سازمان حقوق بشر ایران روز پنجشنبه ۱۲ مهر خبر داد که حکم یک زندانی بهنام وحید نوروزی که با اتهام «قتل عمد» به قصاص نفس (اعدام) محکوم شده بود، روز چهارشنبه ۱۱ مهر در زندان مرکزی مشهد (وکیلآباد) به اجرا درآمد. این سازمان همچنین در گزارشی، نسبت به اعدامهای گسترده زندانیان در سایه شرایط جنگی با اسرائیل هشدار داد.
این سازمان به نقل از یک منبع مطلع نوشت: «وحید نوروزی دو سال پیش به اتهام قتل عمد بازداشت و به قصاص نفس محکوم شده بود. وحید اهل منطقه مهرآباد مشهد بود. او متهم بود در یک نزاع در حمایت از یک دختر که مورد مزاحمت قرار گرفته بود، مرتکب قتل عمد با سلاح گرم شده است.»
سازمان حقوق بشر ایران تاکید کرد که «عدم درجهبندی برای قتل عمد در ایران باعث میشود هر نوع قتلی فارغ از شدت و ضعف و انگیزه متهم، منجر به صدور حکم اعدام شود.»
این سازمان روز چهارشنبه در گزارشی با اعلام این موضوع که در ماه سپتامبر سال جاری میلادی، ۱۱ شهریور تا ۹ مهر، دستکم ۷۲ تن در ایران اعدام شدند، نوشت: تعداد اعدامها در هشت ماه نخست سال جاری میلادی، به دستکم ۴۷۸ تن رسید.
بر اساس این گزارش، یک کودک-مجرم و ۵ شهروند افغانستانی در بین اعدامشدگان در ماه سپتامبر بودند و اتهام ۳۵ تن از اعدامشدگان مربوط به قتل عمد، ۳۵ تن مربوط به مواد مخدر و دو تن نیز مربوط به اجرای «محاربه» بودند که در ملاء عام اعدام شدند.
این نهاد مستقل حقوق بشری پیشتر در روز ۱۰ مهر، اول اکتبر، گزارش داده بود که دستکم ۱۲ زندانی ازجمله دو زندانی بلوچ که در پروندههای جداگانه با اتهامات مختلف همچون «محاربه»، اتهامات مربوط به «مواد مخدر»، «تجاوز به عنف» و یا «قتل عمد» به اعدام و یا قصاص نفس محکوم شدهاند، در زندانهای قزلحصار کرج، سراوان و مرکزی سمنان جهت اجرای حکم اعدام به سلول انفرادی منتقل شدند.
بر اساس این گزارش، سه تن از این زندانیان به نامهای دستگیر ساسولی، ناصر جمشیدی و رشید سپاهی اعدام شدند.
به گفه سازمان حقوق بشر ایران، در ۱۰ مهر ، رسانههای داخل ایران بدون ذکر نام، از اعدام دو زندانی در زندان مرکزی کرمان خبر دادند که با اتهام «تجاوز به عنف» بازداشت و به اعدام محکوم شده بودند.
علاوه بر این در همین روز، حکم یک زندانی بهنام میثم مظفری که با اتهامات مربوط به «مواد مخدر» به اعدام محکوم شده بود، در زندان کاشان به اجرا درآمد.
سازمان حقوق بشر ایران اشاره کرد که «از آغاز دوره ریاستجمهوری مسعود پزشکیان در تاریخ ۹ مرداد، دستکم ۱۷۹ تن (به طور میانگین روزانه نزدیک به ۳ تن) اعدام شدهاند.»
این سازمان نسبت به اعدامهای گسترده زندانیان در سایه شرایط جنگی با اسرائیل هشدار داد.
محمود امیریمقدم، مدیر سازمان حقوق بشر ایران، گفت: «تجربه سالهای گذشته نشان میدهد که جمهوریاسلامی در زمان بحرانهای خارجی، سرکوب و اعدام را افزایش میدهد. هدف اعدامها ایجاد ترس و جلوگیری از اعتراضات است زیرا حکومت بهخوبی میداند که بزرگترین تهدید علیه موجودیت نظام مردم ایران هستند که حقوق بنیادین خود را مطالبه میکنند.»
او با اعلام اینکه «در شرایط کنونی، خطر اعدامهای گسترده زندانیان بسیار جدی است» اضافه کرد: «جان صدها زندانی در ماههای آینده در خطر است. مردم ایران، نهادهای حقوقبشری و جامعهجهانی باید توجه بیشتری به اعدامها داشتهباشند و با کارزارهای مدنی و بالا بردن هزینه سیاسی از اعدامهای گسترده جلوگیری کنند.»
پیشتر سیوششمین هفته کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» زندانیان معترض در ۲۲ زندان در ایران، با انتشار بیانیهای در ۱۰ مهر، اعلام کرد که تنها ۱۰ روز اول مهر، بیش از ۲۳ تن اعدام شدهاند.
این کارزار در بیانیه تازه خود آورده که در یک «اقدام قرون وسطایی»، دو تن در روز ۹ مهر در ملأ عام در خمین اعدام شدند. همچنین، از ۲۴ شهریور تا ۴ مهر، در بازهای ۱۰ روزه، ۲۰ تن در زندان شیراز اعدام شدهاند.
زندانیان عضو این کارزار یادآور شدند که حکومت با افزایش بحران در عرصه بینالمللی، به افزایش اعدامها روی میآورد تا ضعفهای خود را پنهان کند.
این بیانیه هشدار داده که با توجه به شرایط بحرانی در ایران، احتمال افزایش اعدامها در هفتههای آینده وجود دارد.
زندانیان معترض به مجازات اعدام در ۲۲ زندان کشور ابراز نگرانی خود را از وضعیت محکومان زیر حکم اعدام ابراز داشتند و تاکید کردند «که آنها اولین سوژه جبران شکستها و ناتوانیهای منطقهای و بینالمللی استبداد دینی حاکم بر میهنمان هستند.»
زندانیان عضو این کارزار از همه فعالان حقوق بشری مستقل و آزاد داخلی و بینالمللی دعوت کردند که «صدای زندانیان محکوم به اعدام باشند که در سکوت خبری اعدام نشوند.»
پیش از این، شماری از برندگان جایزه صلح نوبل در نامهای مشترک با حمایت از کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» توقف «مجازات غیرانسانی اعدام» توسط جمهوری اسلامی در ایران را خواستار شدند.
به گفته این چهرههای جهانی مدافع حقوق بشر، کارزار «سهشنبهها علیه اعدام» توانست «در مدت کوتاهی توجه دیگر فعالان مدنی و مدافعان حقوق بشر در ایران» را به خود جلب کند که «از آن زمان به این جنبش پیوستهاند.»