توماس اردبرينک در مقاله ای در نيويورک تايمز بدتر شدن تورم اقتصادی در ايران را نه تنها به دليل تحريم های بين المللی بر سر برنامه اتمی کشور بلکه به خاطر سوء مديريت اقتصادی در ايران ارزيابی می کند.
مقاله به نقل از يک فروشنده ميوه در تهران بنام علی می گويد کسی استطاعت خريد آناناس دانه ای ١۵ دلار را ندارد، اما وی از درآمد حاصل از خريد و فروش دلار که کار دوم اوست، اظهار خشنودی می کند چرا که در يکسال گذشته ارزش پول ايران ۵۰ درصد تنزل داشته است. او می گويد سرمايه گذاران با پولشان وقتی که می بينند ارزش ريال هر روز بيشتر کاهش می يابد، دلار يا زمين و آپارتمان می خرند.
مقاله به نقل از حسين راغفر، اقتصاددان دانشگاه الزهرا، می گويد اين واقعيت که اتومبيل «پورشه» در ايران در سال ۲۰١١ بيش از هر کشور خاورميانه فروش داشته است، نشان می دهد که عده ای از اين اقتصاد منفعت می برند؛ هرکسی در کنار کار خود به معاملات سوداگرانه دست می زند تا درآمد بيشتری کسب کند.
نويسنده در ادامه می گويد برای آنها که بازندگان وضع موجودند هر روز خبرهای بد اقتصادی زندگی شان را سخت تر کرده است و برايشان رفتن به فروشگاه برای خريد مايحتاج روزمره وحشتناک شده است وقتی که قيمت نان از سال ۲۰١۰ تا کنون در اثر قطع يارانه های دولتی ١۶ برابر شده است.
با اين حال به نقل از اقتصاددانان می گويد درست است تحريم های غرب به اقتصاد ايران لطمه وارد آورده است، بويژه به خاطر قطع دسترسی ايران به ذخائر ارزی خارجی که برای تقويت ريال به کار می رفتند. اما متذکر می شود اقتصاددانان متفق القولند که بيشتر آسيب اقتصادی را ايران خود باعث شده است و به گفته آنها دولت احمدی نژاد با استفاده از درآمد سرشار نفت از سال ۲۰۰۶ رکوردهای تازه ای را در واردات بی رويه برجای گذاشت. در نتيجه با خريد کالاهای فراوان از خارج بسياری از توليدکنندگان داخلی ناچار شدند کارگران خود را اخراج و کارخانه هايشان را تعطيل کنند. و خود اين امر ايران را بيشتر در معرض اثربخشی تحريم ها قرار داد. شرکت هايی که می توانستند کالاهايی را که تحريم ها مسدود کرده اند در داخل توليد کنند مدتها پيش تعطيل و سرمايه هايشان را به سوی سوداگری مالی، خريد و فروش املاک و ارز و مواد اوليه، سوق دادند. در نزديکی شهر صنعتی پاکدشت در خارج تهران ساختمان های کارخانه هايی را می شود ديد که در اين تابستان سوزان تعطيل هستند و بر دروازه هايشان قفل زده شده است....
مقاله به نقل از منوچهر - از معدود کارخانه دارانی که هنوز به کار ادامه می دهد - می نويسد که محصولاتش را به دولت می فروشد و اضافه می کند که کارگران او وحشت دارند هر لحظه ممکن است بيکار شوند. او می گويد وضع کسب بد است چون دولت شش ماه است که بدهی خود را به کارخانه وی نپرداخته است. منوچهر خود را مقصر می داند و می گويد که اگر به سوداگری و معامله املاک و ارز روی آورده بود امروز وضع خود و خانواده اش بهتر می بود.
مقاله در ادامه خبر می دهد که برای کارمندان ارتش حتی شغل دولتی نيز امنيت اقتصادی نمی آورد. روز پنجشنبه مقام سپاه پاسداران در مصاحبه ای با نشريه صبح صادق سپاه اذعان کرد که دولت در پرداخت حقوق سربازان کشور تأخير داشته است.
مقامات دولتی و قانونگذاران، غرب را برای مشکلات ايران مقصر می خوانند. هفته گذشته علی لاريجانی، رييس مجلس، دولت احمدی نژاد را بخاطر عدم برداشتن گام های لازم برای خنثی کردن آنچه سياست های خصمانه دشمن ناميد، متهم کرد.
اما بسياری از اقتصاددانان می گويند حتی بدون تحريم ها نيز ايران مشکلات بزرگی می داشت که حاصل هزينه کردن های پول تورمی نفتی و يارانه های دولتی مواد غذايی، سوخت و بقيه اقلام اساسی است که به مصرف اضافی دامن زده و بنيان های صنايع ملی را به ورطه نابودی کشانده است.
