایه نسخه‌ای از رای هیات تخلفات انتظامی اعضای هیات علمی مربوط به فروردین سال جاری که در صفحه اینستاگرام زهرا موسوی منتشر شده، حمایت این استاد دانشگاه از دانشجویان منجر به شکایت حراست دانشگاه الزهرا و اخطار کتبی به او شده است.
زهرا موسوی، اخراج از دانشگاه را «نمونه مستند» دیگری از «داغها، زندانها، فقر و بی‌عدالتی و بلاهای دیگر ۱۵ ساله» خوانده و آورده:« در این میان یک‌بار هم برای همراهمی با اعتراضات دانشگاهی متهم شدم.»
این استاد هنر، همنشینی با نسل‌های جدید را «گنجینه و فرصت بی‌بدیل» خوانده و تاکید کرده:«آینده واقعا روشن است.»
اعضای ۷ انجمن علمی کشور ۱۹ شهریور ماه سال گذشته در بیانیه‌ای ضمن هشدار درباره «اخراج گسترده استادان و برخوردهای امنیتی با دانشجویان»، اعلام کرده بودند که «اضمحلال» تدریجی و «در حال حاضر شتابناک» نهاد علم، ناکارآمدی اسفبار کنونی نظام حکمرانی را تشدید می‌کند.
فشارها و دخالت نهادهای امنیتی حکومت ایران در دانشگاه‌ها و همچنین برخورد با اساتید و دانشجویان معترض از شهریور ماه ۱۴۰۱ به بعد و پس از بروز اعتراضات سراسری به کشته شدن مهسا امینی در بازداشتگاه «گشت ارشاد» پلیس جمهوری اسلامی، شدت بیشتری گرفته است.
