رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران در واکنش به وزیر بهداشت پیشین جمهوری اسلامی که اعلام کرده بود دولت ابراهیم رئیسی در دو سال گذشته حدود «۴۰ نفر از بهترین اعضای هیات علمی» این دانشگاه را «اخراج یا به زور بازنشست کرده»، مدعی شده است: استاد «اخراجی» نداشتیم.
حسین قناعتی، رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران به خبرگزاری دولتی «ایسنا» گفته است: «در دو سال و نیم گذشته، استاد اخراجی در دانشگاه علوم پزشکی تهران نداشته‌ایم.»
این مدیر کابینه ابراهیم رئیسی در ادامه افزوده است: «خبر اخراج ۴۰ استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران، کذب است.»
رضا ملک‌زاده، عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران و وزیر بهداشت جمهوری اسلامی در دولت اکبر هاشمی رفسنجانی (۶۹ تا ۷۲)، هفتم فروردین ماه در گفتگو با وب‌سایت «جماران»، اخراج اساتید برجسته پزشکی از دانشگاه را برای کشور یک «فاجعه» خوانده بود.
این استاد دانشگاه و فوق تخصص گوارش و کبد، تصریح کرده بود: اخراج اساتید سبب شده تا «جمع زیادی از جوانان ناامید شده و دیگر حاضر نیستند حتی برای تحصیلات تخصصی به دانشگاه تهران بیایند.»
حسین قناعتی، رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران با بیان اینکه «بازنشستگی اجباری» یک واژه طراحی شده توسط افراد با اغراض سیاسی است، مدعی شده که «بازنشستگی‌ها طبق روال قانونی بوده است.»
بنا بر اعلام مرکز مشاوره حقوقی «دادبان» در بیستم بهمن ماه، بیش از ۶۶ استاد دانشگاه در دو سال اخیر «اخراج، تعلیق و یا مجبور به استعفا» شده‌اند.
محمد مقیمی، رئیس دانشگاه تهران نیز بیست و یکم اسفند ماه در مصاحبه‌ای که خبرگزاری «مهر» آن را منتشر کرد، در مورد اخراج اساتید از این دانشگاه، ادعا کرده بود: «همیشه گفته‌ام که هیچ استاد اخراجی در دانشگاه تهران نداریم.»
این اظهارات در شرایطی صورت گرفت که همان روز آذین موحد، استاد دانشگاه تهران و دارنده فوق‌دکترای موسیقی دانشگاه هاروارد، از دریافت «حکم انفصال از خدمت» خود و تکذیب ادعاهای مقامات آموزشی جمهوری اسلامی مبنی بر نبود اخراج اساتید خبر داده بود.
در همین راستا، اعضای ۷ انجمن علمی کشور نوزدهم شهریور ماه سال گذشته در بیانیه‌ای ضمن هشدار درباره «اخراج گسترده استادان و برخوردهای امنیتی با دانشجویان»، اعلام کرده بودند که «اضمحلال» تدریجی و «در حال حاضر شتابناک» نهاد علم، ناکارآمدی اسفبار کنونی نظام حکمرانی را تشدید می‌کند.
فشارها و دخالت نهادهای امنیتی حکومت ایران در دانشگاه‌ها و همچنین برخورد با اساتید و دانشجویان معترض از شهریور ماه ۱۴۰۱ به بعد و پس از بروز اعتراضات سراسری به کشته شدن مهسا امینی در بازداشتگاه «گشت ارشاد» پلیس جمهوری اسلامی، شدت بیشتری گرفته است.