آقای رغفر، اقتصاددان، می گويد: بسياری از بنيان های اقتصاد کشور ما در چند سال گذشته نابود شدند و حالا آهسته آهسته اما مطمئنا نتيجه کار پيش چشمان ماست.
مقاله به نقل از يک فروشنده ميوه در تهران بنام علی می گويد کسی استطاعت خريد آناناس دانه ای ١۵ دلار را ندارد، اما وی از درآمد حاصل از خريد و فروش دلار که کار دوم اوست، اظهار خشنودی می کند چرا که در يکسال گذشته ارزش پول ايران ۵۰ درصد تنزل داشته است. او می گويد سرمايه گذاران با پولشان وقتی که می بينند ارزش ريال هر روز بيشتر کاهش می يابد، دلار يا زمين و آپارتمان می خرند.
مقاله به نقل از حسين راغفر، اقتصاددان دانشگاه الزهرا، می گويد اين واقعيت که اتومبيل «پورشه» در ايران در سال ۲۰١١ بيش از هر کشور خاورميانه فروش داشته است، نشان می دهد که عده ای از اين اقتصاد منفعت می برند؛ هرکسی در کنار کار خود به معاملات سوداگرانه دست می زند تا درآمد بيشتری کسب کند.
نويسنده در ادامه می گويد برای آنها که بازندگان وضع موجودند هر روز خبرهای بد اقتصادی زندگی شان را سخت تر کرده است و برايشان رفتن به فروشگاه برای خريد مايحتاج روزمره وحشتناک شده است وقتی که قيمت نان از سال ۲۰١۰ تا کنون در اثر قطع يارانه های دولتی ١۶ برابر شده است.
با اين حال به نقل از اقتصاددانان می گويد درست است تحريم های غرب به اقتصاد ايران لطمه وارد آورده است، بويژه به خاطر قطع دسترسی ايران به ذخائر ارزی خارجی که برای تقويت ريال به کار می رفتند. اما متذکر می شود اقتصاددانان متفق القولند که بيشتر آسيب اقتصادی را ايران خود باعث شده است و به گفته آنها دولت احمدی نژاد با استفاده از درآمد سرشار نفت از سال ۲۰۰۶ رکوردهای تازه ای را در واردات بی رويه برجای گذاشت. در نتيجه با خريد کالاهای فراوان از خارج بسياری از توليدکنندگان داخلی ناچار شدند کارگران خود را اخراج و کارخانه هايشان را تعطيل کنند. و خود اين امر ايران را بيشتر در معرض اثربخشی تحريم ها قرار داد. شرکت هايی که می توانستند کالاهايی را که تحريم ها مسدود کرده اند در داخل توليد کنند مدتها پيش تعطيل و سرمايه هايشان را به سوی سوداگری مالی، خريد و فروش املاک و ارز و مواد اوليه، سوق دادند. در نزديکی شهر صنعتی پاکدشت در خارج تهران ساختمان های کارخانه هايی را می شود ديد که در اين تابستان سوزان تعطيل هستند و بر دروازه هايشان قفل زده شده است....
مقاله به نقل از منوچهر - از معدود کارخانه دارانی که هنوز به کار ادامه می دهد - می نويسد که محصولاتش را به دولت می فروشد و اضافه می کند که کارگران او وحشت دارند هر لحظه ممکن است بيکار شوند. او می گويد وضع کسب بد است چون دولت شش ماه است که بدهی خود را به کارخانه وی نپرداخته است. منوچهر خود را مقصر می داند و می گويد که اگر به سوداگری و معامله املاک و ارز روی آورده بود امروز وضع خود و خانواده اش بهتر می بود.
مقاله در ادامه خبر می دهد که برای کارمندان ارتش حتی شغل دولتی نيز امنيت اقتصادی نمی آورد. روز پنجشنبه مقام سپاه پاسداران در مصاحبه ای با نشريه صبح صادق سپاه اذعان کرد که دولت در پرداخت حقوق سربازان کشور تأخير داشته است.
مقامات دولتی و قانونگذاران، غرب را برای مشکلات ايران مقصر می خوانند. هفته گذشته علی لاريجانی، رييس مجلس، دولت احمدی نژاد را بخاطر عدم برداشتن گام های لازم برای خنثی کردن آنچه سياست های خصمانه دشمن ناميد، متهم کرد.
اما بسياری از اقتصاددانان می گويند حتی بدون تحريم ها نيز ايران مشکلات بزرگی می داشت که حاصل هزينه کردن های پول تورمی نفتی و يارانه های دولتی مواد غذايی، سوخت و بقيه اقلام اساسی است که به مصرف اضافی دامن زده و بنيان های صنايع ملی را به ورطه نابودی کشانده است.
آقای رغفر، اقتصاددان، می گويد: بسياری از بنيان های اقتصاد کشور ما در چند سال گذشته نابود شدند و حالا آهسته آهسته اما مطمئنا نتيجه کار پيش چشمان ماست.
