سازمان «شاخص سانسور» در مطلبی به سرکوب معترضان در ایران پرداخته است.
دیزی رادوک، نویسنده این مطلب که روز جمعه ۱۴ اردیبهشت منتشر شد، ابتدا به حکم اعدام صادره برای توماج صالحی، خواننده رپ ایرانی، اشاره و آن را محکوم کرده است. توماج صالحی برنده جایزه «آزادی بیان هنری» شاخص سانسور در سال ۲۰۲۳ بوده است.
در ادامه این مطلب به وضعیت سایر زندانیانی که در ارتباط با اعتراضات زن، زندگی، آزادی در سال ۱۴۰۱ در زندان به سر می‌برند، پرداخته شده است.
عباس دریس به علت نقشش در تظاهرات سال ۱۴۰۱ در خطر اعدام به سر می‌برد در حالی‌که به گفته محمود امیری مقدم، مدیر مرکز حقوق بشر ایران :«هیچ مدرکی علیه او وجود ندارد جز اعترافات اجباری خودش که با شکنجه گرفته شده است. حکم او نه تنها بر اساس قوانین بین‌المللی که بر اساس قوانین خود جمهوری اسلامی هم غیر قانونی است.»
رضا رسایی زندانی کرد در مهر ماه ۱۴۰۲ در دادگاهی که سازمان عفو بین‌الملل آن را «به شدت ناعادلانه» توصیف کرد، به علت قتل به اعدام محکوم شد. تنها مدرک علیه او هم اعترافات خودش بود که در اثر شکنجه اخذ شده بود.
اصغر نیکوکار، نوازنده‌ای که بر سر مزار کشته شدگان اعتراضات سال ۱۴۰۱ موسیقی می‌نواخت، به پنج سال زندان محکوم شد و اکنون با پابند الکترونیکی دوران محکومیتش را خارج از زندان می‌گذراند.
نویسنده مقاله سپس به مدرکی اشاره کرده که هفته گذشته از تجاوز جنسی به نیکا شاکرمی و قتل عامدانه این معترض نوجوان ایرانی پرده برداشت. دولت ایران پیش‌تر مدعی شده بود که نیکا شاکرمی خودکشی کرده است.
در ادامه این مقاله با اشاره به سرکوب طولانی فعالان حقوق زنان و حقوق بشر در ایران به ویژه پس از جنبش «زن، زندگی، آزادی» آمده است که بنا به گزارش دو گروه حقوق بشری («مرکز حقوق بشر ایران» در نروژ و «با هم علیه حکم اعدام» در فرانسه) دست‌کم هشت نفر از معترضان ایرانی در سال ۲۰۲۳ میلادی اعدام شده‌اند که شش نفر از آنان مستقیما از دستگیر شدگان جنبش مهسا بوده‌اند و در دادگاه‌هایی ناعادلانه محاکمه شده و حکمشان صادر شده است. شاخص سانسور در ادامه به نقل از محمود امیری مقدم، مدیر مرکز حقوق بشر ایران، می‌نویسد: «القای ترس در جامعه تنها راه رژیم برای حفظ قدرت است.»
دیزی رادوک، نویسنده این مطلب، سپس شجاعت توماج صالحی را می‌ستاید و می‌گوید او با آن که در سال ۱۴۰۱ به اتهام «تبلیغ علیه نظام» و «توهین به مقام معظم رهبری» دستگیر و زندانی شده بود، همچنان از اعتبار و شهرتش برای حمایت از اعتراضات سراسری در ایران استفاده کرد.
این مقاله با ابراز نگرانی نویسنده در مورد فراموش شدن بی‌عدالتی ها در داخل کشور به علت درگیری‌های خارجی، از جمله درگیر شدن جمهوری اسلامی در جنگ اسرائیل با حماس در غزه، از وحید زارع‌زاده، فیلمساز ایرانی، شاهد می‌آورد که می‌گوید: «دولت‌ها اغلب از درگیری‌های خارجی برای منحرف کردن توجه از مسائل داخلی استفاده می‌کنند.»
